Εκτύπωση

https://www.spartorama.gr/articles/15455/

Spartorama - Print | Έκτακτη Ανακοίνωση από τον κ. Πιερρή, σχετικά με άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο spartorama.gr

Έκτακτη Ανακοίνωση από τον κ. Πιερρή, σχετικά με άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο spartorama.gr

Έκτακτη Ανακοίνωση από τον κ. Πιερρή, σχετικά με άρθρο, που δημοσιεύτηκε στο spartorama.gr
Το spartorama.gr παραθέτει αυτούσια την ανακοίνωση του κ. Πιερρή στην ίδια στήλη και θέση με το άρθρο που επικαλείται και προφανώς δεσμεύεται για την πρέπουσα απάντηση από Δευτέρα του Πάσχα, (σεβόμενοι τα Πάθη του Κυρίου)
Οδός Εμπόρων

ΕΚΤΑΚΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ 

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΥΣ


ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΣΑΣ ΚΡΑΤΑΕΙ ΧΑΜΗΛΑ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ


Άφησα επίτηδες τον τίτλο των φετινών Συναντήσεων της Σπάρτης πάνω από αυτήν την ανακοίνωση που απευθύνω σε όλους τους Σπαρτιάτες, τους Λακεδαιμόνιους, τους Μανιάτες, με αφορμή μια προσωπική επίθεση που μου έγινε προχθες στο «Σπαρτόραμα» με την υπογραφή φαίνεται του Νίκου Μαυρομιχάλη (Ν. Μ.). (Σπαρτόραμα από το Αθηνόραμα, το αγέρωχο φρόνημα του «κολαούζου», αυτού που ακολουθεί στην ουσία αυτόν που νομίζει ότι αντιστρατεύεται).

Και τον άφησα γιατί η κατάντια της σημερινής μας πραγματικότητας, και η  αντίδραση, όσων επωφελούνται διαχειριζόμενοί την, σε κάθε σοβαρή προσπάθεια πολιτισμικής ανανέωσης και ανάταξης της πόλης, της περιοχής, της χώρας, έχει την αρχετυπική της εικόνα στην παρακμή της αρχαίας Σπάρτης και στο δράμα της μεγάλης μεταρρυθμιστικής επιχείρησης τότε. Αυτά αναλύουμε στις Συναντήσεις μας αυτήν την περίοδο, και ειδικά σε αυτά θα επικεντρωθώ στο επόμενο τριήμερο των εκδηλώσεών μας 10-12 Μαΐου, στην σχέση του τότε με το τώρα. Όποιος λοιπόν θέλει να σχηματίσει δική του γνώμη ας δαπανήσει λίγο χρόνο παρακολουθώντας τις, και περισσότερο διαβάζοντας τις μελέτες μου.

Και αυτός ο γενικώτερος στόχος αυτοσυνειδητοποίησης των Σπαρτιατών είναι που εξηγεί αυτήν την επικοινωνία μου - δεν απαντώ στην επίθεση, μιλάω  στην κοινωνία.

Γιατί αλλιώς ο λίβελλος εναντίον μου δεν αξίζει σχολιασμού για δυο βασικά λόγους, έναν αρνητικό και έναν θετικό.

Ο αρνητικός είναι ο εξής. Λέει ο Ν.Μ. : «Δεν θα επιχειρήσω, προφανώς, να αμφισβητήσω την επιστημονική επάρκεια και τις θεωρίες του κ. Πιερρή, γιατί θα μπλέξουμε σε χωράφια που δεν αφορούν κανένα».

Ε, λοιπόν με κάποιον που λέει, προεξοφλώντας και την στάση των πάντων, ότι δεν έχει σημασία το να ξέρει κανείς την δουλειά του ή όχι πάνω σε θέματα που αμέσως μετά τίθενται και αναπτύσσονται, τί σοβαρή κουβέντα να πιάσεις; «Δεν με νοιάζει αν ξέρεις τι λες ή όχι, εγώ θα συμφωνήσω ή θα αντιτεθώ βάσει αυτού που έχω στο νου μου, και έτσι θα ερμηνεύσω και το τι λες» - αυτή είναι η προκαταρκτική μεθοδολογική διακήρυξη του κειμενογράφου, την οποία και θεωρεί προσυπογεγραμμένη από όλους εσάς.

