Vekrakos
Spartorama | «Αγία Σοφία», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Αγία Σοφία», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 30/12/2018 Εκτύπωση Άνθρωποι! Άρθρα Εκδηλώσεις
«Αγία Σοφία», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Άψυχα κομμάτια πέτρα που γίνονται άνθρωποι που περπατούν, σκιές που ελλοχεύουν, ψίθυροι που τρυφερά καλούν, χορευτές που σκορπίζουν αίμα και σπλάχνα...»
Οδός Εμπόρων

Ξαναβρέθηκα σήμερα, καθώς όφειλα, στην Αγία Σοφία. Και ξαναθαύμασα το μεγαλείο του κτίσματος και την ιδιοφυή των αρχιτεκτόνων εμπνευσμένη διαχείριση του φωτός, του χώρου και του χρόνου.

Υπέροχη αλληλοπεριχώρηση σχημάτων και χρωμάτων-φώτων-ενεργειών που μεταμορφώνουν το χωρόχρονο σε ένα νυν, σε ένα λειτουργικό παρόν, σε μια στιγμιαία αιωνιότητα, σε μια αιώνια στιγμή.

Ο θόλος του ουρανού κατέρχεται αγαπητικά και θηλυκώνει με τον τετράγωνο κύβο της βάσης για να μείνουν έτσι για πάντα ενωμένα άτρεπτα, ασύγχυτα και αδιαίρετα να διαλαλούν με αισθητό, απτό σχεδόν τρόπο πώς έγινε το μυστήριο στο πρόσωπο του Χριστού, πως ενώθηκε και θεώθηκε ο άνθρωπος με το Θεό δίχως να χάσει την φύση του.

Αυτό που πάντα θα με μαγεύει όταν βρίσκομαι εκεί είναι τα μάρμαρα της ορθομαρμάρωσης που στυλώνουν το ναό ένα γύρω, παντού.

Άψυχα κομμάτια πέτρα που γίνονται άνθρωποι που περπατούν, σκιές που ελλοχεύουν, ψίθυροι που τρυφερά καλούν, χορευτές που σκορπίζουν αίμα και σπλάχνα, ζωντανά αισθήματα που παραμυθούν και θεραπεύουν.

Μονάχα ετούτα τα μάρμαρα να σώζονταν από ολόκληρο το Βυζάντιο θα αρκούσαν για να μαρτυρήσουν το μεγαλείο αυτού του πολιτισμού. Θα ήταν αρκετά για να πουν πως κάποτε άνθρωποι πίστεψαν στο θαύμα της ουτοπίας πως η κοινωνία ως ενότητα μπορεί να συμβεί στη γη πέρα από τις διαφορές και την κατάρα των εγωισμών παθών.

Καληνύχτα...

Γεώργιος Κόρδης


Οδός Εμπόρων