Δεν καταφέραμε πολλά σε ετούτη την εξορία.

Σκληρύναμε περίσσεια την καρδιά, στενέψαμε τα μάτια, μίκρυνε ο ορίζοντας, ζήσαμε σε ασφυξία αισθημάτων χωρίς πείρα των πραγμάτων και των σωμάτων. Τον κόσμο τον ζήσαμε σαν πληροφορία σε δελτία ειδήσεων, από μακριά.

Και πέσαμε, και αποτύχαμε συχνά και τσαλακωθήκαμε. Αμαυρώθηκε  η ύπαρξη, τσαλακώθηκε, πτυχώθηκε από σημάδια της πτώσης, από επουλωμένα πρόχειρα τραύματα, από ίχνη άνισης πάλης με το παντοδύναμο νόστο μιας κανονικής ζωής χαράς.

Γενήκαμε οι τσαλακωμένοι της ιστορίας, οι δακτυλοδεικτούμενοι της ζωής, πρόσωπα που αποστρέφονται όλοι και κανείς δεν θέλει να κοιτά.

Εμείς οι τσαλακωμένοι. Να θυμάσαι όμως, να θυμάστε όλοι όσοι αναπαύεστε  στην ραστώνη της βεβαιότητας σας πως δεν χάσαμε ολότελα τον νόστο της χαράς και το πόθο μιας υπαπαντής με τη ζωή.

Τις Άνοιξες, όλες τις Άνοιξες που μας μεθάνε οι ανάσες της νερατζιάς, που μας θαμπώνει το λαμπρό της παπαρούνας κόκκινο, τότε που ζητούν να μας εκμαυλίσουν των επτά θαλασσών οι ψίθυροι και τα χάδια των ανέμων απλώνουμε διάπλατα, ανυστερόβουλα τις πτυχώσεις της καρδιάς να έρθουν και ξαποστάσουν διαβατάρικα πουλιά, να κεντήσουν άστεγοι τα παράπονά τους, να κρυφτούν φοβισμένες ψυχούλες παιδιών.

Τις Άνοιξες, όλες τις Άνοιξες να θυμάστε πως αποζητάμε κι εμείς, εμείς οι τσαλακωμένοι τον Κύριο της ταπεινής δόξας, τον Κύριο Ιησού να τον κεράσουμε απόσταγμα άρωμα της βασανισμένης καρδιάς μας, μύρο της ταλαίπωρης ζωής μας που δεν τη ζήσαμε καθώς πρέπει αλλά με όση, με όποια ελάχιστη αξιοπρέπεια αντέξαμε.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου: Η πόρνη η μύρ΄ αλείψασα τον Κύριον. Μικρογραφία. Αυγοτέμπερα σε ξύλο ψηφιακά επεξεργασμένη, 21χ29 εκ.