Vekrakos
Spartorama | Ένατη Διάλεξη, του Δεύτερου Κύκλου Ομιλιών, από τον Απόστολο Πιερρή

Ένατη Διάλεξη, του Δεύτερου Κύκλου Ομιλιών, από τον Απόστολο Πιερρή

Spartorama 22/03/2018 Εκτύπωση Απόστολος Πιερρής Δημοτικά Εκδηλώσεις
Ένατη Διάλεξη, του Δεύτερου Κύκλου Ομιλιών, από τον Απόστολο Πιερρή
«Απόλλων, Σπάρτη και τα Μηδικά: οι Παιδιές και τα Άγια», Παρασκευή 23 Μαρτίου, 8.30 το βράδυ, στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη
Οδός Εμπόρων

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΠΑΡΤΗΣ

Κύκλος Β’                               

Η Σπάρτη από την Δημιουργία του Ελληνισμού στην Ελληνική Ηγεμονία.

Το Λακεδαιμόνιο Θέρος  (556-371 π.Χ.) 

        

Εισερχόμαστε στο τρίτο μέρος των φετινών μας αναζητήσεων για τον αξονικό ρόλο της Σπάρτης στην ιστορία του Ελληνισμού: πρόκειται εις ενδελεχή εξέταση η σχέση της Σπάρτης προς το Θαύμα του 5ου αιώνα π.Χ.  Και αρχίζουμε αυτό το τρίτο μέρος με την εξέταση κομβικών γεγονότων για την Αρχαία Ιστορία εν γένει: τα Μηδικά.

Η Σπάρτη έχει ιδρύσει, εις απόλαυση εαυτής και για αρχέτυπο των πανελλήνων, την αυτοθέμεθλο βασιλεία του νεαρώδους μεγάλου Άνακτος του Κάλλους.  Το υπέρτατο «τέλος» του ανθρώπινου αγώνα, η τελειότητα, έχει πραγματωθεί. Ό, τι έχει προηγηθεί είναι η προετοιμασία μέσα από την διπλή ανάγκη της γονιμότητας και της κυριότητας του Σωτηρίου του Κάλλους πέραν του Χρόνου εις Αιωνιότητα, ό, τι δε ακολουθεί στην ιστορία είναι σχόλια και προσλήψεις, προσεγγίσεις και απομακρύνσεις, εμπνεύσεις και απεφθίες, της Από-κάλυψης του Από-λυτου.

Η ιδέα συγκεκριμενοποιείται στην Δωρική Σπάρτη χωρίς απώλεια απολυτότητας.

Αθλητική γυμναστική του σώματος και μουσική ποιητική του πνεύματος συνιστούν το «τέλος» που οι «Όμοιοι» στην Απολλώνια ενσάρκωσή τους συντελούν αιρόμενοι εις αιωνιότητα.

Ο αυθεντικός Δωρικός ρυθμός σε γλυπτική, αρχιτεκτονική, ποίηση και μουσική δίνει τα αρχέτυπα της τελειότητας. Και ο νεαρός Σπαρτιάτης τα πραγματώνει εις εαυτόν, Δωρικός κίων, Κούρος άγαλμα του Απόλλωνος και Απόλλων Κούρος ο ίδιος, λυρικό ποίημα κάλλους.

Δεν κάνει μεγάλα υλικά οικοδομικά έργα η Σπάρτη, για να έχουμε τώρα τα ερείπιά τους (Θουκυδίδης). Κάνει έργα αιωνιότητας: στήνει την μελική ποίηση και την πλαστική της Μορφής. Και πάνω από όλα κάνει αιώνια τα παιδιά της – αιώνια γιατί τέλεια στο κάλλος των. Γιατί η τελειότητα κάθε όντος είναι η αιωνιότητά του, η φανέρωση του Είναι σε αυτό, η αποκάλυψη του Απόλυτου, η προβολή του Θεού στην άκτιστη ενέργεια που το ιδρύει στην ύπαρξη.

Το μεγαλύτερο έργο τέχνης της Σπάρτης είναι ο νεαρός Σπαρτιάτης. Και η Σπάρτη η ίδια βαίνει εις αιωνιότητα ως η τέλεια κοινωνία.

[Το βίωμα της ζωντανής ποίησης πιάνει ο ποιητής του τελευταίου νεαρού έθνους της ιστορίας, ο Αμερικανός Walt Whitman:

The Americans of all nations at any time upon earth have probably the fullest poetical nature. The United States themselves are essentially the greatest poem.

 W. Whitman, Leaves of Grass, 1855 (Complete Poems, ed. by Fr. Murphy, p. 741).

Cf. “We Two Boys together Clinging”, p.162; “When I Peruse the Conquerer’d Fame”, p. 161; “I Hear It was Charged against Me”, p. 160; “I Sing the Body Electric”, pp. 127 sqq.

