Θυμάστε έναν πρώην Δήμαρχο Σπάρτης να κυκλοφορεί με τα πουκάμισα έξω και να υποδέχεται τους συνομιλητές του με τα πόδια επάνω στο γραφείο; Θυμάστε την οργή, την αμηχανία και την ντροπή που προκαλούσε στους Σπαρτιάτες Δημότες, οι οποίοι, είτε το ήθελαν είτε όχι, εκπροσωπούνταν από τον εν λόγω αιρετό;

Δείτε την παρακάτω φωτογραφία. Ο νυν Δήμαρχος Σπάρτης ομιλεί επίσημα σε εκδήλωση του Φεστιβάλ Ανακύκλωσης Σπάρτης (υπό την αιγίδα του ΦΟΔΣΑ Πελοποννήσου), φορώντας σορτσάκι.

Τι σκέφτεστε; Μήπως μια από τα ίδια;

Όχι, επιμένω ότι ο νυν Δήμαρχος ξέρει πολύ καλά να τιμά τον θεσμό που εκπροσωπεί. Θέλω να πιστεύω ότι πρόκειται περί αμελούς αστοχίας και δεν θα επαναληφθεί.

Τώρα για όσους υιοθετούν μια τέτοια πρακτική με το ισοπεδωτικό επιχείρημα «Έλα μωρέ υπερβολές. Απλά ήθελε να πάει μετά για jogging», ας συνειδητοποιήσουν ότι ένας δήμαρχος δεν ψηφίζεται για το ατομικό «μετά» αλλά για το συλλογικό «πριν». Ο προσωπικός τρόπος του εκφράζεσθαι ως κοινωνείν οφείλει να προσαρμόζεται στις απαιτήσεις της δημόσιας εικόνας μιας ολόκληρης κοινωνίας.

Έφτασε στα χέρια μου ένα νέο ποίημα της συνεργάτιδας του site μας, ποιήτριας, συγγραφέα και φιλολόγου Ειρήνης Μπόμπολη, που αναφέρεται στο έγκλημα των Τεμπών και στη αισχρή προσπάθεια που γίνεται στη Βουλή να απεμπλακούν οι άμεσα υπεύθυνοι πολιτικοί.

Στο παραπάνω φαινόμενο ούτε καν η Ποίηση δεν έχει θέση. Είναι τόσο «άσχημο», τόσο «απόκοσμο», τόσο «μαύρο» όλο αυτό, που το μόνο που μας μένει είναι να σιωπήσουμε εκκωφαντικά. Ήρθε η ώρα για πράξεις. 

Γράφει η Ειρήνη:

ΤΕΜΠΗ

Είναι κάποια πράγματα ασύμμετρα

Που δεν έχει λόγο η Ποίηση

Ούτε ξέρει ούτε μπορεί να πει

Και τι να πει

Μόνο θόρυβο κάνουν οι λέξεις

Ενοχλούν οι στίχοι. Του λόγου τα σχήματα

δε συλλαμβάνουν του απείρου το άσχημο.

Δεν είναι για την Ποίηση το απόκοσμο

Μόνο σιωπή. Μόνο σιωπή.

Μόνο θόρυβο κάνουν οι λέξεις, αναταράσσουν

Τις ψυχές και το δίκιο.

Δεν χωράει το άδικο σε γραμμές φθόγγων

Που απλά λειαίνουν την κόψη του μαύρου

Σε ποια γλώσσα μεταφράζεται η κραυγή;

Η Ποίηση δεν μπορεί και ούτε πρέπει

να οξύνει τον πόνο

Μόνο σιωπή. Μόνο σιωπή.

Ειρήνη Μπόμπολη

Η Κραυγή: Πίνακας του Έντβαρντ Μουνκ

Γράφουν τα sites: «Ένα πρωτοφανές έγκλημα σημειώθηκε το πρωί του Σαββάτου 20 Ιανουαρίου στη Χαλκίδα, όταν μια γυναίκα σκότωσε έναν 42χρονο άνδρα με τέσσερις μαχαιριές».

Τώρα αυτό καταχωρείται ως «ανδροκτονία» ή όχι;

Παρατηρείται μια ανεξήγητη εσωστρέφεια στη Νέα Δημοτική Αρχή. Δεν φαίνεται να έχει συντονιστεί ακόμα επικοινωνιακά. Για παράδειγμα, έπρεπε να ψάξουμε στη Διαύγεια για να βρούμε την απόφαση του Δημάρχου με τη οποία ορίζονται οι 12 Αντιδήμαρχοι (μόνο ένα μέσο επικαλέστηκε αποκλειστικές πληροφορίες και δημοσίευσε τη λίστα των αντιδημάρχων πριν την δημοσίευση στη Διαύγεια).

Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να κρίνει κανείς τα πεπραγμένα της νέας Δημοτικής Αρχής. Αλλά επειδή το θέμα της επικοινωνίας με τους πολίτες φαίνεται να αφήνεται σε δεύτερη μοίρα, έχω να σημειώσω τα εξής (παραφράζοντας την γνωστή παροιμία): «Μία Δημοτική Αρχή δεν αρκεί μόνο να πράττει σωστά, αλλά πρέπει και να φαίνεται ότι πράττει  σωστά».

Μια από τις ωραιότερες φάτνες στην πόλη -και όχι μόνο- έστησε ο «Πολυχώρος Οινοκράτης» (Γκορτσολόγου και Κλεομβρότου) στη Σπάρτη.

Αυθεντικές Ναπολιτάνικες κούκλες, ντυμένες με βαρύτιμα πολύχρωμα υφάσματα, στημένες με ένα τέτοιο μοναδικό τρόπο που μόνο δέος και ευλάβεια μπροστά στο μεγαλείου του νεογέννητου Χριστού εκπέμπουν.

Συγχαρητήρια στους  εμπνευστές  της σύνθεσης για το άψογο αισθητικό και πνευματικό αποτέλεσμα.

Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Στην αρχαία Σπάρτη, κάποτε, ένας Σπαρτιάτης που ξεχώριζε μεταξύ των ομοίων για την ανδρεία του, δεν εξελέγη ανάμεσα στους τριακόσιους που αποτελούσαν την φρουρά του βασιλέα και εθεωρείτο μεγάλη τιμή να ανήκεις σε αυτήν.

Όταν τον ρώτησαν πως αισθάνεται, απάντησε λακωνικά: «Μα, χαίρομαι που η πόλις διαθέτει τριακόσιους καλύτερους από εμένα!»

Μια νέα «τύπου Μικρασιατικής» καταστροφή για τους Παλαιστίνιους.

Ξεριζώνονται από τις εστίες τους στην Βόρεια Γάζα.

Οι Ισραηλινοί στο τέλος θα προσαρτήσουν την περιοχή.

Ποιος πιστεύει ότι οι άνθρωποι αυτοί θα επιστρέψουν κάποια στιγμή στα σπίτια τους;

Σκέφτομαι ότι ο συμπατριώτης μας Κυριάκος Πιερρακάκης ως ο νέος Υπουργός Παιδείας θα πρέπει να έχει δυο άμεσες προτεραιότητες για θέματα που αφορούν στον τόπο του.

• Να φροντίσει άμεσα, μετά από 1190 μέρες αναμονής το αχαρακτήριστο θέμα της επικαιροποίησης της μελέτης αποκατάστασης του Παλαιού Πρωτοδικείου Σπάρτης και την μετατροπή του σε μέγαρο όπου θα στεγάζονται τα Γενικά Αρχεία του Κράτους.
• Έτσι για να εξευμενίσει την νέμεση των προγόνων μας και κυρίως για να τους τιμήσει.
• Βλ. και άρθρο εδώ

• Να φροντίσει τώρα που οι διαθέσεις ωρίμασαν και υπάρχει υποστήριξη από Ελληνικά και ξένα πανεπιστήμια, ιδρύματα και καθηγητές να υλοποιηθεί το συντομότερο η πρόταση Σακελλαρόπουλου περί ιδρύσεως Σχολής ή Ινστιτούτου Ελαιοκομίας στη Σπάρτη.
• Έτσι για να δώσει στον τόπο μια προοπτική και να ανοίξει μια πιθανότητα ευημερίας στους νέους. που επιμένουν να ζουν και να παλεύουν σε αυτό τον τόπο.
• Βλ. και άρθρο εδώ, εδώ και εδώ

Και τα δύο είναι εφικτά να γίνουν μέσα στον χρόνο και να αποτελέσουν ορόσημα για την νέα υπουργική θητεία του άξιου Λάκωνα υπουργού.

