Vekrakos
Spartorama | «Κόκκινο, πράσινο, πρασινοκόκκινο ή κοκκινοπράσινο;» από τον Βαγγέλη Μητράκο

«Κόκκινο, πράσινο, πρασινοκόκκινο ή κοκκινοπράσινο;» από τον Βαγγέλη Μητράκο

Ευάγγελος Μητράκος 09/04/2019 Εκτύπωση Άρθρα Ελλάδα Πολιτική
«Κόκκινο, πράσινο, πρασινοκόκκινο ή κοκκινοπράσινο;» από τον Βαγγέλη Μητράκο
«Ο ελληνικός λαός, αξιοποιώντας την πικρή εμπειρία του, βλέπει και κατανοεί πως ΤΙΠΟΤΕ καλό δεν μπορεί να περιμένει από τα κόμματα του μνημονιακού – εκμεταλλευτικού συστήματος»
Οδός Εμπόρων

Ο ενεργός πολίτης, σε μια δημοκρατία, έχει υποχρέωση να ασχολείται διαρκώς με την πρακτική και την πολιτική συμπεριφορά ΟΛΩΝ των κομμάτων, μιας και από την ποιότητά τους εξαρτάται η ποιότητα της δημοκρατίας αλλά και η ευημερία των πολιτών και της χώρας.

Μέσα σ’ αυτά τα πλαίσια, η προχθεσινή πολιτική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στο Γαλάτσι για τη συγκρότηση της λεγόμενης «Προοδευτικής Συμμαχίας», μπαίνει στο φως της κριτικής όλων των πολιτών, ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα υποστηρίζουν.

Μέχρι το 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανιζόταν ως κόμμα αριστερό, με ιδεολογική και πολιτική ταυτότητα που είχε διαμορφωθεί μέσα από τα συνέδριά του. Όταν, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κυβέρνηση, έφτασε η ώρα (όπως συμβαίνει με όλα τα κόμματα εξουσίας ) να δοκιμαστεί στην πράξη η αντιστοιχία ιδεολογίας και διακηρύξεων με την κυβερνητική πολιτική.

Στο κρίσιμο αυτό σταυροδρόμι ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κ. Τσίπρας δοκιμάστηκαν και απέτυχαν ολοκληρωτικά και παταγωδώς. Ενώ υποσχέθηκαν στο Λαό πως θα τον οδηγήσουν στη αντι-μνημονιακή λύτρωση ακολουθώντας έναν διαμετρικά αντίθετο δρόμο από εκείνον που είχαν ακολουθήσει το ΠΑΣΟΚ και η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, μπήκαν κι αυτοί στο δρόμο των προκατόχων τους, εφαρμόζοντας άριστα την πολιτική τους και δίνοντάς τους, ουσιαστικά, συγχωροχάρτι για όσα είχαν κάνει.

Αυτή η κατάρρευση της ιδεολογικής βάσης και των προεκλογικών διακηρύξεων του ΣΥΡΙΖΑ, συνεπικουρούμενη από την πολιτική αδυναμία και το ισχνό πολιτικό προφίλ του κ. Τσίπρα, οδήγησε την ηγετική του ομάδα να αναζητήσει άλλους τρόπους  προσέγγισης του εκλογικού σώματος, προκειμένου να παραμείνουν στην πολυπόθητη εξουσία. Έτσι, ο μεν αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ μεταβλήθηκε  (διαπράττοντας «ιστορικήν ύβριν») σε καρικατούρα του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ το κόμμα  του, χωρίς κανένα ιδεολογικό έρμα, πλέον, ασχολήθηκε συστηματικά  με την οργάνωση και προετοιμασία του πειρατικού ρεσάλτου στο καράβι του ΠΑΣΟΚ.

Πραγματικά, δεν έχει υπάρξει στην πολιτική ιστορία του τόπου άλλη τέτοια περίπτωση, ένα κόμμα, δηλαδή, αντί να προσπαθεί να πείσει τους πολίτες με την ιδεολογία του, τις θέσεις, το πρόγραμμά και τα πεπραγμένα του, να προσπαθεί να σφετεριστεί έναν ξένο πολιτικό χώρο.

Όμως, ο κ. Τσίπρας είναι πολύ «μικρός» για να σταθεί πλάι στον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ το ΠΑΣΟΚ που προσπαθεί να εξαγοράσει, δεν είναι το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα  αλλά το ΠΑΣΟΚ της μετα-παπανδρεϊκής παρακμής, εκείνο που μαζί με τη ΝΔ δημιούργησε τις προϋποθέσεις του ξεπουλήματος της χώρας και της δυστυχίας του ελληνικού λαού, προϋποθέσεις τις οποίες –δυστυχώς- υπηρέτησε πιστά και κατά γράμμα ΚΑΙ ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση, εντασσόμενος –συνειδητά – στο μπλοκ των αντιδραστικών μνημονιακών δυνάμεων.

Ο ελληνικός λαός, αξιοποιώντας την πικρή εμπειρία του, βλέπει και κατανοεί πως ΤΙΠΟΤΕ καλό δεν μπορεί να περιμένει από τα κόμματα του μνημονιακού – εκμεταλλευτικού συστήματος.

Οι επόμενες εκλογές, όποτε γίνουν, θα κρίνουν αν θα ανοίξει, επιτέλους, ο  άλλος δρόμος  που οδηγεί σε ριζικές αλλαγές υπέρ του λαού και του τόπου, αν θα πάρει ο λαός τα κλειδιά της χώρας στα χέρια του και αν θα αποδεσμευθεί η χώρα από τις δυνάμεις εκείνες που την οδήγησαν στην τραγική κατάσταση των μνημονίων, της εξάρτησης και της σύγχρονης σκλαβιάς.

9-4-2019
Βαγγέλης  Μητράκος


Οδός Εμπόρων