«Η νύχτα είναι θηλυκιά, είναι γυναίκα και ζητά την πληρότητα, θέλει να γίνει κάτι οπωσδήποτε, να γεμίσει, να γεννήσει, να ζήσει, να φέρει ζωή, να υπάρξει, να πεθάνει έστω»

Η νύχτα είναι έλλειψη. Είναι λειψή, μισή κενό, μισή ελπίδα και προσμονή. Είναι σαν τα κορίτσια έτοιμα, έτοιμα να... Να θυσιάσουν την καρδιά τους για κάτι ολόκληρο, γεμάτο, πλήρες, αληθινό σαν εκείνα που δεν παίρνουν άλλο ανάπτυξη και γέμισμα. Η νύχτα είναι θηλυκιά, είναι γυναίκα και ζητά την πληρότητα, θέλει να γίνει κάτι οπωσδήποτε, να γεμίσει, να γεννήσει, να ζήσει, να φέρει ζωή, να υπάρξει, να πεθάνει έστω. 

Η νύχτα είναι λειψή, είναι δυνατή και παλεύει να φτάσει στο φως η κάπου εκεί κοντά, να σταματήσει, να φωλιάσει, να αντικρύσει τον έρωτα, το τέλος της ελπίδας και της προσμονής. Την ίδια τη ζωή. Η νύχτα είναι θηλυκιά, είναι γυναίκα. 

Οι άνδρες αλαφιάζονται τη νύχτα. Αγριεύουν και θυσιάζουν. Αισθήματα, υποσχέσεις, όνειρα και σπιτικά. Ακολουθούν την έλλειψη όχι για να την πληρώσουν, αλλά γιατί δεν ξέρουν τι να κάνουν το κενό και την ελπίδα ούτε την προσμονή. Τη νύχτα οι άνδρες γίνονται Ιούδες η αηδόνια. Το ίδιο είναι. Προδίδουν και παραπονούνται και τραγουδούν. Ωραία. Για να σαγηνεύσουν την καρδιά τους να γοητευτεί, μαγεμένη να γυρίσει πάλι στο υπέροχο εκείνο ολόκληρο, στο απέραντο εκείνο ακίνητο, μάταιο τίποτα που τους τρέφει και τους σκοτώνει, στη μήτρα του πάθους, σε έρωτα μοναδικό. Όμως οι άνδρες δεν μπορούν να ερωτευτούν γιατί δεν είναι νύχτα και δεν ξέρουν τι να κάνουν την έλλειψη και την προσμονή, δεν έχουν τρόπο ούτε λόγο να πληρώσουν το κενό. Γιαυτό και προτιμούν να γίνονται αηδόνια ή Ιούδες, το ίδιο είναι, μια ψεύτικη έλλειψη είναι και αυτά, μια ουτοπία, ένα ανώδυνο πέρασμα στη χώρα των λωτοφάγων, των απέλπιδων εκείνων οραματιστών ενός κόσμου φοβερού όπου θα βασιλεύει μονάχα ένα, το καλό η το κακό... 

Το ίδιο είναι, ούτως η άλλως...

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Φωτο άρθρου: Λευκό αηδόνι. Ψηφιακή ζωγραφική για ένα μαντήλι αποχαιρετισμού. 2020