Ανώνυμο Σχόλιο #4375

Μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση έγινε στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου της πόλης μας την προηγούμενη Παρασκευή 11 Νοεμβρίου με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από την ανταλλαγή των πληθυσμών μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Έγινε αναφορά στη συνθήκη της Λωζάνης, στη διεθνή συγκυρία της εποχής εκείνης και επιχειρήθηκε μια σύνδεση των γεγονότων εκείνων με τη σημερινή γεωπολιτική κατάσταση.

Δυστυχώς όμως οι ομιλητές δεν αναφέρθηκαν καθόλου (τυχαίο?) στα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που προωθούνται από την παρούσα κυβέρνηση γνωστά και ως «Πρέσπες του Αιγαίου».

Επίσης δεν έγινε καμία αναφορά στην πρωτοβουλία του Ελευθερίου Βενιζέλου να κάνει εκλογές την 1η Νοεμβρίου του 1920, χωρίς να έχει λήξη η κυβερνητική θητεία του, μέσα σε κλίμα έντονου διχασμού και πόλωσης με το στρατό μας να έχει ήδη από το 1919 αποβιβαστεί στη Μικρά Ασία.

Ενώ έγινε αναφορά στον εθνικό διχασμό βενιζελικών και βασιλικών η προκήρυξη των εκλογών του 1920 που επαύξησε το διχασμό κατά την προεκλογική περίοδο ξέφυγε από το σχολιασμό των ομιλητών.

Σε μία τέτοια εκδήλωση το ακροατήριο περιμένει οι ομιλητές να αναφερθούν στα παραπάνω ζητήματα, που αφ΄ ενός μεν καθόρισαν τις εξελίξεις (εκλογές του 1920) σε σημαντικό βαθμό, αφ΄ ετέρου η σύνδεση με τη σημερινή πραγματικότητα δεν μπορεί ν΄ αφήνει δίχως καμία αναφορά την προσέγγιση με την Τουρκία τη στιγμή που ευθέως και κατ΄ εξακολούθηση μας απειλεί με κάθε τρόπο, ανεβάζοντας μάλιστα την ένταση και την ουσία της απειλής.

Ειπώθηκε κάποια στιγμή, πολύ σωστά, ότι λείπει από την πατρίδα μας διαχρονικά μία σταθερή και θαρραλέα εξωτερική πολιτική υπεράσπισης των ελληνικών θέσεων έναντι της Τουρκίας, κάτι που η ίδια εφαρμόζει έναντι ημών.

Θα περίμενε κανείς οι ομιλητές να είχαν την ίδια τόλμη να μιλήσουν και για όσα αναφέρθηκαν παραπάνω. Καλές οι αναλύσεις αλλά να μην αφήνουν απ΄ έξω κρίσιμα σημεία τόσο της εποχής εκείνης όσο και της σημερινής. Διότι με αυτό τον τρόπο τα ερωτηματικά του ακροατηρίου όχι μόνο δεν λύνονται αλλά αυξάνονται.