Vekrakos
Spartorama | Οι «μαθητικοί χοροί» στην πλατεία της Σπάρτης

Οι «μαθητικοί χοροί» στην πλατεία της Σπάρτης - video

Ν.Μ. 30/10/2017 Εκτύπωση Δημοτικά Παιδεία
Οι «μαθητικοί χοροί» στην πλατεία της Σπάρτης
«Φαίνεται ότι υπάρχει ακόμη κάποια σπίθα στο DNA της νεολαίας μας, της Ελληνικής νεολαίας»
Οδός Εμπόρων

Βρέθηκα το Σάββατο της 28ης Οκτωβρίου στην πλατεία της Σπάρτης, την ώρα που εκτελούνταν οι καθιερωμένοι «μαθητικοί χοροί» από τα Δημοτικά, τα Γυμνάσια και τα Λύκεια της πόλης. Με προσέλκυσε το άκουσμα των Δημοτικών τραγουδιών, που ήταν επιλεγμένα με προσοχή με πολύ καλές εκτελέσεις και πεντακάθαρο επιμελημένο ήχο. Έτσι αποφάσισα να παρακολουθήσω μαζί με πλήθος κόσμου, κυρίως γονέων και συγγενών των παιδιών που πρωταγωνιστούσαν, τα δρώμενα. 

Όσο πέρναγε η ώρα και τα χορευτικά συγκροτήματα των Γυμνασίων διαδέχονταν αυτά των Δημοτικών, και των Λυκείων αυτά των Γυμνασίων άρχισα να συνειδητοποιώ ότι μου άρεσε πολύ αυτό που έβλεπα. 

Ενώ περίμενα να δω νωχελικά παιδιά να κινούνται βαριεστημένα στα βήματα του χορού σαν να κάνουν αγγαρεία, είδα να ξεχύνεται μπροστά μου, νεύρο, κέφι και λεβεντιά. Πως αυτά τα παιδιά από την νιρβάνα του κινητού, του τάμπλετ και του Διαδικτύου εκτέθηκαν στην πλατεία με τις όμορφες σχολικές στολές τους και συντεταγμένα χόρεψαν λεβέντικα τους χορούς των παππούδων μας, για μένα τουλάχιστον, αποτελεί υπέρβαση. 

Υπήρχαν στιγμές συγκινητικές όταν κάτι λεβέντες πρωτοχορευτές από τις τελευταίες τάξεις του Λυκείου χόρευαν σόλο τον τσάμικο ή όταν οι κοπελιές, όλες με πρόσωπα που έλαμπαν, λικνίζονταν υπερήφανα στον ρυθμό του συρτού. 

Φαίνεται ότι υπάρχει ακόμη κάποια σπίθα στο DNA της νεολαίας μας, της Ελληνικής νεολαίας. Ένας Ιάπωνας, ένας Γάλλος, ένας αλλοεθνής δεν θα μπορούσε ποτέ να χορέψει τον Τσάμικο όπως τον χόρευε μπροστά μου ο λεβεντονιός που σήκωνε το πόδι πάνω από το κεφάλι του και το κοπάναγε με δύναμη στη γη και σειόταν ο τόπος. 

Το συζήτησα με ένα φίλο συνταξιούχο εκπαιδευτικό, ο οποίος με διαβεβαίωσε ότι όλο αυτό είναι αποτέλεσμα της ύπαρξης μιας μικρής ομάδας γυμναστών, διεσπαρμένων σε Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια, οι οποίοι κόντρα στο αδυσώπητο ρεύμα της παρακμής επιμένουν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά. 

Μακάρι να έχει δίκιο. Τότε, το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να εμπλουτίσουμε τα σχολεία μας με χαρισματικούς δασκάλους και σε δώδεκα χρόνια η σπίθα που φαίνεται να επιβιώνει θα ξαναγίνει φωτιά. 

Τα συγχαρητήριά μου στους μαθητές και τους εμπνευσμένους δασκάλους τους. Εύχομαι και του χρόνου καλύτερα. 

Ν.Μ.











  



Οδός Εμπόρων