Εκτύπωση

https://www.spartorama.gr/articles/56259/

Spartorama - Print | «Ο καύσωνας και ο χάρτης», από τον Θωμά Τσαλαπάτη

«Ο καύσωνας και ο χάρτης», από τον Θωμά Τσαλαπάτη

«Ο καύσωνας και ο χάρτης», από τον Θωμά Τσαλαπάτη
«Είναι η καυτή ανάσα ενός διαλυμένου κόσμου, αποτύπωμα μιας αλόγιστης δραστηριότητας, προθάλαμος ενός μέλλοντος που μας αποκλείει»
Οδός Εμπόρων

Τα θερμόμετρα ζητούν πίσω τον πυρετό τους. Ένα συλλογικό 38 και 8 απλωμένο στους δρόμους και τις επιφάνειες, κάθετο όπως ο ήλιος, με το βάρος της ελεύθερης πτώσης. Η ατμόσφαιρα έξω είναι πηχτή, σχεδόν μπορείς να την ακουμπήσεις, να την παρακάμψεις με το χέρι, ώστε να διασχίσεις τη διαδρομή. Η ζέστη είναι τοποθετημένη σε τεμάχια, ο αέρας ως γεωμετρικός όγκος, αποτρεπτικός και ταυτόχρονα προσπελάσιμος. Κάθε κίνηση κουβαλά την αναίρεσή της, τη δυσκολία αυτή που την αποτρέπει. Οι λαμαρίνες, τα τσιμέντα, η πίσσα γίνονται συσσωρευτές υπερβολής, αντικείμενα μιας υπερθετικής θερμοκρασίας, πολλαπλασιαστές ενός θερμικού αδιεξόδου. Και η ζέστη κάνει την ύλη ενιαία, ένα συνολικό μέγεθος με επιμερισμένη όψη που ανασαίνει συνολικά εκπνέοντας φωτιά. 

Γιατί η ζέστη είναι κατ΄ αρχάς υπενθύμιση. Άγνωστο ποιου πράγματος. Αυτό είναι ένα ζητούμενο που εσύ διαρκώς προσπαθείς να ανακαλύψεις. Πίσω από τον ιδρώτα σου, πίσω από το εξαντλημένο σώμα, πίσω από το ελάχιστο κάψιμο στο δέρμα σου. Υπάρχει μια απαίτηση εγρήγορσης, σε πλήρη αντίθεση με το ξόδεμα των δυνάμεων που επιβάλλει η ίδια η ζέστη. Ένα αδιάκοπο ψάξιμο χωρίς σαφή προσανατολισμό, μια ανήσυχη ερώτηση μακριά από τις απαντήσεις. Η θερμότητα που σε λούζει διαρκώς σου υπενθυμίζει αυτό που διαρκώς αγνοείς. 

Και κάθε τι στέκει όρθιο. Γιατί ο καύσωνας είναι η μεγάλη ορθοστασία. Τα αντικείμενα, σταθερά και ακίνητα, μοιάζουν να ανέρχονται. Λουσμένα από ήλιο, απόλυτα ορατά μέχρι την παραμόρφωση, στέκουν εγκλωβισμένα μέσα σε μια θερμαινόμενη αόρατη φούχτα, με μια καυτή ανάσα διαρκώς να τα πολιορκεί. Οι μορφές των ανθρώπων να εξαϋλώνονται. Να εξατμίζονται σαν ξέσκεπο οινόπνευμα. Άνθρωποι να χάνονται ενώ περπατούν. Να γίνονται σύννεφα ξαφνικά και να τα παρασύρει ο ανύπαρκτος αέρας. Δεσμώτες του αγκομαχητού τους, ανακαλύπτουν πως οι διαδρομές τους αποτελούνται αποκλειστικά από ανηφόρες. Γιατί ο καύσωνας είναι η μεγάλη ανηφόρα. 

Είναι καλοκαίρι και κάνει ζέστη. Πόσο πρωτότυπο… Αν και οικεία, η ζέστη αυτή έχει κάτι απόκοσμο. Μια έκτακτη ανάγκη ιδρώνει μέσα της. Μια αύξηση, μια μικρή μετατόπιση. Τόση ώστε να σε κάνει να αναρωτιέσαι, να αμφιβάλλεις, να ανησυχείς. Είναι μια ζέστη που έρχεται μαζί με περιγραφές από άλλα μέρη. Για τον καύσωνα πάνω από τα χιόνια του Καναδά, για τις πλημμύρες στη Μεσευρώπη, για καιρικές αποκλείσεις που έρχονται να συνομιλήσουν με την απόκλιση που εσύ βιώνεις στο εδώ και το τώρα σου. Όλος ο καιρός γίνεται κάτι παραπάνω από μετρήσεις και στατιστικές. Βγαίνει από τα δελτία καιρού και μπαίνει στα δελτία ειδήσεων. Γίνεται είδηση και θέμα. Ένας ακόμη συναγερμός για τους εκφοβιστές της πολιτικής προστασίας. Αλλά το θέμα παραμένει. Κυρίως πέρα από τους ευκαιριακούς διαχειριστές του. Ιδρώνει και κολλάει πάνω σου με την κάθε ευκαιρία. 

Είναι ο καιρός ενάντια στον άνθρωπο. Όχι ως θερμοκρασία αλλά ως επίπτωση. Ένα συλλογικό αποτέλεσμα που επιστρέφει ως συλλογική επίπτωση. Είναι η καυτή ανάσα ενός διαλυμένου κόσμου, αποτύπωμα μιας αλόγιστης δραστηριότητας, προθάλαμος ενός μέλλοντος που μας αποκλείει. Όταν ακόμα και το πιο απλό, το πιο στοιχειώδες μεταμορφώνεται σε κάτι απειλητικό, καταλαβαίνεις πως κάτι δεν πάει καλά. Και πως κάθε τι προσεγγίζει το όριό του. 

Είναι η ζέστη ως αυριανό καταστροφικό ενδεχόμενο, ως διαμορφωτής μιας εκ νέου γεωγραφίας, με πόλεις πλημμυρισμένες και μετακινήσεις πληθυσμών, μια εκ νέου αναδιάταξη των προνομιούχων και αυτών που κινδυνεύουν. Ένα ενδεχόμενο μέλλον όπου η κάθε μικρή μετατόπιση, την οποία βιώνουμε -είτε ως καθημερινότητα είτε ως νέο από κάποια μακρινή περιοχή-, θα επισφραγίζει την εγγύτητά του. Ένας κόσμος διαμορφωμένος από τη μαζική αδιαφορία, την υπερβολή και την ύβρη πολιτισμών που, ενώ είδαν το τέλος να πλησιάζει, αποφάσισαν να κλείσουν τα μάτια τους επιδεικτικά. Και να αφήσουν τον αυριανό χάρτη να οριοθετηθεί από μόνος του. Έναν χάρτη αφιλόξενο, διπλωμένο βιαστικά, τσαλακωμένο από τα καιρικά φαινόμενα. 

Έναν νέο χάρτη για έναν νέο κόσμο.

 

tsalapatis.blogspot.com