Vekrakos
Spartorama | Ένας Σκρουτζ αλλιώτικος από τους άλλους, από την Θεατρική Ομάδα «Ιάσθε Θεάτρω»

Ένας Σκρουτζ αλλιώτικος από τους άλλους, από την Θεατρική Ομάδα «Ιάσθε Θεάτρω» - video

Ν.Μ. 29/12/2018 Εκτύπωση Εκδηλώσεις Θέατρο
Ένας Σκρουτζ αλλιώτικος από τους άλλους, από την Θεατρική Ομάδα «Ιάσθε Θεάτρω»
«Πειστικότατος στην μοχθηρία και μισανθρωπία του στο πρώτο μέρος του έργου, αυθεντικός στον φόβο και την αγωνία του κατά τις περιηγήσεις των πνευμάτων και εξαίσιος...»
Οδός Εμπόρων

Κατάμεστη από γονείς και παιδιά ήταν η αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Σπάρτης, το απόγευμα της Τετάρτης 26 Δεκεμβρίου 2018. Είχαν μαζευτεί όλοι για να απολαύσουν από την θεατρική ομάδα των Μολάων «ιάσθε θεάτρω», διασκευασμένη σε θεατρική παράσταση, την πασίγνωστη ιστορία του Καρόλου Ντίκενς «Το θαύμα των Χριστουγέννων». 

Η διασκευή και η σκηνοθεσία ανήκε στην κα Χριστίνα Λαμπούση την έμπνευση και ψυχή -και όχι μόνον- της ομάδας. Θυμίζουμε ότι πέρυσι τέτοια εποχή η ομάδα είχε παρουσιάσει, με μεγάλη επιτυχία, στη Σπάρτη (και αλλού) το παραμύθι «Ο πρίγκιπας και ο φτωχός» του Μαρκ Τουέιν. 

Στην πρώτη σκηνή της παράστασης εξεπλάγην θετικά. Δυσκολεύτηκα να ξεχωρίσω από την αρχή -προτού μιλήσουν- ποιος ήταν ο Σκρουτζ και ποιος ο Μπομπ Κράτσιτ. H σωματοδομή των δύο ηθοποιών παρέπεμπε σε ακριβώς αντίθετη διανομή για τον μέσο θεατή ο οποίος στερεότυπα φαντάζεται τον Σκρούτζ, ξερακιανό με στριμμένο πρόσωπο και βλέμμα γεμάτο μοχθηρία και αποστροφή. Αντ’ αυτού ο ηθοποιός που είχε επωμιστεί το κυρίαρχο ρόλο του έργου ήταν ψηλός, γεροδεμένος, ροδαλός με ένα πρόσωπο που σε έκανε να τον συμπαθήσεις αμέσως. 

Γρήγορα μου έφυγε η αμηχανία και απορία γιατί απλώς θυμήθηκα. Ο Σκρούτζ ήταν ο  Γιώργος Μητράκος, ο ηθοποιός που είχα απολαύσει ως φύλακα στην «θρυλική» Αντιγόνη του Σοφοκλή, που ανέβασε η ίδια ομάδα το καλοκαίρι του 2017 στο Σαϊνοπούλειο Αμφιθέατρο. Γράφτηκε μάλιστα τότε: «Ξεχώρισε η ερμηνεία του φύλακα (Γιώργος Μητράκος) ο οποίος εξέφρασε πειστικότατα τον φόβο και την αγωνία του απλού στρατιώτη – φύλακα ο οπαίος τρέμει για τη ζωή του μπροστά στην ακράτητη οργή του βασιλιά, αλλά και την αναθάρρησή του αργότερα, όταν πια ήταν σίγουρος ότι έχει διαφύγει τον κίνδυνο». Δείτε και άρθρο εδώ 

Έτσι έγινε και στη συγκεκριμένη παράσταση. Πειστικότατος στην μοχθηρία και μισανθρωπία του στο πρώτο μέρος του έργου, αυθεντικός στον φόβο και την αγωνία του κατά τις περιηγήσεις των πνευμάτων και εξαίσιος όταν άλλαζε ριζικά την συμπεριφορά του απέναντι  στη ζωή κι στους άλλους. Η καλύτερη στιγμή του; Η αληθινή χαρά στα μάτια του όταν ανακάλυψε ότι είναι ακόμη Χριστούγεννα, άρα προλαβαίνει να διορθώσει τα λάθη του. 

Ανάλογης απόδοσης ήταν και οι υπόλοιποι ηθοποιοί του έργου, άλλα δεκατρία άτομα αν μετράω σωστά. Ακόμη και τα πνεύματα, τα οποία λόγω ελλείψεως των κατάλληλων εφέ, θα μπορούσαν εύκολα να διολισθήσουν σε γραφικότητες, στάθηκαν περίφημα. Τόσο, που μερικά παιδάκια κοντά μου, τρόμαξαν και ζητούσαν να φύγουν. Ευτυχώς οι έμπειρες μαμάδες τα καθησύχασαν. Προσωπικά μου έκανε εντύπωση η κίνηση του τελευταίου πνεύματος, αυτό του μέλλοντος -ίσως και λόγω ύψους- το οποίο όμως αντί να στέκεται απειλητικά, έβλεπες μέσα από την πλήρους ερέβους στολή του να στέκεται με μια ελαφριά κλίση προς τα πλάγια, σαν αρχαίο ελληνικό άγαλμα. 

Φυσικά τον ρυθμό κρατούσε η αφηγήτρια, της οποίας ο χρονισμός, η ένταση και χροιά της φωνής της δεν άφηνε κανένα περιθώριο να «κάνει κοιλιά» το έργο. Τέλος θα πρέπει να σημειώσω την εξαιρετικά επιτυχημένη μουσική επένδυση του έργου και το τραγούδι εισαγωγής, δημιούργημα της κας Λαμπούση (στίχοι και μουσική). 

Η εντύπωση με την οποία έφυγα από την αίθουσα ήταν ότι αυτός ο συγκεκριμένος Εμπενίζερ Σκρουτζ, (και έχω δει πολλούς κυρίως στην τηλεόραση), απέπνεε μια ανεξήγητη Ελληνικότητα από την αρχή μέχρι το τέλος, της πλοκής του. Χωρίς -το πιθανότερο- να είναι συνειδητή επιλογή της σκηνοθέτη ο Σκρουτζ ήταν δικός μας, Έλληνας, να σκέφτεται και να αντιδρά απροσδιόριστα Ελληνικά, παρόλο που η σκηνοθέτης όπως πάντα σεβάστηκε το πρωτότυπο κείμενο στο ακέραιο. Σε κάθε περίπτωση ήταν ένας Εμπενίζερ (ή Εμπενέζερ όπως τον πρόφερε η αφηγήτρια) που θα μας μείνει χαραγμένος στη μνήμη.

Ευχαριστούμε θερμά την θεατρική ομάδα των Μολάων «ιάσθε θεάτρω» για τις ποιοτικές θεατρικές παραστάσεις που μας προσφέρει. Σας περιμένουμε και το καλοκαίρι στο Σαϊνοπούλειο Αμφιθέατρο. 

Για τους συντελεστές της παράστασης δείτε εδώ

 

Ν.Μ.

















  



Οδός Εμπόρων