Για μια γεύση, θεμελιωδώς Σπαρτιατική, από το τελευταίο αναφερθέν ποίημα:…

Was it doubted that those who corrupt their own bodies

                                     conceal themselves?

And if those who defile the living are as bad as they who

                                     defile the dead?

And if the body does not do fully as much as the soul?

And if the body were not the soul, what is the soul?

Και στο τέλος, μετά μια μακρά, εκστατική, λεπτομερή αναφορά σε κάθε μέλος και μέρος του σώματος:

O I say these are not parts and poems of the body only,

                     but of the soul,

O I say now those are the soul!

Και χαρακτηριστικά το τρίτο ολόκληρο:

I hear it was charged against me that I sought to destroy

                  institutions,

But really I am neither for nor against institutions,

(What indeed have I in common with them? or what with

               the destruction of them?)

Only I will establish in the Mannahatta and in every city of

                these States inland and seaboard,

And in the fields and woods, and above every keel little or

                large that dents the water,

Without edifices or rules or trustees or any argument,

The institution of the dear love of comrades.]

      

Η Σπάρτη εορτάζει την εορτή της αιωνιότητας, παίζει την παιδιά του κάλλους. Και σαν συνέπεια στα έργα του Χρόνου παλινδρομεί και μεταπίπτει μεταξύ

(α) άγιου απομονωτισμού των «Ομοίων»,

(β) επί-δειξης προς θαυμαστική υποταγή των «ανομοίων» άλλων

και (γ) περιωρισμένης δραστικής παρέμβασης εξαναγκασμού των αναιδών που δεν δονούνται από τον έρωτα του καλού.

Αυτά τα τρία κατά διαδοχή και αντιμεταπεριχώρηση εξηγούν την όλη πορεία της Σπάρτης στην ιστορική πραγματικότητα.

Και ιδού το θείο σχέδιο.

Η Σπάρτη εορτάζουσα την αιώνια παιδιά του κάλλους καλείται να αντιμετωπίσει στο χρονικό γίγνεσθαι την προβολή της οικουμενικής Περσικής Αυτοκρατορίας, καταληκτικής καταπληκτικής ενσάρκωσης της ιδέας της υπερβατικής, υπερ-ισχύουσας Κυριότητας γονιμοποιημένης από την γενεσιουργό χθονιότητα της «δαιμονικής»  Κοσμικής Τάξης.

Θείο σχέδιο.

Όλη η προηγούμενη εμπειρία του ανθρώπου (από το 30.000 φερ’ ειπείν μέχρι το 1000 π.Χ.) συνοψίζεται στην Περσική Αυτοκρατορία, από τα βιώματα του Σπηλαίου, στην εργαλειακή επανάσταση της γεωργίας και του χωριού, και στην συναλλακτική παραγωγή των πόλεων, και στις γιγαντιαίες οργανωμένες συσσωματώσεις πλούτου και εξουσίας. Και απέναντι στέκεται ο εντελής Κούρος, ο πρωθήβης Άναξ του κάλλους, ο νεαρώδης της αιωνιότητας, ο παίζων και εορτάζων την χαρά της τετελεσμένης ύπαρξης στη οργώσα επί-δειξη της αστραποβολούσας  περιωπής της ευ-μορφίας του. 

Στην συνάντησή μας αυτής της Παρασκευής, 23 Μαρτίου, ημέρες σημαδιακές που έτυχαν, θα ξαναδούμε με νέο φως, πέρα από τα τετριμμένα της ανοησίας, υπό το εσωτερικό φως του Ελληνισμού (όπου και πάλι φως είναι η τελειότητα του όντος και όχι κάποια εξωτερική πηγή), τι ακριβώς έγινε σε αυτήν την κοσμοϊστορική περίσταση θείου σχεδιασμού. Τι διεξήχθη και γιατί μεταξύ Μαντείου των Δελφών, Σπάρτης, Αθηνών, Θήβας και Άργους.

Θεματικός τίτλος της ομιλίας είναι κατά το πρόγραμμα:


Απόλλων, Σπάρτη και τα Μηδικά: οι Παιδιές και τα Άγια.

Προετοιμασίες και Δοκιμές του Θαύματος  (500-479 π.Χ.)


Η ομιλία θα πραγματοποιηθεί την Παρασκευή 23 Μαρτίου, 8.30 το βράδυ, κανονικά στην Αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του ΝΠΠΠ Δήμου Σπάρτης στην Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη.

Θα υπάρξει προβολή συνοδευτικού οπτικού υλικού.

Η είσοδος είναι ελεύθερη.

Μετά την ομιλία θα υπάρξει χρόνος για συζήτηση.


Οδός Εμπόρων