«Μη κρίνεις άλλο...», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Μην πεις πως δεν πάλεψα να σχεδιάσω γραμμές που μιμούνται αγγέλων τη φτερωτή ελαφράδα...»

Τώρα που το τέλος ίσως είναι πιο κοντά. Τώρα που στενεύει ο δρόμος και κονταίνει η στράτα στοχάζομαι τη διαδρομή και σε παρακαλώ.. Μη με κρίνεις άλλο τόσο αυστηρά. 

Μην πεις πως δεν προσπάθησα. Μην πεις πως δεν ζήτησα με τιμιότητα να φτάσω στες ποιότητες της ομορφιάς και στο βασίλειο της ωραιότητας. Μην πεις πως δεν πάλεψα να σχεδιάσω γραμμές που μιμούνται αγγέλων τη φτερωτή ελαφράδα, πως δεν πάλεψα να σιάξω δεσμούς γραμμών που να γράφουν το ζωντανό οργασμό των κλαδιών καλοκαιρινής ιτιάς και χειμωνιάτικης συκιάς. 

Χάρη σου ζητώ και θάθελα να ξέρεις πως σα ζωγράφιζα των αγριολούλουδων την πανηγύρι γύρεψα στα χρώματα μου να κλέψω και των μάρμαρων την αυστηρή μορφή και κλείσω σε σύνθεσες που να ανασαίνουν τη ζωή.

Τώρα που ο χρόνος του αποχαιρετισμού σιμώνει μη με κρίνεις άλλο τόσο αυστηρά.. Κουράστηκα.

Σκέψου, δέξου πως τουλάχιστον προσπάθησα. Μόνος, δίχως εφόδια και εμπροσθοφύλακες, δίχως λύσεις εναλλακτικές και ξένες πλάτες.... Μόνος το πάλεψα.. πόσο, αλήθεια, μακριά θα μπορούσα να πάω...

Σε παρακαλώ μη με κρίνεις άλλο τόσο αυστηρά...

Γεώργιος Κόρδης