Vekrakos
Spartorama | «Άνθρωποι Περιττοί...», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Άνθρωποι Περιττοί...», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 26/05/2018 Εκτύπωση Άρθρα Φιλοσοφία
«Άνθρωποι Περιττοί...», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Οι άνθρωποι διαιρούνται όπως και οι αριθμοί σε "άρτιους" και "περιττούς"», Ν. Καζαντζακης
Οδός Εμπόρων

Το περιττό εγκλείει την ελλειπτικότητα και ενέχει την ασυμμετρία και επομένως παράγει αυτόματα κίνηση αναζητώντας την ισορροπία μέσα από την αντίρροπη κίνησή του... Αυτή η ασυμμετρία στην οποία απαρχής φαίνεται να βασίστηκε ο Έλλην πολιτισμός ήταν που οδήγησε στη σύλληψη του Έλληνος ρυθμού μιας δυναμικής δηλαδή κατανόησης του κόσμου και των σχέσεων. Σχέσεων προσωπικών και κυρίως κοινωνικών αφού η ισορροπία και άρα η ποθούμενη αρτιότητα δεν μπορεί πάρα εν τω δήμω, δηλαδή σε σχέση με τους άλλους να πραγματωθεί. Στην ρυθμική αυτή κατανόηση των σχέσεων δεν υπάρχει αρχή ούτε τέλος αφού η ασυμμετρία δεν είναι παράγωγο αλλά σύμφυτη στα πράγματα και επομένως δεν ξεκινά αλλά υπάρχει πάντα μέσα τους και φυσικά δεν τελειώνει όσο κι αν αποτελεί το μέγα ζητούμενο. Ο κόσμος στην κατανόηση αυτή είναι μια δυναμική παραγωγική διαδικασία που πορεύεται σε μια ατέρμονη ρυθμική, κυκλωτική, βασανιστικά επαναλαμβανόμενη χορευτική συσπείρωση, ένα ερωτικό αγκάλιασμα που καταλήγει πάντα στην ίδια τραγική ασυμμετρία και άρα στην ίδια σταματημένη κίνηση η στην κινούμενη στάση. 

Αυτό είναι και το είδος ανθρώπου που περιγράφει και ο Καζαντζάκης παραπάνω. Ένας ασύμμετρος άνθρωπος που δεν σταματά ποτέ να ρωτά, να κινείται, να γυρεύει την απάντηση και ποτέ να μην του φτάνει. Ένα πρόσωπο τραγικό που γυρεύει στην ισότιμη σχέση του με το άλλο να βρει την ισορροπία, τη στάση, το τελείωμα του Σισύφειου ταξιδίου του. Ένα πρόσωπο που ξέρει από τα πριν ότι δεν θα φτάσει αλλά όμως ξέρει ότι είναι καταδικασμένο να εκκινήσει και νάναι πάντα σε ταξίδι... 

Και μη με ρωτήσεις πάλι για  μένα, για την καρδιά μου, για τη θεωρία μου, για του ταξιδιού το νόστο το γλυκό, για παινέματα και του χειμώνα τις παραμυθίες τις τρυφερά μελαγχολικές. Μόνο να γροικώ τα μακρινά ξέμεινα τώρα και να ξεχνιέμαι προτιμώ σε θεωρίες γητευτικές και σε στορήματα στοχαστικά του νου και της καρδιάς παρηγορητικά. Για όσους με άλλους τρόπους χαίρονται, για όσους η καρδιά τους αλλιώς γλυκαίνεται ας μη μας μαλώσουν και ας μας αφήσουν ήσυχα να πορευτούμε στην περπατησιά δειλινού σεμνού γεμάτου με ίσκιους πονετικούς και μυρουδιές των λουλουδιών μεθυστικές. Κουράστηκα καλοί.. κουράστηκα να συζητώ κι όχι να συν-ζητώ.

Γεώργιος Κόρδης



Ν. Καζαντζάκης

  



Οδός Εμπόρων