Τρίτη, 23 Απριλίου 2024
«Δεν χρειάζονται πολλά και με θολά μηνύματα για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ένα έξυπνο και ωραίο τραγούδι, μια καλή ταινία τύπου Παπαφλέσσα...»
Με απλότητα και σοβαρότητα μπορούμε να επιτύχουμε
περισσότερα και ας μην ψάξουμε το δήθεν , το διαφορετικό που ναι μεν ελκύει,
όμως θολώνει τα γεγονότα τους πρωταγωνιστές της εποχής και αλλοιώνει το μήνυμα
της Ανεξαρτησίας και της Ελευθερίας του Γένους. Συνεπώς έχω την πεποίθηση ότι: Συνηθίζεται με την συμπλήρωση ετών ορόσημο, να
πραγματοποιούνται εορτασμοί για να
τιμηθεί ένα γεγονός και οι πρωταγωνιστές του ανώνυμοι και επώνυμοι. Πόσο μάλλον
όταν αυτό το έτος ορόσημο αφορά την έναρξη της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας το
1821. Θυμάμαι το 1970 – 1971 με τους έξυπνους στίχους της
αείμνηστης Σώτιας Τσώτου σε μουσική του είχε γράψει ο Σταύρος Κουγιουμτζής και
πρώτη εκτέλεση του Γιώργου Νταλάρα γιορτάσθηκε η 150ετηρίδα από την Επανάσταση
του ΄21. Το «Νάτανε το 21» έπιασε τον παλμό του Ελληνισμού όπου Γης και με τις
εικόνες των ηρώων «κρεμασμένες» στις αίθουσες των σχολείων η νεολαία είχε
επαφή με τα ιστορικά γεγονότα, έστω και «κουτσουρεμένα» και έτσι παρά τους
ακραίο και εκμεταλλεύσιμο εθνικισμό, η βάση του πατριωτισμού υπήρχε και
αποδείχθηκε όπου και όταν χρειάστηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους και τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο με τον Ελευθέριο Βενιζέλο
και την συνθήκη της, όπως επίσης με το έπος της Αντίστασης απέναντι στον
Ιταλικό Φασισμό και τον Γερμανικό Ναζισμό. Ένα τραγούδι είχε την δύναμη να διαμορφώσει το πατριωτικό
υπόστρωμα της Εθνικής μας ανάτασης. Σήμερα κορυφαίες
επιτροπές, υποεπιτροπές αναζητήσεις χορηγών και από κοντά και οι ΜΚΟ με
φοτουριστικές προτάσεις και προτάσεις γκλαμουριάς για την πρωτοτυπία, το δήθεν,
το διαφορετικό και πιο κοντά οι νέο-ιστορικοί ερευνητές που από εκδοχές του
τύπου «συνωστισμού της Σμύρνης» δεν αποκλείεται να υπάρξει και προσέγγιση για
τον Καποδίστρια «αντί δολοφονίας να υπήρχε πιθανότητα αυτοκτονίας». Στην εποχή των πολλαπλών και εν πολλοίς μη τεκμηριωμένων
πληροφοριών πιστεύει κανείς στην εκπομπή ενιαίου και στοχευμένου μηνύματος για
την διαμόρφωση ενός νέου Πατριωτισμού που έχει ανάγκη όσο ποτέ η Ελλάδα; Πιστεύει κανείς ότι με τις πολυέξοδες εκδηλώσεις σε διάφορα
σαλόνια πρεσβειών ή σε Μέγαρα θα πεισθεί ο ξένος παράγοντας για τα Εθνικά μας
δίκαια, όταν η Τουρκία «αρμενίζει» στην περιοχή ως ισχυρή περιφερειακή δύναμη,
έξω και πέρα από κάθε έννοια δικαίου χωρίς καν επιβολή κυρώσεων από θεσμούς
όπως η Ε.Ε ή οι Η.Π.Α που γιορτάζετε στον Λευκό οίκο «η Ημέρα της Ανεξαρτησίας
της Ελλάδος»; Όλοι γνωρίζουμε και ειδικά οι ασκούντες την εξωτερική
πολιτική και το αντιλαμβάνονται σε κάθε Forum, ότι ισχύουν για την Πατρίδα μας οι στίχοι του λαϊκού
τραγουδιού «… Μοναχική και σπάνια γυρνάς μες στα Βαλκάνια ανέμους να
