Vekrakos
Spartorama | «Καρικατούρες παντού», από τον Νίκο Καρμοίρη

«Καρικατούρες παντού», από τον Νίκο Καρμοίρη

Spartorama 19/01/2018 Εκτύπωση Άρθρα
«Καρικατούρες παντού», από τον Νίκο Καρμοίρη
«Ο Ζουράρις αποτελεί μία από τις καρικατούρες εκείνες που ρίχνουν ηθελημένα ή άθελά, εντέχνως ή ατέχνως το τυράκι του αποπροσανατολισμού στην κοινή γνώμη»
Οδός Εμπόρων

Ο Ζουράρις κέντρισε για πρώτη φορά την προσοχή μου ακούγοντας τον κατά τη διάρκεια εκείνης, της πρώτης ομιλίας του ως Βουλευτή στο Κοινοβούλιο. Όχι για τα λεγόμενά του, τα οποία ομολογουμένως δυσκολεύτηκα να κατανοήσω, αλλά γιατί, καθώς φάνηκε, είναι άριστος γνώστης και δεξιοτέχνης της  ελληνικής γλώσσας! 

Η επιμονή του, ωστόσο, να μιλά σε μία γλώσσα που κατανοούσε επί το πλείστον μόνον εκείνος, επινοώντας ή συνθέτοντας λέξεις, έχοντας μια ιδιαίτερη εμμονή να αναφέρεται στα γεννητικά του όργανα και μια ροπή στην αθυροστομία καθιστούσε δύσκολη ή και αδύνατη την οποιαδήποτε επικοινωνία με το ακροατήριό του, δημιουργώντας παράλληλα την εντύπωση ενός ακόμα γραφικού, από τους πολλούς εκείνους που κατά καιρούς έχουν διαβεί την πόρτα του εθνικού κοινοβουλίου και έχουν ανεμπόδιστη πρόσβαση στο δημόσιο λόγο. Ως εκεί υπήρξε μια κάποια ανοχή. Ούτε ο πρώτος είναι, ούτε ο τελευταίος θα είναι… Κάποιοι άλλωστε, όμοιοί του πιθανόν, τον ψήφισαν και τον κατέστησαν εκπρόσωπό τους? και δικό μας… 

Ωστόσο, όταν τον Νοέμβριο του 2016 ο Πρωθυπουργός τον διόρισε Υφυπουργό Παιδείας, αυτή η εμμονή στο υβρεολόγιο, στη σάχλα και την κενή περιεχομένου μπουρδολογία, δε φάνηκε να παύει, ή έστω να περιορίζεται κατ’ ελάχιστον. Ούτε για τα προσχήματα. Δεν κατείχε, άλλωστε, όποιο κι όποιο οφίκιο, αλλά εκείνο που φροντίζει –τρόπος του λέγειν– για την διαμόρφωση της παιδείας ή έστω της εκπαίδευσης των επόμενων γενεών πολιτών τούτης της δύσμοιρης χώρας. Όχι μόνον δια σχεδίων νόμων, αλλά και δια του παραδείγματος των επικεφαλής του εν λόγω Υπουργείου. Άλλωστε ένα υγιές ή μη παράδειγμα μπορεί να είναι πιο διαδραστικό από ένα καλό ή μη βιβλίο, πρόγραμμα σπουδών κ.ο.κ. 

Το ότι κάποιος γνωρίζει τόσο άριστα την ελληνική γλώσσα και την χρησιμοποιεί άνετα κι άπταιστα εις βάθος, τούτο από μόνο του δεν τον αναγάγει αυτομάτως σε πεπαιδευμένο άνθρωπο, πόσο μάλλον σε πνευματικό. 

Έχοντας κατά καιρούς απασχολήσει την κοινή γνώμη με τα αθυρόστομα, αλαμπουρνέζικα, αρχαιοπρεπή παραληρήματά του, το ποτήρι… φάνηκε να ξεχειλίζει ύστερα από μία ραδιοφωνική του συνέντευξη, όπου με το γνωστό του τρόπο αναφέρθηκε στους φιλάθλους του Ολυμπιακού και την ομάδα του Άρη. 

