Ο παπάς, είτε γιατί ήταν σοφός, είτε γιατί τον φώτισε το Πνεύμα, αμα βρέθηκε μπροστά στο δίλημμα αυτό,  έσκυψε πήρε ένα σταυρό, τον ασπάστηκε και ύστερα πάτησε επάνω στους υπόλοιπους σταυρούς και μπήκε στο αρχοντικό.

Ο Τούρκος αποσβολώθηκε και τον ερώτησε πως και το έκανε αυτό. Ο παπάς του αποκρίθηκε πως ο σταυρός που κρατά είναι ο σταυρός του Χριστού, ενώ  οι άλλοι, είπε,  δεν είναι τίποτα για μένα, τίποτα περισσότερο από απλά σχήματα.  

Με τη λαϊκή του σοφία έδωσε σωστή απάντηση.

Ο Σταυρός δεν είναι σαν την εικόνα που εικονίζει και δείχνει πάντα και παντού, ανεξάρτητα από τη συνάφεια, το ίδιο πρόσωπο αφού είναι η υποστατική και άρα μοναδική και αναντικατάστατη μορφή του.

Ο Σταυρός είναι σημείο (ή έστω καταχρηστικά σύμβολο). Αυτό σημαίνει πως ως σημείο σημαίνει ένα περιεχόμενο μονάχα σε μια συγκεκριμένη συνάφεια. Να, όπως για παράδειγμα, το περιστέρι ή οι φλόγες, μορφές που σημαίνουν - «εικονίζουν» την παρουσία του αγίου Πνεύματος στην Βάπτιση.

Για τούτο ο Σταυρός ως σημείο είναι συμβατική μορφή χωρίς σαφές περιεχόμενο και έτσι μπορεί να χρησιμοποιηθεί ποικιλότροπα ως σημείο της πρόσθεσης ή ως διακοσμητικό μοτίβο ή και οπωσδήποτε αλλιώς.

Καλή δύναμη.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου: Άγιος Αχμέτ ο Τούρκος. Ένας που σήκωσε με χαρά το σταυρό μέχρι το αναστάσιμο τέλος. Μελάνι σε χαρτί Lokta