«Λαϊκή Μαστοριά: Το Βροντάλι», από τον Βαγγέλη Μητράκο

Στο τελείωμα του τοίχου έβαζαν πλινθότουβλα με τρόπο που να προεξέχει μόνο η γωνία τους; Πάνω τους τοποθετούσαν, κατά το μήκος, άλλη σειρά πλινθότουβλων, πιο πάνω τρίτη σειρά με γωνίες και τελευταία σειρά, πάλι κατά μήκος. Κάθε σειρά πλινθότουβλων προεξείχε περισσότερο από την προηγούμενη. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούσαν μια κρηπίδα, ένα γείσο, ώστε όταν τοποθετούσαν την κεραμοσκεπή, τα ακριανά κεραμίδια που ακουμπούσαν στο γείσο, "άδειαζαν"  το νερό της βροχής χωρίς αυτό να "γλείφει" τον τοίχο. Εκτός όμως από την πρακτική της αξία, αυτή η κρηπίδα, δημιουργούσε ένα αισθητικό τελείωμα που έδινε χάρη και ομορφιά στους άχαρους πέτρινους όγκους του σπιτιού.

Η όμορφη αυτή παλιά κατασκευή  που απαντάται στην Πελοπόννησο και στα Επτάνησα λεγόταν στη γλώσσα της μαστοριάς: «βροντάλι» ή «βρεντάλι» ή «βροντάλε» (Επτάνησα). Η καταγωγή της λέξης είναι βενετσιάνικη και προέρχεται από, το frontale, που σημαίνει «μετωπιαίος». Αυτό ακριβώς είναι το βροντάλι: το μετωπιαίο γείσο του κτηρίου.

«Τώρα μαζί με την ετυμολογία, έχουν χαθεί και τα βροντάλια από τις στέγες των σπιτιών. Η φθορά τους από τους σεισμούς, η αντικατάσταση των κεραμοκσκεπών, η ενίσχυση των τοίχων με σενάζ και η απροθυμία των τεχνιτών να ασχοληθούν με τη δύσκολη κατασκευή τους, τα έχουν οδηγήσει σε εξαφάνιση. Κρίμα…»

http://vytinaiika.blogspot.com

(Οι φωτογραφίες είναι από ένα τέτοιο παλιό σπίτι στη Σπάρτη, Όθωνος – Αμαλίας 45) 

16-7-2019
Βαγγέλης Μητράκος