Έφτασε στα χέρια μου ένα νέο ποίημα της συνεργάτιδας του site μας, ποιήτριας, συγγραφέα και φιλολόγου Ειρήνης Μπόμπολη, που αναφέρεται στις φωτιές που ταλαιπωρούν αυτές τις μέρες τη χώρα μας, και το οποίο με συγκλόνισε.

Γράφει η Ειρήνη:

Τίσις

Δεν είναι τυχαίος τούτος ο εμπρησμός

Είναι διαμαρτυρία

Είναι τα δένδρα που ελάβανε απόφαση

Να δώσουν τέλος

Στην ανθρώπινη ανοησία!

Τίσις είναι ο τελευταίος των όρων «ύβρις», «άτη», «νέμεσις» και «τίσις» που καθιερώθηκαν στην αρχαία Ελλάδα και είχαν συγκεκριμένη έννοια και ρόλο στην καθημερινή ζωή. 

Ύβρις

Η «ύβρις» αποτελούσε μία βασική έννοια στη ζωή των αρχαίων Ελλήνων και χρησιμοποιούνταν για κάποιον που υπερεκτιμούσε τις ικανότητές του και συμπεριφερόταν με αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας αλλά κυρίως απέναντι στις θεότητες. Με τις υβριστικές πράξεις οι θεοί, σύμφωνα με τη δοξασίες των αρχαίων, προσβάλλονταν και εξοργίζονταν.

Άτη

Η «ύβρις» προκαλούσε, κατ΄ επέκταση, την επέμβαση των θεών, και κυρίως του Δία, που έστελνε στον υβριστή την «άτη», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του μυαλού.

Νέμεσις

Η «άτη» οδηγούσε τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ανοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλούσε την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των θεών.

Τίσις

Στη συνέχεια έρχεται η «τίσις», δηλαδή η τιμωρία και η συντριβή ή καταστροφή του ατόμου που διέπραξε την ύβριν.

Φτάσαμε πια στο τελευταίο στάδιο φωνάζει η Ειρήνη. Δεν ήταν εμπρησμός αυτό που ζούμε. Είναι η τελική διαμαρτυρία των δέντρων απέναντι στην ύβρι, σε αυτό που λέμε ευγενικά ανθρώπινο παραλογισμό και ανοησία.

Ναι δεν ήταν εμπρησμός. Τα δέντρα αυτοπυρπολήθηκαν και αυτοκτόνησαν σκοτώνοντας την ίδια την φύση, στην ουσία σκοτώνοντας μακροπρόθεσμα κι εμάς του ανθρώπους.

Και δεν υπάρχει πια δεύτερη ευκαιρία! Γιατί δεν αξίζαμε ποτέ τον κήπο της Εδέμ!

Πριν τρία περίπου χρόνια (Απρίλιος 2020) είχε πέσει στο τραπέζι η πρόταση να μετονομαστεί το αθλητικό κέντρο Δήμου Ευρώτα στο Βλαχιώτη σε αθλητικό κέντρο «Ηλίας Γλεντζές» για να τιμήσουμε τον ήρωα της Κύπρου. Τότε η πρόταση δεν προχώρησε, ίσως και λόγω του ότι ο ίδιος ο Ηλίας Γλεντζές, με την σεμνότητα που τον διέκρινε, δεν την επικρότησε.

Τώρα όμως; Μήπως είναι η κατάλληλη στιγμή να επανέλθει η πρόταση προς το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Ευρώτα;

Γιατί: «Κανένας ήρωας δεν είναι αθάνατος μέχρι να πεθάνει»
W.H. Auden

Υπερασπιζόμενος την Σπάρτη ως αξία ο κ. Δήμαρχος απέπεμψε τον Πρόεδρο του Νομικού Προσώπου Κοινωνικής Προστασίας, Αλληλεγγύης και Παιδείας, κ. Παναγιώτη Μπεμπέτσο.

Δεν θα σχολιάσω την πολιτική διάσταση του θέματος εκτός από την παρατήρηση ότι ο κ. Δήμαρχος όφειλε να ξέρει τις πεποιθήσεις και τα πιστεύω των συνεργατών του, προτού τούς τοποθετήσει σε καίριες θέσεις. Εκ των υστέρων διορθώσεις δεν νοούνται.