Και ω του θαύματος! Αστραπιαίως ένας μηχανισμός κινητοποιήθηκε… 

Ο κομματικά ομόσταβλος του Κώστα Ζουράρι, Βουλευτής Β’ Πειραιώς Δημήτρης Καμμένος, απαίτησε βαρύγδουπα την αποπομπή Ζουράρι από τη θέση του Υφυπουργού, κραδαίνοντας το λάβαρο που έγραφε: «Ή ΕΓΩ Ή ΑΥΤΟΣ»! Κι ύστερα από το ντόρο ο Υφυπουργός υπέβαλλε την παραίτησή του. 

Κατόπιν τούτου, ενός ακόμα κωμικοτραγικού περιστατικό της ελληνικής πολιτικής σκηνής και του πολιτικού γίγνεσθαι προκύπτουν δύο τινά: 

Α) Υπήρξαν Υπουργοί και Βουλευτές που τα τελευταία χρόνια με άθλιες, χυδαίες και μεγαλόστομες εκφράσεις έχουν θίξει υπολείψεις, εργαζομένους, πολίτες, σύμβολα και ό,τι άλλο μπορεί ή δεν μπορεί να βάλει ο νους. Με γλώσσα θρασύτατη, που ευκολία πάτησε και τσαλαπάτησε αξιοπρέπειες. Και, όμως, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις κανείς και ποτέ δεν είχε την στοιχειώδη ευθιξία να ζητήσει κάποια όποια παραίτηση, ούτε κανείς είχε την ευθιξία να την υποβάλει αυτοβούλως. 

Β) Στην περίπτωση Ζουράρι ο βουλευτής Δ. Καμμένος, αξίωσε την παραίτηση Ζουράρι όχι γιατί ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ μιλούσε με γλώσσα χειρότερη καφενείου, που υποδηλώνει προφανώς την στοιχειώδη έλλειψη παιδείας και άνθρωπο ακατάλληλο για τη θέση αυτή, αλλά προσέξτε γιατί: διότι όπως τόνισε, ο «αποδιοπομπαίος» έθιξε τον πολυπληθέστερο λαό ομάδας, στον οποίο ανήκει κι ο ίδιος παιδιόθεν, γεγονός που έθιξε και εκείνον τον ίδιο προσωπικά. Είπαμε, ο κ. Δημήτρης Καμμένος εκλέγεται στην Β’ Πειραιώς! 

Φευ! Και τα δύο παραπάνω μαρτυρούν την ηθική κατάπτωση και καταβαράθρωση που διέπει την σύγχρονή μας Κοινωνία. Γεγονός άξιο προβληματισμού, βαθύτατης σκέψης και αναστοχασμού για τον δρόμο που έχουμε, ως Κοινωνία σε κρίση, επιλέξει να ακολουθούμε… 

Ο Ζουράρις αποτελεί μία από τις καρικατούρες εκείνες που ρίχνουν ηθελημένα ή άθελά, εντέχνως ή ατέχνως το τυράκι του αποπροσανατολισμού στην κοινή γνώμη, ακριβώς την ώρα που στο επίκεντρο βρίσκονται εθνικά θέματα, ή άλλα που αφορούν την (μη) πρόοδο και ευημερία του λαού. Κι ο λαός, κατά βάση πεπαιδευμένος στην ανοησία ή την αδιαφορία, τσιμπάει… 

Κι όλα αυτά μία μέρα μετά το θάνατο του δυσνόητου για τη μάζα προφήτη της εποχής μας. Του Τζίμη Πανούση. Εκείνου ντε, που τραγούδησε πως «όλο το έθνος προσκυνά σώβρακα και φανέλες». Στο καλό, λοιπόν, Τζιμάκο… Εμείς θα μείνουμε εδώ, πιο φτωχοί, ηλίθιοι και μόνοι να μας λυμαίνονται πολιτικές καρικατούρες και δίχως να τσιγκλήσουμε ούτε κατ’ ελάχιστον τις παρωπίδες μας θα συνεχίζουμε να θωρούμε «Βούλγαρους, χανούμισσες, βαζέλες»… 

Νίκος Ι. Καρμοίρης


Οδός Εμπόρων