Στη Σπάρτη της αρχαιότητας, δύο λέξεις καθόριζαν την ουσία του Σπαρτιατικού ιδεώδους.  Άλκη και Ευψυχία.

Η πρώτη, η Άλκη, συμβόλιζε τη δύναμη, τη σωματική και ψυχική αντοχή, τη μαχητικότητα που δεν λύγιζε μπροστά σε καμία δυσκολία.

Η δεύτερη, η Ευψυχία, ήταν η ψυχική γενναιότητα. Το θάρρος, η πίστη στο καθήκον και η αξιοπρέπεια ακόμη και μπροστά στην ήττα ή τον θάνατο.

Αυτές οι δύο αρετές αποτέλεσαν τον πυρήνα της Σπαρτιατικής αγωγής, τον λόγο που η Σπάρτη δεν έγραψε απλώς ιστορία, αλλά έγινε σύμβολο αιώνιο.

Στη σημερινή Σπάρτη, δυστυχώς, αυτές οι έννοιες μοιάζουν να έχουν χαθεί.

Η Άλκη έχει αντικατασταθεί από την αδράνεια, την καθυστέρηση, την έλλειψη πρωτοβουλιών και την αναβλητικότητα που καθηλώνει την πόλη στο χθες.

Η Ευψυχία έχει δώσει τη θέση της στη φοβικότητα, στη διστακτικότητα και στην ανασφάλεια να παρθούν αποφάσεις με τόλμη και ευθύνη.

Λείπει η δύναμη της δράσης και η ψυχική ανδρεία να ειπωθεί: «Ναι  μπορούμε, γιατί πρέπει να τιμήσουμε το όνομα της πόλης μας».

Και εδώ ακριβώς βρίσκεται η ευθύνη της σημερινής Δημοτικής Αρχής.

Αν επιθυμεί πραγματικά να αφήσει έργο και αποτύπωμα, οφείλει να δείξει συνέπεια, ταχύτητα, αποφασιστικότητα και αποτελεσματικότητα.

Να λειτουργήσει με ρυθμούς που να εμπνέουν εμπιστοσύνη, να παίρνει αποφάσεις χωρίς χρονοτριβές και να φέρνει ορατά αποτελέσματα που θα αλλάξουν την εικόνα της πόλης.

Η εποχή δεν επιτρέπει άλλες καθυστερήσεις ούτε υποσχέσεις χωρίς πράξη.

Η κοινωνία απαιτεί έργο, σοβαρότητα και αποτελεσματικότητα. Τις σύγχρονες μορφές της Άλκης και της Ευψυχίας μέσα στη διοίκηση και τη δημόσια ευθύνη.

Η Σπάρτη δεν χρειάζεται απλώς να θυμάται το παρελθόν της. Χρειάζεται να το συνεχίσει με έργα που εμπνέουν και τιμούν.

Να δείξει ότι μπορεί ακόμη να σταθεί αντάξια της ιστορίας της, να γίνει φάρος ήθους, πολιτισμού και γενναιότητας.

Η Άλκη και η Ευψυχία δεν είναι απλώς λέξεις, αλλά στάση ζωής.

Αν η αρχαία Σπάρτη μεγαλούργησε, το οφείλει σε αυτές τις δύο αρετές.

Η σημερινή Σπάρτη θα μπορέσει να ξανασταθεί στο ύψος της ιστορίας της, μόνο όταν τις αναστήσει μέσα της. ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΛΚΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΨΥΧΙΑ. Είναι η απάντηση στη μετριότητα.

Ευχαριστήριο

Το άρθρο αυτό γράφτηκε ύστερα από παρότρυνση, δίνοντας μου κίνητρο για πληροφορίες, του καθηγητή μου στην Ιστορία, κ. Ατσαβέ Γεωργίου. Πριν από σχεδόν πέντε δεκαετίες είχα την τιμή να είμαι μαθητής του στο Λύκειο.

Η έμπνευση, η ευρύτητα πνεύματος και ο βαθύς σεβασμός του προς την ιστορία και την αλήθεια άφησαν ανεξίτηλο αποτύπωμα σε όλους μας.

Τον ευχαριστώ θερμά για το παράδειγμα δασκάλου που συνεχίζει, ακόμη και μετά από τόσα χρόνια, να εμπνέει σκέψη, ήθος και ευψυχία.