 Θα το χάψετε αυτό Σπαρτιάτες; Στην πόλη της πάλαι ποτέ αξιοσύνης;        

Να τί σας κρατάει χαμηλά.

Και να τώρα ο θετικός λόγος απαξίωσης σχολιασμού. Ο Ν.Μ., θέλοντας μη θέλοντας, μου κάνει διαφήμιση. Παρακαλώ δείτε και ακούστε τα δυο οπτικά και ηχητικά ντοκουμέντα που δίνει, το ένα από την δική μου συνέντευξη και αυτό από την συνομιλία με τον Joe de Sena. Είναι πολύ καλά και τα δυο, επιτρέψτε μου να πω! (Για το δεύτερο, αν δεν γνωρίζετε καλά Αγγλικά ρωτήστε κάποιον που ξέρει). Όντως «το πράγμα μιλάει από μόνο του»!

Στο πρώτο απόσπασμα (είναι μέρος όλου που δεν παρατίθεται) αναπτύσσω ότι λόγω θεμελιώδους προβλήματος ταυτότητας που έχει ο Νεοελληνισμός και η Σπάρτη, αγνοούμε τον πραγματικό εαυτό μας (τον αρχαίο, τον Βυζαντινό, την Δημοτική παράδοση), και έτσι είμαστε επιρρεπείς να αφήνουμε την πρωτοβουλία σχετικών δράσεων στους ξένους που ασχολούνται με τον Ελληνισμό, ή να μιμούμαστε αυτά που εκείνοι σχεδιάζουν. Αυτό το έλεγα το λέω και το πιστεύω και το αναλύω δια μακρών στο γραπτό έργο μου και στα προφορικά μου. Και πάντα συμπληρώνω, ότι το κενό που αφήνουμε λόγω ανεπάρκειας εμείς, το καλύπτουν κατά τις δικές τους πολιτιστικές προτεραιότητες οι άλλοι, και δεν έχει νόημα να παραπονιόμαστε ή να διαμαρτυρόμαστε σαν κακομαθημένα παιδιά όταν άλλοι παίζουν το παιχνίδι που αυτά δεν ξέρουν τι να το κάνουν.

Να η μιζέρια που σας κρατάει χαμηλά.

Δείτε τώρα τι έγινε μετά. Ο Joe da Sena είχε ξεκινήσει, από το δικό του βίωμα, με μια ιδέα που κατάφερε και την πραγματοποίησε σε μια τεράστια παγκόσμια διοργάνωση. Η ιδέα ήταν το τι σημαίνει να είσαι στην ακμή της ύπαρξής σου, και ποιά ικανοποίηση και χαρά δίνει η συμμετοχή σε ένα σκληρό, δύσκολο, επίπονο αγωνιστικό πεδίο. Μπράβο του ως εδώ. Μετά ενστικτωδώς, και από αυτά που κυκλοφορούν στον παγκόσμιο χώρο,  συνέδεσε την ιδέα του με το όνομα της Σπάρτης, και έκανε την αποκορύφωση των Αγώνων του να γίνεται στην Σπάρτη. Διπλό μπράβο. Και τέλος, τον Νοέμβριο, έτυχε και γνωριστήκαμε. Ήξερε για την δουλειά μου, μιλήσαμε πολύ για πολλές ώρες για δυο μέρες, ενώ οι αγώνες συντελούντο, πήγαμε στον αρχαιολογικό χώρο της Ακρόπολης, του εξήγησα την μη-σημασία του θεάτρου (! – δεν αλλάζω καλά τεκμηριωμένες θέσεις, Κειμενογράφε μου!), και το σπουδαιότερο, μου ζήτησε να συνοψίσω την θεωρία μου για τον αξονικό ρόλο της Δωρικής Σπάρτης στην δημιουργία του κλασσικού «θαύματος», με τρόπο που να μπορεί να κινήσει και να ανεβάσει τον άνθρωπο του 21ου αιώνα. Το έκανα, και ενθουσιασμένος ο Joe, το παρουσιάσαμε μαζύ σε αυτό το video που κάνει τον γύρο του Κόσμου. Εύγε στον Joe, ως εδώ.

