Δε δίδασκαν ποτέ με κουβέντες, ζούσαν απλώς κι ούτε επιχειρούσαν ως επαΐοντες  να διορθώσουν τον κόσμο. Ίσως, λέω ίσως, γιατί ήξεραν, είχαν μάθει από την παράδοση που κρατούσαν στα ροζιασμένα χέρια τους, πως δεν γίνεται να διδάξεις παρά όσα μονάχα έπαθες. Ίσως γνώριζαν πως διαφορετικά κάνεις κακό διαιωνίζοντας την ψευδαίσθηση πως είναι εύκολο να φτιάξει ο κόσμος χωρίς  κόπο, χωρίς το δικό σου  ίδρωτα, ανέξοδα χωρίς αίμα αυτοθυσίας πολύ.

Χωρίς ποτέ να μου το  πούνε, κάθε μέρα με ψιθύριζαν· να κάνεις όσα θα ήθελες να σου κάνουν, να διδάσκεις μονάχα όσα έπαθες, όσα εμπειρικά κατέχεις, να ζεις το ίδιο για όλους κι όχι μόνον για όσους σε αρέσουν, να ενώνεις κι όχι να διαιρείς την ζωή.

Καλημέρα.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr