Vekrakos
Spartorama | «Η τέχνη της συμφιλίωσης των αντιθέτων», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Η τέχνη της συμφιλίωσης των αντιθέτων», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 29/07/2019 Εκτύπωση Άρθρα
«Η τέχνη της συμφιλίωσης των αντιθέτων», από τον Γεώργιο Κόρδη
«...είναι τέχνη τεχνών, η μόνη στην πραγματικότητα των τεχνών που θα μείνει ακόμα και στον παράδεισο των χριστιανών αλλά και κάθε άλλο παράδεισο»
Οδός Εμπόρων

Στη βυζαντινή ζωγραφική που βασίζεται σαφώς σε ανάλογες αναζητήσεις του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, απώτερος στόχος σε εικαστικό επίπεδο είναι να συμφιλιώσει και να ενώσει τα διεστώτα, τα διάφορα του κόσμου στοιχεία και να παρουσιάσει στην εικόνα έναν κόσμου αυτόν που κήρυξε ο Χριστός, δηλαδή έναν κόσμο με ενότητα και αγάπη χωρίς καμμιά διάκριση.

Για να το πετύχει αυτό η ζωγραφική υποβάλλει τα πάντα σε ρυθμική αγωγή σε χιαστί άξονες και έτσι όλα τα στοιχεία πλέον, αν και διατηρούν την ιδιαίτερη ύπαρξη τους, έρχονται να αποκτήσουν ενιαίο λόγο και αρα ενέργεια στην εικόνα και να υπηρετήσουν την ενότητα του κόσμου.

Ακόμα και στοιχεία που είναι νοηματικώς αρνητικά φορτισμένα σε μια σκηνή ακολουθούν τον ίδιο λόγο. Έτσι στην προδοσία του Χριστού λ.χ. ο Ιούδας, παρότι προδίδει τον Χριστό, ή οι υπόλοιποι της σπείρας νοματαίοι, ζωγραφίζονται με τον ίδιο τρόπο και έχουν τον ίδιο ρυθμό της σύνθεσης, αφού αυτό που πρωτεύει για το ζωγράφο και την εκκλησιαστική κοινότητα είναι η ενότητα των πάντων.

Και για να συμβεί αυτή η ρυθμική αγωγή και η ενότητα, τα σχήματα "λειαίνονται", χάνουν εν μέρει την αψάδα της ιδιοτροπίας τους και γίνονται, μέσα από μια αφαιρετική διαδικασία- που είναι αντίστοιχη με την νήψη των ασκητών, απλά και άρα ικανά να θυληκώσουν με αλλά σχήματα, να κάνουν παρέα, να κάνουν κοινωνία.

Έτσι είναι. Η τέχνη της συμφιλίωσης των αντιθέτων και διαφορετικών θέλει ασκητική και νήψη. Η τέχνη της συμφιλίωσης είναι τέχνη τεχνών, η μόνη στην πραγματικότητα των τεχνών που θα μείνει ακόμα και στον παράδεισο των χριστιανών αλλά και κάθε άλλο παράδεισο.

Καλό σούρουπο (Τι ωραία λέξη!)

Γεώργιος Κόρδης

 

Υ.Γ. Δες το περίγραμμα της κεφαλής του Χριστού για να καταλάβεις την κάθαρση του σχήματος που σε έλεγα παραπάνω.

Δες πως λειαίνεται για να συμφιλιωθεί αγαπητικά με τον κύκλο του φωτοστεφάνου!

Δες και τα βότσαλα της ακρογιαλιάς πως μέσα στους αιώνες λειάνθηκαν απο την αέναη ροη του νερού για να "συμβιώσουν" και να γίνουν ένα σώμα, μια ενότητα πολλών μερών!

Είδες πόσο φυσιοκρατική είναι η βυζαντινή ζωγραφική!

Όχι επειδή μιμείται τα εξωτερικά φαινόμενα της φύσης αλλά γιατί ακολουθεί όμοιο λόγο για να συσχετίσει τα πράγματα και να δημιουργήσει μια φύση ανάλογη της κτίσης.


Οδός Εμπόρων