Ένας Ιταλικής καταγωγής Αμερικανός ένοιωσε σε 24 ώρες, επειδή είχε την φλόγα μέσα του, περισσότερα για την κλασσική σοφία, την Σπαρτιατική ακμή και την Δωρική πνοή, από όσα φαίνεται ότι κατάλαβε δυο χρόνια μαζύ μου σε ομιλίες και αρχαιολογικές αναλύσεις ο συγκεκριμένος Σπαρτιάτης – Μανιάτης.

Και αυτή την έργω μέθεξη την λέει «Αμερικανιές» ο Ν.Μ., και «επτά λέξεις», και αποκαλεί εμένα «απλοικό marketer».  Για αυτό απορώ τι πήρε τα δυο χρόνια της «φιλίας», - πως αλλιώς να αντιληφθώ ότι βρίσκει πρόβλημα στα βασικά στοιχεία του Δωρικού, όπως συμπυκνώνονται στο δεύτερο video, και αντίφαση σε μένα μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου.

Επειδή υποθέτω ότι ο κειμενογράφος ξέρει καλά Αγγλικά δεν είναι δυνατόν να σκεφθώ ότι δεν κατάλαβε στην περιγραφή που γίνεται στο δεύτερο video, λέξεις κλειδιά όπως δομή, μορφή, λειτουργικότητα, κοινωνικό και πολιτειακό περιβάλλον για την ανθρώπινη ατομική δράση. Κόλλησε φαίνεται, με περισσό επαρχιωτισμό, στο χαλαρό have fun του Joe, πονηρά παραλείποντας την δική μου διατύπωση για την εορταστική χαρά της ζωής. Αλλά αν δεν είναι άγνοια, τι μπορεί να είναι; Αλλά πριν πάμε σε χαλεπούς ατραπούς, ας σκεφθούμε ότι και η «κακότητα» είναι βαθειά ά-νοια κατά Πλάτωνα. Δεν «νωγάει». Ή πρόκειται για κάποιο προσωπικό αγώνα και κάποιο παλαιόν άγος;

Από εκεί που «ορκιζόταν» στο όνομά μου δημόσια, κάνει αυτή την χαμηλή επίθεση. Για να δικαιολογηθεί η κωλοτούμπα του, πρέπει προηγουμένως να έχω υποκύψει σε κάποια μεταστροφή εγώ. Έτσι γεννιέται η υποτιθέμενη παλινωδία μου στην υπόθεση Spartan Race.

Όποιος δεν έχει ανοικτούς τους ορίζοντές του για να τον συνεπάρει, όταν φυσήξει, το Πνεύμα που πάει όπου θέλει, αυτός απλά βλέπει την πνευματική δημιουργία σαν αποθήκη εργαλείων για να παίρνει ότι τον βολεύει στα προκατασκευασμένα του σχήματα. Καταλαβαίνει το Πνεύμα σαν «διαχειρίσιμο απόθεμα». Και παίρνει κόβοντας και ράβοντας ότι του χρειάζεται στις στενές του επιδιώξεις. Και μετά κατηγορεί την πηγή ότι αντιφάσκει. Ενώ η αντίφαση είναι μέσα του.

Να τί σας κρατάει ταπεινούς Λακεδαιμόνιοι, η Πλατωνική «δόξα» και δοκησισοφία, το να κάνουν κουμάντο άνθρωποι (από την επίσημη ή ανεπίσημη μεριά, το ίδιο κάνει!) που νομίζουν ότι ξέρουν, αντί να ξέρουν.