Θα σταθώ στη τρίτη παράγραφο της ανακοίνωσης του κ. Δούκα όπου προσπαθεί «να υπερασπίσει» την Σπάρτη:

«Καλό θα ήταν όσοι εκμεταλλεύονται το όνομα «Σπάρτη» και «Σπαρτιάτες» να γνωρίζουν καλά την ιστορία της και τις αρετές που πρέσβευε η αρχαία Σπάρτη αλλά και εκείνες που πρεσβεύει η σύγχρονη Σπάρτη.»

Μερικές θλιβερές παρατηρήσεις:

1. Δέχεται ο κ. Δήμαρχος ότι κάποιος έχει δικαίωμα να εκμεταλλεύεται το όνομα Σπάρτη προς ίδιον όφελος.
2. Οι προϋποθέσεις είναι «να γνωρίζουν καλά την ιστορία της και τις αρετές που πρέσβευε η αρχαία Σπάρτη αλλά και εκείνες που πρεσβεύει η σύγχρονη Σπάρτη».
3. Δηλαδή καλώς αφήνουμε το ανεκδιήγητο Spartan Race να εκμεταλλεύεται το όνομα της Σπάρτης και να βγάζει εκατομμύρια κάθε χρόνο.
4. Βλέπετε εσείς να γνωρίζουν καλά την ιστορία και τις αρετές που πρέσβευε η αρχαία Σπάρτη (αφήστε κατά μέρος την ανύπαρκτη νέα), παρουσιάζοντας τους Σπαρτιάτες οπλίτες σαν κρεατομηχανές σειριακής σφαγής τρομοκρατημένων εχθρών;
5. Αλλά φαίνεται ότι μας αρκούν μερικά κοκαλάκια που μας πετάει ο Joe για να ξεχάσουμε τα επιχειρήματα περί σεβασμού αρετών και αξιών.
6. Γατί όπως έχει ειπωθεί πολλάκις από τον κ. Δήμαρχο, «μπράβο Βαγγέλη που τον έφερες».

Πως έχω την εντύπωση ότι την προηγούμενη Κυριακή η Ελλάδα ψήφισε σαν να απαντά σε ερώτηση δημόσιας δημοσκόπησης: -«Σας αρέσει ο Μητσοτάκης;» -«Σας αρέσει ο Τσίπρας;». Πάντα βέβαια με την ασφάλεια των μεταβατικών εκλογών στο μυαλό.

Αυτό, από το να σε ψηφίσω για με κυβερνήσεις απέχει παρασάγγας. Είναι σίγουρο ότι τα ποσοστά της 25^ης Ιουνίου θα είναι διαφορετικά. Η ψαλίδα των είκοσι ποσοστιαίων μονάδων θα μικρύνει. Ας μην πανηγυρίζουμε λοιπόν για τους υποψήφιους βουλευτές που εκλέγησαν. Είναι απλώς οι βουλευτές της μιας ημέρας. Και αυτή ούτε καν εργάσιμη!

Ο Γ. Σακελλαρόπουλος υποδέχτηκε τον Γ. Παναρίτη ο οποίος υποδέχτηκε την Σ. Ζυγά. Είμαστε δυο, είμαστε τρεις... Ελάτε να γίνουμε χίλιοι δεκατρείς.

Αναρωτιέμαι ποιους είχε στο μυαλό του ο Νίκος Αλέφαντος όταν τα έλεγε αυτά.

Σήμερα πάντως εγώ έχω πολλούς στο μυαλό μου…

Όπως και εσείς υποθέτω…

Απηύδησε και ο Θεός και έριξε (με πόνο ψυχής είναι η αλήθεια) ένα ηχηρό χαστούκι στο γένος των Ελλήνων. 

Θα ξυπνήσουμε επιτέλους;

Θα καταλάβουμε;

Θα αντιδράσουμε; 

Θα αλλάξουμε;

Οι ελαιώνες Σακελλαρόπουλου ανακοίνωσαν τα πρώτα τέσσερα διεθνή βραβεία ελαιολάδων για το 2023 στο Λος Άντζελες, ανεβάζοντας τα διεθνή βραβεία της εταιρείας στα 621.

Τι γίνεται όμως με την πρόταση του Γιώργου Σακελλερόπουλου για την δημιουργία Ανώτατης Σχολής Ελαιοκομίας στη Σπάρτη; Σε τοπικό επίπεδο πέρα από την άμεση αντίδραση του προέδρου το Επιμελητηρίου Λακωνίας κ. Παναρίτη ο οποίος απέστειλε σχετική επιστολή με αποδέκτες όλους τους αρμόδιους φορείς, δεν φαίνεται να γίνεται κάτι.

