Εκτύπωση

https://www.spartorama.gr/articles/5106/

Spartorama - Print | Ξενάγηση στην «Άκρα Ταίναρος», από τον Απόστολο Πιερρή

Ξενάγηση στην «Άκρα Ταίναρος», από τον Απόστολο Πιερρή

Ξενάγηση στην «Άκρα Ταίναρος», από τον Απόστολο Πιερρή
«Μικρό σπήλαιο που έχει καταρρεύσει κατά το μεγαλύτερο μέρος του, στο μέσον του χώρου, δίπλα στη θάλασσα πρέπει να είναι το αναφερόμενο από Παυσανία (ΙΙΙ, 25, 4) και Στράβωνα (VIII, 363C) άντρο»
Οδός Εμπόρων

Κείμενο - ξενάγηση: Απόστολος Πιερρής

Η τελευταία ημέρα, Κυριακή 25 Ιουνίου 2017, ήταν αφιερωμένη στα Ταιναρικά.

Διασχίσαμε τη Μάνη, εμπειρία καθ’ εαυτή. Η γύμνια των αδρών μορφών του Ταϋγέτου καθώς από την υψηλή κορφή του πάμε στη μακρινή ακροποσθία του προσομοιάζει προς ανεπεξέργαστους Κούρους που περιμένουν τον δημιουργό τεχνίτη για να αναδείξει τη μορφή του “τι ην είναι” τους (όπως πάσχιζε ο Μικελάντζελο).

Φθάνουμε στον διπλό κόλπο Πόρτο Στέρνες. Στην πλαγιά του βουνού κατά τον δυτικό μυχό του ω βρισκόταν η πόλη. Στον ανατολικό μυχό το ιερό και το Νεκυομαντείο. Ο ναός μάλλον βρισκόταν όπου η Εκκλησία των Ασωμάτων: ο βόρειος τοίχος της μοιάζει να αποτελείται από ατόφια την αρχαία κατασκευή. Από εκεί, στο ύψωμα της μεσαίας κεραίας του ω, κατέβαινες προς το Νεκυομαντείο και, περεταίρω, τον Άδη.

Μακρός “διάδρομος” (γλυμένος βράχος στη μια πλευρά, λιθοοικοδομή στην άλλη) οδηγεί από βαθύ φρέαρ στη θάλασσα.

Πλήθος λαξευμένων τόπων στους πέριξ βράχους, υπαίθρια ιερά. Μικρό σπήλαιο που έχει καταρρεύσει κατά το μεγαλύτερο μέρος του, στο μέσον του χώρου, δίπλα στη θάλασσα πρέπει να είναι το αναφερόμενο από Παυσανία (ΙΙΙ, 25, 4) και Στράβωνα (VIII, 363C) άντρο.

Κάποτε έβοσκαν τα ιερά βόδια του Ήλιου εκεί (Ομηρικός Ύμνος εις Απόλλωνα). Έγινε μυθολογική ανταλλαγή μεταξύ Απόλλωνα και Ποσειδώνα, όπου ο Ποσειδών (κυριεύων των Δελφών με τη Χθονία) παραχώρησε τον ομφαλικό χώρο στον Απόλλωνα παραλαβών από αυτόν το Ταίναρο. (Προανέφερα ότι η ταύτιση Απόλλωνα προς Ήλιο είναι μερικότατη και χωρίς κλασσική Ελληνική έμφαση). Ταυτόχρονα είναι και η Κάθοδος στον Άδη εκεί ακριβώς (όχι στην άσχετη Σπηλιά δυτικά της άκρας που συνήθως αναφέρεται).

Ανέλυσα επί τόπου, στο άντρον, τα νήματα του πολυσύνθετου αυτού υφαντού.

Ο Ποσειδών (πόσις, πους, ο βαίνων και εποχεύων) είναι ο μέγας θεός της Πελασγικής Πελοποννήσου. Ο σύνευνος της Δήμητρας (π.χ. στη Φιγάλεια), ή της Γης (στους προΑπολλώνιους Δελφούς). Η ταυτωτική σχέση Κόρης προς Δήμητρα (της γυναικείας φύσει αβίαστης Παρθένου και βεβιασμένης Μητρός), απηχείται στην αντίστοιχη σχέση Άδη προς Ποσειδώνα (ο βιαστής του θανάτου προς τον σύνευνο της χθόνιας ζωής).

Η λατρεία του Άδη και της Κόρης στο Έλος (με τη Δήμητρα στην πλαγιά του Ταϋγέτου, Ιερό στα Καλύβια της Σοχάς) συνάδει λοιπόν και αντιστοιχεί προς τον Ποσειδώνα του Ταινάρου. (Όπως η παρουσία του Άδη στην Τριφυλία σε σχέση με τον εκεί και πέριξ καταμαρτυρούμενο Ποσειδώνα). Εξ ου το Νεκυομαντείο και η Κάθοδος στον Άδη, δια της οποίας ο Ηρακλής μυθολογείται ότι ανέσυρε τον Κέρβερο. Ο οποίος πάλι κατά τον Εκαταίο τον Μιλήσιο δεν ήταν τρικέφαλος κύων αλλά όφις πέλωρος, κατά τον Δελφικό Πύθωνα, - ο μέγας Φαλλός ο επιβατεύων της Γης.

[Για τα Δελφικά δείτε αναλυτικά τις σχετικές μελέτες μου. Ενδιαφέρουσα, και χαρακτηριστική, παραλλαγή παρουσιάζει ο Ομηρικός Ύμνος εις Απόλλωνα. Το Δελφικό τέρας γίνεται θήλεια Δράκαινα συνδυαζόμενο προς τον Τυφώνα και τον πολλαχώς μαρτυρούμενο χόλο της Ήρας κατά του Απόλλωνος. Η Ήρα, ως Μεγάλη θεά της προτέρας κατάστασης, αντιτίθεται προς τον Μέγα θεό της νέας].

Ιδιαίτερη διαύγεια φωτός επισημάνθηκε στον τόπο του ιερού του Ποσειδώνα στην Πύλη του Άδη.

Κατεβήκαμε νότια μέχρι την άκρα του Ταίναρου και τον φάρο.

Γυρίζοντας κάναμε μπάνιο στα νερά του Ιερού, εκεί όπου ωδηγούσε η μακρά, σκεπαστή μάλλον στην αρχαιότητα, δίοδος από των εγκάτων της γης στην θάλασσα. Το ύδωρ έχει χθόνια σημασία, ως υγρό της ζωής. [Ο Ea ή Enki της υπέρτατης Σουμεριακής/Βαβυλωνιακής τριάδας είναι θεός των υδάτων και της μαντικής].

Στην αρχαιότητα θα υπήρχαν πηγές νερού, αφού συντηρείτο και μικρή πόλις. Και τώρα παρατηρούνται πηγάδια.