Αλλά προείπαμε, το να ξέρεις ή όχι την δουλειά σου «δεν αφορά κανέναν»!  Φανταστείτε να εφαρμόσετε αυτήν την αρχή στην ιδιωτική ή επαγγελματική σας ζωή! Αλλά βέβαια τι μας νοιάζει η Σπάρτη… 

Βάζει στο πολιτικό της παιχνίδι και την Μακεδονία η ιστοσελίδα! Και φθηνά παραποιεί τις απόψεις μου. «Έως και χλευαστικός» δεν είμαι ποτέ περί συνάξεων λαού, για λόγους αρχής. Για συγκεκριμένη διοργάνωση αυτού ή εκείνου του συλλαλητηρίου, έχω θέσεις, τεκμηριωμένες πάντα, και με άξονα ανάλυσης τον ιστορικό ρυθμό των εξελίξεων και την πολιτισμική ταυτότητα του Ελληνισμού.

Όμως «όλα τα λεφτά» είναι η κατάληξη της «επίθεσης», που είναι κυριολεκτικά αστεία. Ως Σπαρτιάτης, λέει, μου οφείλει μια απάντηση στην λεπτομερή και μακρά μελέτη μου για το «Αρχαίο Ρωμαϊκό Θέατρο» (sic, δικό του, εμείς στην Πάτρα λέμε σκέτα-νέτα «Ρωμαϊκό Ωδείο», παρόλο ότι δεν έχουμε ναό του Λυκούργου, και Μεναλάιο, και Λακωνικά Ανάγλυφα κλπ.), που δημοσιεύθηκε στον Λακωνικό Τύπο.

Και πως καταλαβαίνει μια «απάντηση» ο Ν.Μ.;  Δεν λέει τίποτα για τα φιλολογικά κείμενα που επικαλούμαι, τίποτα για τα αρχαιολογικά δεδομένα που αναλύω, τίποτα για τις ερμηνείες που κάνω, τίποτα για την ιστορική διαδρομή του θεάτρου που ανασυνθέτω, τίποτα για την θεωρία που προβάλλω ότι όχι μόνο δεν υπήρχαν θεατρικές παραστάσεις στην Σπάρτη πριν το 188 π.Χ., αλλά και ότι δεν ήταν δυνατόν να υπάρχουν, τίποτα για τον λόγο που εμφανίσθηκαν μετά από εκείνη την αποφράδα χρονολογία, τίποτα για την σημασία του γεγονότος ότι και μετά την εισαγωγή τους ήσαν σε χαμηλή αξιολόγηση, κτλ. κτλ. τίποτα μα τίποτα. Αλλά τι κάνει; Παίρνει τις τελευταίες μου φράσεις και ξιφουλκεί. Λέει ότι «αναθεματίζω» και «καταριέμαι»! Και νομίζει ότι τέλειωσε.

Και αυτό το λέει «οφειλόμενη απάντηση»!

Για τί σας παίρνουν Σπαρτιάτες και Μανιάτες οι «Σπαρτιάτες και Μανιάτες» σας;! 

Φυσικά όμως, και δεν γίνεται να απαντήσει ουσιαστικά. Όταν μιλάω έχω και την απόλυτη τεκμηρίωση. Εξ άλλου δεν βρέθηκαν ειδικοί που να ενθαρρύνουν με θεωρητική θεμελίωση το «οικουμενικό χρέος» (!!!), το παραπλανητικό marketing.

Γενικά τελευταία οι θέσεις μου για τα καίρια θέματα της Σπάρτης επαληθεύονται δημόσια και από άλλους ειδικούς.