Σε κεντρικό επίπεδο (ας είμαστε ρεαλιστές η ίδρυση της Σχολής πρέπει να εγκριθεί οπό την κυβέρνηση) η αδιαφορία είναι πλήρης. Ακόμα και οι τοπικοί βουλευτές που θα μπορούσαν να πιέσουν στην κυβέρνηση προς αυτή την κατεύθυνση υπερκεράστηκαν από έναν μη ντόπιο αλλά δραστήριο αρχηγό κόμματος ο οποίος κατέθεσε επερώτηση στη Βουλή για το θέμα.

Αν ήμουν βουλευτής Λακωνίας θα αισθανόμουν άβολα που ένας τρίτος αντιλαμβάνεται την αξία της πρότασης Σακελλαρόπουλου και πρωτοπορεί σε ενέργειες προώθησης του θέματος στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Ακούγεται λίγο προφητικός ο στίχος του Νικηφόρου Βρεττάκου που επικαλέστηκε ο Γιώργος Σακελλαρόπουλος στην ομιλία του: «[Εγώ πάντως] το μήνυμα το έστειλα».

Αν οι βουλευτές μας δεν αντιλαμβάνονται την σημασία του μηνύματος -δεν έχει υποπέσει στην αντίληψή μου έστω μια δήλωση από την πλευρά τους-, τότε φταίμε εμείς που τους ψηφίσαμε (και καλά να πάθουμε).

Αν πάλι το αντιλαμβάνονται και δεν πράττουν, τότε ευκαιρία είναι (εν όψει των εκλογών) να ψάξουμε να βρούμε αυτούς που το αντιλαμβάνονται και προτίθενται να προωθήσουν το θέμα.

Διαβάζω από το Δελτίο Τύπου του Δήμου για την υπογραφή παραχώρησης του αεροδρομίου στον Δήμου Σπάρτης: «Θα ήθελα να τονίσω ξανά, ότι τα σημαντικότερα οφέλη από την επαναλειτουργία του αεροδρομίου Σπάρτης, δεν είναι τα ταμειακά αλλά τα άυλα. Μια Σπάρτη με αεροδρόμιο θα έχει διαφορετική μορφή και προοπτικές από μια πόλη δίχως αεροδρόμιο. Όχι μόνο για τον τουρισμό, όχι μόνο για την επισκεψιμότητα, όχι μόνο για την παραγωγή και το εμπόριο, όχι μόνο για τη δασοπυρόσβεση και τη δασοπροστασία.»

Από την άλλη αντιγράφω από το άρθρο της 13/5/2021: «O δήμος προσανατολίζεται στην απόκτηση άδειας κατηγορίας Β, η οποία χορηγείται στις περιπτώσεις μικρών αεροδρομίων ιδιωτικών ή δημοτικών για αεραθλητικούς σκοπούς, εξυπηρέτηση αερολεσχών, εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων και αεροεφαρμογών (π.χ. αεροψεκασμοί, αεροφωτογραφίσεις κλπ.), στα οποία δεν είναι επιτρεπτή η εξυπηρέτηση εμπορικών πτήσεων επιβατών και φορτίου.»

Για ποιόν  τουρισμό που θα εξυπηρετηθεί, για ποια επισκεψιμότητα που θα αυξηθεί, για ποια παραγωγή και εμπόριο που θα διευκολυνθεί μιλάτε κ. Δήμαρχε, όταν δεν είναι επιτρεπτή η εξυπηρέτηση εμπορικών πτήσεων επιβατών και φορτίου;

Έτσι που τα λέτε, αναλογίζομαι τη σκηνή να προγραμματίζει κάποιος διακοπές στην Λακωνία και την τελευταία στιγμή να ζητά να μάθει τις πτήσεις για Σπάρτη για να ανακαλύπτει έκπληκτος ότι δεν υπάρχουν τέτοιες, ούτε θα υπάρξουν ποτέ.

Έχουν περάσει ήδη τρεις εβδομάδες από τότε που ανακοινώθηκε η τεράστια επιτυχία των ελαιώνων Σακελλαρόπουλου:

• Ανακηρύσσονται ως η Νο. 1 στον κόσμο εταιρεία - παραγωγός gourmet ελαιολάδων
• Τιμώνται με την 1η, 2η, 3η και 4η θέση, στα TOP 5 Flavored Oils of the World

Και αντί οι τοπικοί φορείς να τρέξουν να αναδείξουν το γεγονός και να το συνδυάσουν με επικεντρωμένες δράσεις προβολής των μοναδικών προϊόντων του τόπου μας  -πράγμα που θα έκαναν αυτόματα οι αρμόδιοι σε οποιοδήποτε μέρος της γης- εδώ «ποιούν την νήσσαν».

