Vekrakos
Spartorama | «Το ’21 και η Αλήθεια», από τον Βαγγέλη Μητράκο

«Το ’21 και η Αλήθεια», από τον Βαγγέλη Μητράκο

Ευάγγελος Μητράκος 18/03/2019 Εκτύπωση Άρθρα Ιστορία
«Το ’21 και η Αλήθεια», από τον Βαγγέλη Μητράκο
«Όμως ο Θεός φυλάγει και τους αδύνατους, κι’ αν πεθάνωμεν πεθαίνομεν δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας και πολεμούμεν όσο μπορούμε εναντίον της τυραγνίας κι’ ο Θεός βοηθός…»
Οδός Εμπόρων

Γιορτάζουμε ΚΑΙ φέτος την 198η  επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας, την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821. Ομιλητές πολλοί και αρθρογράφοι πασχίζουν, φιλότιμα,  με λόγια φλογερά  να προβάλλουν, να εξυμνήσουν και να τιμήσουν, δεόντως, την Εθνική μας Επέτειο. Όμως, τίποτε πιο μεγάλο και πιο αληθινό δεν υπάρχει, από τα λόγια εκείνων των ίδιων των Ηρώων, αυτών που έγραψαν με τον αγώνα και το αίμα τους την ιστορία του 1821. Για το λόγο αυτό, είναι καθήκον εθνικό, να σκύβουμε, συχνά –πυκνά, πάνω από τη βρυσομάνα των λόγων των αγωνιστών, για να ξεδιψάμε ηθικά και πνευματικά, να μαθαίνουμε την αληθινή ιστορία και να αναβαπτιζόμαστε στα Εθνικά Ιδανικά και τις Αξίες του Ελληνισμού: 

«Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πώς δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε "πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα;", αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι, εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση».

ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ, Ομιλία στην Πνύκα, 7 Οκτωβρίου 1838 

«Μάχου υπέρ πίστεως και Πατρίδος…Είναι καιρός να αποτινάξωμεν τον αφόρητον ζυγόν, να ελευθερώσωμεν την Πατρίδα, να κρημνίσωμεν από τα νέφη την ημισέληνον, δια να υψώσωμεν το σημείον, δι’ ου πάντοτε νικώμεν, λέγω τον Σταυρόν…».

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΥΨΗΛΑΝΤΗΣ, Επαναστατική Προκήρυξη 

«Νικήτα, έλαβα την επιστολή σου και εις απάντησιν σου λέγω ότι δεν είμαι σαν και σε και τον κουμπάρο σου τον Κεφάλα όπου τρέχετε από ράχη σε ράχη σαν τους Αϊ – Λιάδες. Εγώ άπαξ και ορκίσθην να χύσω το αίμα μου εις την ανάγκην της Πατρίδος και αυτή είναι η ώρα. Εύχομαι δε εις τον Θεόν, η πρώτη μπάλα του Ιμπραήμ να με πάρει εις το κεφάλι, διότι εγώ σας γράφω να ταχύνετε τον ερχομό σας κει σεις μου γράφετε κουραφέξαλα. Νικήτα, πρώτη και τελευταία επιστολή μου είν’ αυτή.  Βάστα τη να τη διαβάζεις καμιά φορά, να με θυμάσαι και να κλαις.»

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΔΙΚΑΙΟΣ - ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑΣ, Επιστολή προς τον αδερφό του, από το Μανιάκι. 

«Όταν σηκώσαμεν την σημαίαν εναντίον της τυραγνίας ξέραμεν ότι είναι πολλοί αυτείνοι και μαχητικοί κι’ έχουν και κανόνια κι’ όλα τα μέσα. Εμείς σε ούλα  είμαστε αδύνατοι. Όμως ο Θεός φυλάγει και τους αδύνατους, κι’ αν πεθάνωμεν πεθαίνομεν δια την Πατρίδα μας, δια την Θρησκείαν μας και πολεμούμεν όσο μπορούμε εναντίον της τυραγνίας κι’ ο Θεός βοηθός…».

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ, Απομνημονεύματα 

«…Ως Χριστιανός ορθόδοξος και υιός της ημετέρας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ορκίζομαι …να διαμείνω πιστός εις την Θρησκείαν μου και εις την Πατρίδα μου. Ορκίζομαι να χύσω και αυτήν την υστέρα ρανίδα του αίματός μου υπέρ της Θρησκείας και της Πατρίδος μου. Να χύσω το αίμα μου, ίνα νικήσω  τους εχθρούς της Θρησκείας μου ή να αποθάνω ως Μάρτυς δια τον Ιησούν Χριστόν…».

ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΩΝ 

«…εάν ο υιός μου, νέος καθώς είναι, δεν μένη ευχαριστημένος ν’ αποθάνη δια την πατρίδα του, αυτός δεν είναι άξιος να ζήση και να γνωρίζεται ως υιός μου. Προχώρησε λοιπόν άπιστε, είμαι ανυπόμονος να εκδικηθώ. Εγώ ο ωμοσμένος εχθρός σου, Καπετάν Λάμπρος Τζαβέλας»..

ΛΑΜΠΡΟΣ ΤΖΑΒΕΛΑΣ, Επιστολή προς τον Αλή Πασά, που κρατούσε όμηρο τον γιο του  και ζητούσε παράδοση. 

 

«-  Ουρανέ! εσύ είσαι απροσωπόληπτος μάρτυς των τοιούτων κακουργημάτων.

-   Ήλιε! εσύ βλέπεις καθημερινώς τα τοιαύτα θηριώδη τολμήματα.

-   Γη! εσύ ποτίζεσαι αδιακόπως από τα ρείθρα των αθώων αιμάτων.

    Ποιος έχει στόμα να με ειπή το εναντίον;

ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ, επαναστατική προκήρυξη 

«Αγαπητοί μου Γαλαξιδιώτες

Ήτανε βέβαια απ’ το Θεό γραμμένο να δράξωμε τα άρματα μια ημέρα και να χυθούμε κατεπάνω στους τύραννους μας, που τόσα χρόνια ανελέητα μας τυραγνεύουν. Τι τη θέλουμε, βρε αδέρφια, τούτη την πολυπικραμένη ζωή, να ζούμε απόκάτω στη σκλαβιά και στο σπαθί των Τούρκων να ακονιέται εις τα  κεφάλια μας; Δεν τηράτε που τίποτα δε μας απόμεινε; οι εκκλησιές μας γεννήκανε τζαμιά και αχούρια των Τούρκων. Κανένας δεν μπορεί να πει πως τάχα έχει τίποτε εδικό του, γιατί το ταχύ βρίσκεται φτωχός σα διακονιάρης στη στράτα. Οι φαμελιές μας και τα παιδιά μας είναι στα χέρια και στη διάκριση των Τούρκων. Τίποτα αδέρφια δε μας έμεινε. Δεν είναι πρέπον να σταυρώσουμε τα χέρια και να τηράμε τον ουρανό. Ο Θεός μας έδωσε χέρια, γνώσι, νου….»

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ, Επιστολή προς Γαλαξειδιώτες λίγο πριν την έναρξη της Επανάστασης 

ΑΥΤΑ λένε οι ίδιοι οι Αγωνιστές. Έρχονται, όμως, κάποιοι που τολμούν και σηκώνουν ανάστημα μπροστά στους Ήρωες και  πασχίζουν να αμαυρώσουν τη λάμψη και το νόημα του ’21 και να ξεθεμελιώσουν την ιστορία:

Μόλι Γκριν, καθηγήτρια Ιστορίας στο Πρίνστον των ΗΠΑ:

Τη ρωτά δημοσιογράφος:

-Τελικά ποια είναι η εικόνα για τους Έλληνες στην Τουρκοκρατία;

Και απαντά η «καθηγήτρια»:

– Αυτό που λέω στους φοιτητές μου, που ενθουσιάζονται με τη λέξη «επανάσταση», είναι πως επανάσταση και αντίσταση δεν είναι κάτι εύκολο, είναι δύσκολα και επικίνδυνα πράγματα. Και σήμερα υπάρχει αδικία στον κόσμο, αλλά δεν τους βλέπω να βγαίνουν με τα όπλα στους δρόμους. Σε όλες τις εποχές οι άνθρωποι προσπαθούν να συνεχίσουν τη ζωή τους κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.

 

Κι ενώ έξω βαράνε τα ανθελληνικά νταούλια έρχονται και οι παράφωνοι ντόπιοι ζουρνάδες να τα σιγοντάρουν: 

Αθανάσιος Βερέμης, ιστορικός και πανεπιστημιακός:

«Είναι αστείο να μιλάμε για σκοτάδι τετρακοσίων ετών». 

Ιάκωβος Μιχαηλίδης Αναπληρωτής Καθηγητής του ΑΠΘ:

Αμφισβητεί «την απέραντη σκλαβιά και τον πόνο» που πιστεύουμε ότι υπήρχε κατά την Τουρκοκρατία. 