Αλλά και γιατί να δεσμευθεί ο Ν.Μ. από αναλύσεις και θεωρίες ειδικών ειδικές; Δεν είπε εκ προοιμίου ότι κανέναν δεν αφορά η επιστημονική επάρκεια στα θέματα που θα πει; Φευ του προκαταρκτικού ευφυολογήματος ή πονηρεύματος…

Άσε που μου είχε ζητήσει να δώσω συνέντευξη στην ιστοσελίδα του για το θέατρο, γνωρίζοντας ακριβώς τις απόψεις μου επί του θέματος. Έλα τώρα, ιδέα μου ήταν ότι βασικά συμφωνούσε;

Αδήριτο ερώτημα: μετά την όλη πραγματεία μου, συμφωνεί ή διαφωνεί ο «μακεδονομάχος» Ν.Μ. ότι «το θέατρο της Σπάρτης είναι το απόλυτο Σπαρτιατικό αντισύμβολο»; Και ότι «είναι σύμβολο απόλυτης αλλοτρίωσης»;.  Μα και να διαφωνεί (για ποιους λόγους;), μπορεί να καταλάβει ίσως ότι αν είναι έτσι όπως υποστηρίζω, τότε η ύβρις του Διαζώματος και η συμπαρακολουθούσα νέμεσις είναι δεδομένες. Γιατί εξανίσταται; Και παπαγαλίζοντας επιστρέφει σε μένα τα της ύβρεως και νεμέσεως, την δύναμη των οποίων δεν δείχνει να καταλαβαίνει. Φαίνεται να είναι ρητορικά και πολεμικά σχήματα γι αυτόν.

Κάτι αποκαλυπτικό όμως: ο ίδιος στο ΥΓ εξηγεί παρεμπιπτόντως τί εννοεί με τις «αντιφάσεις» μου. Η νέμεση «επελαύνει» εναντίον μου, λέει,, γιατί είναι σίγουρος ο Ν.Μ. «από πείρα», ότι κάποια στιγμή θα υπερθεματίζω για την αναστύλωση του θεάτρου. «Πείρα» μια και μόνη είναι η υποτιθέμενη αλλαγή πλεύσης μου στο Spartan Race.  Σιγουριά από τέτοια «πείρα» είναι ένα δικό του θέμα για το πώς είναι βέβαιος για διάφορα ζητήματα. Το αποκαλυπτικό όμως είναι τούτο: αν υποστηρίξω μια κόσμια, σωστή, σεμνή, μικρή, ενδεικτική, μελετημένη από την αρχαιολογική υπηρεσία, ανακαίνιση/αναδόμηση δυο - τριών σειρών καθισμάτων κάτω κάτω, και αυτή σαν τελευταία προτεραιότητα εντεταγμένη σε ένα ιεραρχημένο συνολικό σύστημα προτεραιοτήτων με την έμφαση στα αυθεντικά και σπουδαία και χαρακτηριστικά Σπαρτιατικά μνημεία αντί των Ρωμαϊκών, με την ανάδειξη πρώτα από όλα του «μαγικού S» που λέω  – αν το κάνω αυτό ο Ν.Μ. θα με στηλιτεύσει ως αντιφάσκοντα, γιατί έχω μιλήσει και γράψει για το Σπαρτιατικό αντισύμβολο της αλλοτρίωσης, και έχω στιγματίσει την αντιεπιστημονική επιχείρηση εκπλήρωσης «οικουμενικού χρέους» με μάζεμα 20 εκατομυρίων για την οικοδόμηση ενός ακόμη εκτρώματος!

Έλεος!

Και επί τέλους ας ενημερωθεί από τους αρχαιολόγους της Υπηρεσίας.

Αλλά αποκαλύπτεται έτσι ο κειμενογράφος. Παρόμοια συνεπώς διέγνωσε και την «πείρα» του, την «μετάλλαξή» μου που μου προσάπτει στην προηγούμενη περίπτωση. Τώρα ξέρετε τα πολεμικά κριτήριά του, από αυτόν εαυτόν ερμηνεύοντα.   

Η κατακλείδα του λιβελλογραφικού άρθρου με προκαλεί εις αστεϊσμό.

