«Αυτοδιοικητικές Εκλογές», από τον Ευάγγελο Μητράκο

Το επιχείρημα ότι το νέο σύστημα ευνοεί τις συγκλίσεις, τις συνεργασίες κλπ είναι φαιδρό κι έωλο, αφού οι αυτοδιοικητικές αποφάσεις, στη ρίζα τους,  είναι βαθιά πολιτικές, διέπονται από ιδεολογικές – ταξικές γραμμές που διαπερνούν την κοινωνία οριζόντια και κάθετα και με κανέναν θεμιτό τρόπο δεν μπορούν να γίνουν χυλός  από τον οποίο θα τρέφονται και θα μένουν ΟΛΟΙ ευχαριστημένοι. Όπως είπε κάποιος: «…δεν μπορείς να βάλεις πέντε λύκους και ένα πρόβατο να ψηφίσουν τι θα φάνε για δείπνο».

Αναρωτιέται, κανείς, πόσο νοσηρός μπορεί να ήταν ο νους που εφηύρε αυτό το εκλογικό έκτρωμα, να εκλέγονται, δηλαδή, οι σύμβουλοι  την πρώτη Κυριακή με απλή αναλογική και την άλλη Κυριακή να εκλέγονται οι δήμαρχοι και οι περιφερειάρχες με απόλυτο πλειοψηφικό σύστημα, με αναμέτρηση των δύο πρώτων του α΄γύρου.

Ποια λογική μπορεί να στηρίξει αυτό το παράδοξο και παρανοϊκό φαινόμενο να εγκρίνουν οι πολίτες στον α΄γύρο, κατά πλειοψηφία, το πρόγραμμα, την πρόταση, το όραμα και τον συνδυασμό ενός υποψηφίου δημάρχου και την άλλη Κυριακή να καταψηφίζουν τον δήμαρχο αυτόν και να υπερψηφίζουν τον υποψήφιο του οποίου καταψήφισαν την πρώτη Κυριακή το πρόγραμμα, την πρόταση, το όραμα και τον συνδυασμό.

Δυστυχώς, αυτά μπορούν να συμβαίνουν μόνο στη χώρα όπου ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα.

Διότι, με τα αποτελέσματα που καταγράφηκαν πανελλαδικά γελάει, τώρα μεν, και το παρδαλό κατσίκι, πλην όμως θα κλάψουν, αύριο, οι πολίτες αφού:

• Σε διάφορους δήμους και περιφέρειες εξελέγησαν στο β΄γύρο οι πρώτοι του α΄γύρου αλλά χωρίς την απόλυτη πλειοψηφία στο συμβούλιο, ενώ
• Σε άλλους δήμους και περιφέρειες  εξελέγησαν στο β΄γύρο οι δεύτεροι του α΄ ύρου με αποτέλεσμα  ο «νικητής» δήμαρχος ή περιφερειάρχης να έχει λιγότερους συμβούλους από τον «ηττημένο»!!!  

Ουσιαστικά, πρόκειται για κατάργηση  της συνταγματικής αρχής της δεδηλωμένης, η οποία δεδηλωμένη αναφέρεται μεν στις πολιτικές εκλογές αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να καταργηθεί από την αυτοδιοίκηση που είναι ένας λαογέννητος ιστορικός δημοκρατικός θεσμός.

Αν οι  εφευρέτες του νέου εκλογικού συστήματος για την αυτοδιοίκηση πίστευαν πράγματι στην απλή αναλογική, θα  επέτρεπαν το αυτονόητο, αυτό, δηλαδή, που γίνεται και στις βουλευτικές εκλογές, όπου  ο αρχηγός του κόμματος το οποίο ήρθε πρώτο (ακόμα κι αν δεν έχει απόλυτη πλειοψηφία εδρών) παίρνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και σε περίπτωση που δεν καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση, επαναλαμβάνονται οι εκλογές. Εν ολίγοις, θα έδιναν το δικαίωμα στον υποψήφιο που ήρθε πρώτος στις αυτοδιοικητικές εκλογές να ζητήσει από το δημοτικό ή περιφερειακό  συμβούλιο την απαιτούμενη πλειοψηφία (50%+1) και να γίνει δήμαρχος ή περιφερειάρχης εφόσον αυτό επιτευχθεί.

Μέσα στο ζοφερό πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό πλαίσιο που ζούμε σήμερα, οι πολίτες δεν πρέπει να λησμονούν πως αυτό το περίεργο και «ύποπτο» νέο εκλογικό σύστημα στην αυτοδιοίκηση είναι βασικό συστατικό στοιχείο του «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗ» (συνέχεια του ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ) με τον οποίο, στα πλαίσια των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας, επιδιώκεται η περαιτέρω προσαρμογή της Τοπικής Διοίκησης στις ανάγκες της ανάπτυξης υπέρ του κεφαλαίου, προς όφελος των κερδών των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων.

3-6-2019
Βαγγέλης  Μητράκος