θερίσεις….. Στιχουργός: Γράψας Φίλιππος Συνθέτης: Τόκας Μάριος, Καλλιτέχνης:
Μητροπάνος Δημήτρης». Αναμφίβολα όλοι έχουν δικαίωμα σε προτάσεις, όχι όμως και
στο κρατικό χρήμα κυρίως από τις ΜΚΟ. Αν
υπάρχουν προτάσεις ας υποβληθούν και ας προστρέξουν σε χορηγούς να υλοποιηθούν
οι προτάσεις τους αρκεί το μήνυμα να κινείται εντός το πλαισίου. Δεν είναι δυνατόν για την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης
του 1821 να συμπλέουν και να εμπεριέχονται «τσούρμο» προτάσεις που υποτίθεται θέλουν να συνδέσουν
την προεπαναστατική περίοδο από τον Θούριο του Ρήγα, την Φιλική Εταιρεία με τον
Homo sapiens, τα ομηρικά και πρωτοχριστιανικά χρόνια και εν τέλει σύνδεσης με
την έναρξη της Επανάστασης του 1821 (όσο κι αν φαίνεται περίεργο έχουν
υποβληθεί…). Εν μέσω της παρατεταμένης οικονομικής κρίσης ,που
συμπληρώνουν η υγειονομική και κλιματική κρίση, η Επέτειος των 200 χρόνων
πρέπει να έχει λιτά χαρακτηριστικά όπως ακριβώς ήταν το ξεκίνημα του 1821 και
μονόδρομο την πατριωτική ανάταση της νέας γενιάς. Λιτό και απέριττο για τα 200 χρόνια από την Ελληνική
Επανάσταση του 1821 είναι, η επιβολή κυρώσεων στον νέο-οθωμανισμό της Τουρκίας,
η αταλάντευτη και αδιαπραγμάτευτη νομιμοποίηση στο μέλλον της Συνθήκης της Λωζάνης, η επιβεβαίωση του
δίκαιου της Θάλασσας και η επαναλειτουργία της Αγίας Σοφίας ως Μνημείο
Παγκόσμιου Πολιτισμού. Λιτό και απέριττο για τα 200 χρόνια από την Ελληνική
Επανάσταση του 1821 είναι, η Προμήθεια των Δημοτικών και Σχολικών Βιβλιοθηκών
με βιβλία της Ιστορίας πολλών
συγγραφέων και με πρωταγωνιστή την
νεολαία να δίνει τον τόνο και το χρώμα της επετείου. Λιτό και απέριττο για τα 200 χρόνια από την Ελληνική
Επανάσταση του 1821 είναι σε κάθε τόπο ένα άγαλμα ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΤΗΣ ΣΥΓΝΩΜΗΣ των
νεοελλήνων απέναντι σ’ εκείνους που μέσα από τις έριδες της εποχής και της
κυβερνητικής αμνησίας της εποχής: Ζούμε στον ιερότερο και ευλογημένο τόπο με παγκόσμια
αποδοχή. Η ύπαρξη όμως εχθρικών γειτόνων πρέπει να δημιουργεί επαγρύπνηση,
πατριωτισμό και συμμαχίες που θα ακυρώνουν τις συνεχείς απειλές και
αμφισβητήσεις κυρίως από το νέο-οθωμανισμό της Τουρκίας. Συμπερασματικά δεν χρειάζονται πολλά και με θολά μηνύματα
για τα 200 χρόνια από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821. Ένα έξυπνο και ωραίο τραγούδι, μια καλή ταινία τύπου
Παπαφλέσσα και μια μόνο εικόνα σε κάθε
σχολείο με έναν ήρωα ή ένα γεγονός αρκούν για την προβολή της σύγχρονης Ελλάδος
στο μέλλον και αν χρειαστεί μπορούν να πουν και πάλι το ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ (ΝΙΚΗ) ή
ΘΑΝΑΤΟΣ! Σ’ αυτή την προσπάθεια δεν χρειάζονται χορηγοί και ΜΚΟ αλλά
η ψυχή, ο νους, η έμπνευση και ο πραγματικός Εθελοντισμός των νεοελλήνων. Τόσο
απλά για την όμορφη και παράξενη Πατρίδα μας. Φωτο άρθρου - Πίνακας Θεόδωρου Βρυζάκη: Η Ελλάς ευγνωμονούσα