Τα τελευταία χρόνια, όμως, η ζωοφιλία και ειδικά η κυνοφιλία έχει υπερβεί τα όρια μιας φυσιολογικής σχέσης κι έχει λάβει όλα τα στοιχεία της υπερβολής που φανερώνουν τα συσσωρευμένα ψυχολογικά προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου που αντικαθιστά τις διαπροσωπικές ανθρώπινες σχέσεις με υποκατάστατες σχέσεις με τα ζώα και ιδίως τα σκυλιά. Και πράγματι είναι πιο εύκολο να «επικοινωνήσει» ο άνθρωπος με το ζώο που το υποτάσσει και το «εκπαιδεύει» κατά το δοκούν, παρά να προσπαθήσει με κόπο να υπερβεί τα τείχη του εγωισμού που τον χωρίζουν από το συνάνθρωπό του και να αναπτύξει μαζί του αγαπητικές διαπροσωπικές σχέσεις που θα δημιουργήσουν κλίμα αρμονικής συνύπαρξης, αλληλεγγύης και αλληλοβοήθειας.

Η μόδα της κυνοφιλίας έχει ως επακόλουθα πολλά προβλήματα που άπτονται της δημόσιας υγείας της ασφάλειας και της διαστροφής. Μικροί και μεγάλοι, άνδρες και γυναίκες θεωρούν πρέπον να έχουν στην κατοχή τους το τετράποδο της αρεσκείας τους, που καταλαμβάνει τη θέση μέλους της οικογένειας, γι΄ αυτό και τους αποδίδονται ανθρωπομορφικές εκφράσεις του τύπου: «το παιδάκι μου», «το αγόρι μου», «η κούκλα μου», «αγάπη μου» κτλ.

Το χειρότερο είναι η ανάπτυξη σωματικών επαφών που εξελίσσονται από χάδια έως φιλιά και γλειψίματα που εκτός από αηδιαστικά υποκρύπτουν κινδύνους για την υγεία κι ας ισχυρίζονται οι κάτοχοί τους πως είναι εμβολιασμένα και πιο καθαρά κι από άνθρωπο! Προ πολλών ετών είχα διαβάσει πως ένας Γάλλος κτηνίατρος είχε κυκλοφορήσει ένα βιβλίο στο οποίο κατέγραφε τους υγειονομικούς κινδύνους τους προερχόμενους από τα ζώα. Η κατακλείδα του βιβλίου ήταν πως δεν υπάρχει αθώο ζώο για τον άνθρωπο και πως πρέπει να παίρνει όλα τα μέτρα υγειονομικής προστασίας μετά από κάθε επαφή με αυτά.

Η σύγχρονη μόδα της κυνοφιλίας έχει προκαλέσει δύο πολύ σημαντικά προβλήματα δημόσιας υγείας και ασφάλειας. Οι κυνόφιλοι μόλις τους περάσει ο ενθουσιασμός και βρεθούν αντιμέτωποι με τις καθημερινές υποχρεώσεις συντήρησης ενός ζώου προτιμούν να απαλλαγούν απ’ αυτό εγκαταλείποντάς το ως αδέσποτο! Τα αδέσποτα με το χρόνο συγκροτούν αγέλες και γίνονται πιο επιθετικά, αφού ο φυσικός νόμος υπαγορεύει πως η ισχύς υπάρχει στην ένωση. Αποτέλεσμα να μην τολμά να κυκλοφορήσει πεζοπόρος χωρίς να δεχτεί την επικίνδυνη επίθεση ανεξέλεγκτων επιθετικών  ζώων. Πέραν τούτου οι πόλεις γέμισαν από σκυλίσια  κόπρανα και ούρα που όζουν και δημιουργούν εστίες μόλυνσης κι αποκρουστικής αισθητικής. Ο πεζός πρέπει να έχει πλέον τα μάτια του δεκατέσσερα για να μην πατήσει τα περιττώματα των ζώων που αφθονούν στα πεζοδρόμια και τα μεταφέρει κατ’ οίκον.

Υπάρχουν, βεβαίως, και οι συνεπείς ιδιοκτήτες σκυλιών που εφαρμόζουν το νόμο και μαζεύουν σε ειδικές πλαστικές σακούλες τα περιττώματα τους, μόνο που αυτά καταλήγουν στους κάδους     απορριμμάτων! Αφήνω ασχολίαστο δε το γεγονός πως οι άνθρωποι αυτοί, αν κληθούν να φροντίσουν έναν ηλικιωμένο ή ασθενή, δηλώνουν ανήμποροι λόγω … σιχασιάς!

Κι ερχόμαστε στις βαρύτατες ευθύνες των δημοτικών αρχών. Κανονικά οι δημοτικές υπηρεσίες θα έπρεπε να υποχρεώσουν τους ιδιοκτήτες ζώων να τοποθετήσουν το ειδικό τσιπ αναγνώρισης, για να πάψει η εύκολη μετατροπή τους σε αδέσποτα. Επιπλέον οι Δήμοι θα έπρεπε βάσει του νόμου να φροντίσουν για τη δημιουργία καταφυγίων αδέσποτων ζώων και να συγκεντρώσουν εκεί όλα τα ανεξέλεγκτα ζώα που περιφέρονται στους δρόμους και τις πλατείες επιτιθέμενα στους ανύποπτους διαβάτες.  Στη Σπάρτη πέραν των μεμονωμένων αδέσποτων υπάρχουν αγέλες στον περιφερειακό Σπάρτης, στα σούπερ μάρκετ στη Γυθείου και αλλαχού. Παρά τις καταγγελίες και τις διαμαρτυρίες των δημοτών ο Δήμος Σπάρτης παρακολουθεί απαθής, ώσπου να προκληθεί κάποιο σοβαρό συμβάν με θύμα ίσως ένα παιδί ή μία γυναίκα, αλλά όταν το κακό γίνει η εκ των υστέρων παρέμβαση μοιάζει με κοροϊδία!

Εν ολίγοις, αφού κάποιοι συμπολίτες μας είναι εγκληματικά ανεύθυνοι και δημιουργούν επικίνδυνες στρατιές αδέσποτων σκυλιών, τότε είναι νομική υποχρέωση του Δήμου να εξασφαλίσει στους δημότες του μια ασφαλή και υγειονομικά καθαρή πόλη.  Να δούμε πότε θα αναλάβουν τις εκ του νόμου υποχρεώσεις τους οι αρμόδιοι!

Γιάννης Μητράκος