Και φυσικά υπερβαίνω τα εσκαμμένα κ. Ν.Μ. Πηδάω μακρύτερα! Αυτό θα πει αγωνιστικό ιδεώδες.

Αλλά μιλάω για πραγματικούς Σπαρτιάτες. Για Λακεδαιμόνιους.

Οι οποίοι στην αέναο τελείωσή τους δεν λογάριαζαν τίποτα πάνω από την ακμή της ύπαρξης. Και δεν τους πείραζε αν ο Αλκμάν ήταν από τις Σάρδεις και ο Τέρπανδρος Λέσβιος ή ο Βαθυκλής από την Μαγνησία στον Μαίανδρο, εφ’ όσον αυτοί οι «ξένοι» μορφοποιούσαν το δικό τους Σπαρτιατικό βίωμα και την αυθεντική καταδική τους Δωρική πνοή.

Μιλάω για πραγματική Σπάρτη και Μάνη, όχι για την Σπάρτη του θεάτρου και την Μάνη των ανεμογεννητριών. 

Αλλά ο Ν.Μ. μου χτυπάει ότι είμαι Αχαιός. Ξεχνώντας ότι και οι βασιλείς ήσαν Αχαιοί, και ο Λυκούργος. Και χωρίς να ξέρει ότι η Πάτρα ειδικά στήθηκε από αποικία Αχαιών και Δωριέων εκ Σπάρτης. Γυρίζω λοιπόν στα οικεία.  

Και από την παιδιά στο σοβαρολόγημα.

Σπαρτιάτες και Μανιάτες, χρειάζεται υπέρβαση. Να ξεπεράσετε, να πηδήσετε πάνω και πέρα από τα εσκαμμένα, γιατί αυτά έχουν προσδιορισθεί για να σας κρατάνε λίγους και μικρούς. Να ξαναβρείτε τον μεγάλο και υψηλό εαυτό σας. Από τον καιρό του Φιλοποίμενα ξαναβρυκολάκιασε αυτός ο περιορισμός στο μέτριο, στο έξωθεν «κανονικό», και για τον ίδιο  λόγο: ως ουδέποτε μικρ?ν εν τοις του Λυκούργου νόμοις φρονήσοντας, - δεν είστε λίγοι με την πάτριο αγωγή και τρόπο βίου, δεν ξέρει τα χαμηλά ο Δωρικός «Κόσμος». Όπως τότε έτσι και τώρα, μακρυά από τον εαυτό σας, είστε “χειροήθεις καi ταπεινοί”. Μην ακούτε τις σειρήνες που σας κοιμίζουν σε μια ψεύτικη υπερηφάνεια, σε μια ψωροαλαζονεία, σε μια δοκησαγερωχία. Μόνος μέγας εχθρός είναι η αλλοτρίωση από τον πραγματικό διαχρονικό εαυτό σας.

Και την αλλοτρίωση εκτρέφει το διπλό κακό, η Σκύλλα του επίσημου Νεοελληνισμού και η Χάρυβδη της δοκησισοφίας, της δογματικής ημιμάθειας. Τα δύο τέρατα συνυπάρχουν και συντρέφονται. Το καθένα χρησιμοποιεί το άλλο για μπαμπούλα. Και σεις κάτω το κεφάλι, εχθροί προς την αδιάσπαστη Χρυσή Αλυσίδα της παράδοσης, ξένοι από τον εαυτό σας, απογοητευμένοι από όλα, μαζεμένοι καί κλειστοί στο μεγαλείο του Ταΰγετου, με ενέσεις κατά παραγγελία τεχνητής διέγερσης για ελεγχόμενη «υπερηφάνεια».

«Έχουμε πέσει πολύ χαμηλά. Δεν ξέρω αν υπάρχει σκαλοπάτι για να κατέβουμε πιο κάτω».

Εμπρός λοιπόν, Υπέρβαση. 

Για τα μεγάλα και υψηλά, για τα Σπαρτιατικά.                

          

Απόστολος Πιερρής

24 Απριλίου 2019