Ανδρέας Παππάς, επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής. Διδάσκει στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ):

«Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας δεν υπήρξαν βίαιοι εξισλαμισμοί στη μετέπειτα ελληνική επικράτεια. …   αρκετοί γονείς προσπαθούσαν να εξασφαλίσουν τη «σταδιοδρομία» των παιδιών τους μέσω της κατάταξής τους στους Γενίτσαρους». 

Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια του Παντείου Πανεπιστημίου.

Οι οθωμανοί εκτός από ευημερία τους πρώτους αιώνες έφεραν και νέα ήθη. Οι ρωμιοί υιοθέτησαν τα ήθη τους κι άρχισαν να ζουν σαν ανατολίτες. Το 1821, οπλαρχηγοί, προεστοί, κληρικοί και η πλειοψηφία τού λαού έχουν μείνει πιστοί στην οθωμανική τους παράδοση. (…)  Η Ακρόπολη, γιά παράδειγμα, έχει «καθαριστεί» από πολλά στοιχεία (αναφέρεται σε τουρκικά κτίσματα) και χρειάζονται οι γνώσεις ενός ειδικού, για να μάθουμε τί έχει αφαιρεθεί. (…)  Δεν έφυγαν μόνον οι άνθρωποι, αλλά έφυγαν και τα μνημεία, που μαρτυρούσαν την παρουσία τους. (…)  Όσο κι αν φαντασιώνεται ευγενείς καταγωγές δύσκολα δραπετεύει από το παρελθόν του ο τουρκορωμιός. 

ΜΑΡΙΑ ΡΕΠΟΥΣΗ πολιτικός,  ιστορικός και καθηγήτρια πανεπιστημίου, όταν ρωτήθηκε για τη θυσία των Σουλιωτισσών στο Ζάλογγο.

«Μέσα στην ιστορία και την διαδρομή κάθε λαός που χειρίζεται την ιστορία του και για συγκεκριμένους λόγους δημιουργεί διάφορους εθνικούς μύθους, οι οποίοι χρειάζονται για εθνικοπατριωτικούς λόγους.» 

Και το χειρότερο δεν είναι πως λέγονται δημοσίως όλα αυτά και πολλά άλλα. Το χειρότερο είναι πως τα  σκοτεινά κέντρα που προωθούν τον αφελληνισμό μας έχουν, εδώ και χρόνια πολλά, «βάλει πόδι» στο ελληνικό σχολείο. Πρόκειται, ουσιαστικά, για μια αντεπανάσταση στην ελληνική παιδεία, η οποία υπηρετεί τον εθνομηδενισμό  στοχεύοντας στην αλλοτρίωση και απαλλοτρίωση των Ελληνόπουλων.

Σίγουρα, απέναντι σ’ αυτήν την οργανωμένη  και ξενοκίνητη προσπάθεια των σκοτεινών κέντρων να γκρεμιστεί ό,τι θυμίζει Ελλάδα και ελληνική ιστορία, έχουμε ΟΛΟΙ ένα χρέος. Ένα χρέος το οποίο φωτίζουν τα λόγια και οι παραινέσεις του Μητροπολίτη Κισάμου & Σελίνου Αμφιλοχίου:

«Στον αντίποδα αυτής της ισοπεδωτικής και επικίνδυνης για το μέλλον του Ελληνισμού λαίλαπας ποιό είναι το δικό μας χρέος και ευθύνη; Ποιο θα είναι το ανάχωμα, η αντίσταση και η αντίδραση στην, όπως διαφαίνεται, καλά οργανωμένη προσπάθεια αφελληνισμού και αποϊεροποίησης της ιστορίας μας, και κατ΄ επέκταση του Γένους μας; Μήπως ήρθε η ώρα, χωρίς φανατισμούς, χωρίς μισαλλοδοξίες και φοβίες, να σηκώσομε ψηλά το κεφάλι, να υψώσομε το ανάστημα μας και να προτάξομε τα στήθη μας στον αντίποδα αυτής της αφασίας και αποχαύνωσης της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης που επιδιώκει την επιβολή της ιστορικής λήθης, παρουσιάζοντας την ως δήθεν ελπίδα και φως;  Μήπως, το χρωστάμε όπως θα έλεγε ο Κωστής Παλαμάς, «σε όσους ήλθαν, πέρασαν, θαρθούνε, θα περάσουν, κριτές θα μάς δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί»;»


18-3-2019
Βαγγέλης Μητράκος


Οδός Εμπόρων