Παρασκευή, 19 Απριλίου 2024
«Ένα σχόλιο για την ψηφιακή ζωγραφική», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Ο χρόνος αυτός που χρειάζεται είναι μια παρεμβολή ανάμεσα στο εσωτερικό θυμικό τοπίο και στην έκφραση του στο πίνακα»
Με πήρε καιρό να αντιληφθώ μια βασική διαφορά ανάμεσα στη
ζωγραφική με συμβατικά-παραδοσιακά μέσα και σε εκείνη με τρόπους
ψηφιακούς την οποία δυστυχώς πολλοί των ανθρώπων στην Ελλάδα δεν έχουν σε
εκτίμηση ίσως γιατί νομίζουν πως γίνεται από μόνη της ή πως την φτιάχνει ένας
υπολογιστής χωρίς την μεσολάβηση των ανθρώπινων χεριών. Οι διαφορές είναι πολλές και δεν έχει νόημα τώρα κι εδώ να
αναφερθώ. Μένω μονάχα σε ένα πράγμα που με έχει εκπλήξει. Στη με συμβατικά-παραδοσιακά υλικά ζωγραφική μεσολαβεί
κάποιος ικανός χρόνος ώστε να φτάσεις κανείς στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Έτσι είναι
η φύση των πραγμάτων και των υλικών. Ο χρόνος αυτός που χρειάζεται είναι μια
παρεμβολή ανάμεσα στο εσωτερικό θυμικό τοπίο και στην έκφραση του στο πίνακα. Είναι
και μια έλλογη επεξεργασία ταυτόχρονα και ίσως μια εκλογίκευση ακόμα κι όταν
δεν το επιδιώκει κανείς. Έτσι πιθανώς χάνεται σε κάποιο βαθμό ο αυθορμητισμός
και η αμεσότητα, ο αυτοματισμός της γραφής. Στην ψηφιακή ζωγραφική ο χρόνος εκτέλεσης που απαιτείται,
για όποιον ξέρει φυσικά να ζωγραφίζει και να χειρίζεται τις εφαρμογές
περιορίζεται η ελαχιστοποιείται. Έτσι η γραφή είναι πιο αυτοματοποιημένη και
αυθόρμητη. Το τελικό προϊόν είναι περισσότερο προσωπικό. Λέω τώρα... Καλό βράδυ Γεώργιος Κόρδης