Είναι σίγουρα θλιβερή και επιεικώς προσβλητική προς τον τόπο (προς εμάς τους πολίτες), η απαξιωτική στάση των τοπικών αρχόντων οι οποίοι αγνόησαν παντελώς το λαμπρό επίτευγμα του Γιώργου Σακελλαρόπουλου. Μοναδική φωτεινή εξαίρεση το Επιμελητήριο Λακωνίας με την στοχευμένη επιστολή του προέδρου του.

Υ. Γ.: Γιατί κ. Δήμαρχε; Ξέρετε πόσες φωτογραφίες θα βγαίνατε δίπλα στον Γιώργο Σακελλαρόπουλο; Γιατί τις χάσατε;

Μετά από όλες αυτές τις εκπλήξεις του κορωνοϊού, του πολέμου στην Ουκρανία, της ενεργειακής κρίσης, της επιστροφής του πληθωρισμού, του διωγμού και της σπίλωσης όσων φαίνονται ότι προσέφεραν βοήθεια ανιδιοτελώς, του βιασμού ανηλίκων, της διαφθοράς σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο, της κατάπτωσης των ηθικών αξιών και πολλά άλλα που όλοι μπορούμε να σκεφτούμε, μετά από τόση αδρεναλίνη, δεν θα άντεχα άλλες εκπλήξεις στο μέλλον.

Γι΄ αυτό η ευχή μου είναι:

Εύχομαι το Νέο Έτος να αποδειχτεί το πιο βαρετό των τελευταίων δεκαετιών. Αμήν!

Πεζόδρομος Κλεομβρότου:

• Αριστερά (Κ. Παλαιολόγου – Γκορτσολόγου) ο στολισμός των καταστηματαρχών
• Δεξιά (Γκορτσολόγου – Αγησιλάου) ο στολισμός του Δήμου Σπάρτης

Άσχετα από το κόστος της κάθε προσέγγισης η διαφορά της αισθητικής είναι χαώδης.

Στην περίπτωση αυτή δεν ισχύει το «όπου φτωχός κι η μοίρα του» αλλά όπου αδιάφορος κι η μοίρα του.

Η ανοχή πληρώνεται κύριοι. Ας προσέχαμε τι ψηφίζαμε και ας προσέξουμε πως συνεχίζουμε.

Φωτογραφίες: Ηλίας Περγαντής

«Είναι πολύ εύκολο να οργανώσεις μια συκοφαντία. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να οργανώσεις ένα φιλανθρωπικό έργο τέτοιου μεγέθους.»

Ελένη Δημάκη

Η αρχή του Ξένιου Διός επιβάλλει και στον πιο φτωχό οικοδεσπότη να περιποιηθεί τον φιλοξενούμενό του σαν να ήταν βασιλιάς.

Ούτε αυτή την πανάρχαιη Ελληνική συνήθεια δεν σεβάστηκε η Δημοτική Αρχή η οποία επικαλούμενη οικονομική ανέχεια αρνήθηκε να προσφέρει αποχαιρετιστήριο γεύμα στους Σπαρταθλητές, τους ανθρώπους που με τον υπερβατικό τους αγώνα επικεντρώνουν για λίγες μέρες τα φώτα στην ωραία μας Σπάρτη.

Ιστορικά βιβλία δεν γράφονται αν αγνοείς το πλαίσιο και τις αρχές μέσα στα οποία αναπτύχθηκε κάθε κοινωνία για να παραγάγει ιστορία την οποία φιλοδοξεί να μας διδάξει ο κ. Δούκας. Ή μήπως απλώς δεν τα σέβεται όλα αυτά;

Η ΔΕΥΑ Σπάρτης ανακοινώνει ότι την Παρασκευή 23/9/2022 θα υπάρξει τετράωρη γενική διακοπή νερού (λόγω συντήρησης του κεντρικού δικτύου ύδρευσης) σε όλη την πόλη της Σπάρτης. Το γεγονός είναι σοβαρό και επηρεάζει τις ζωές 20.000 ανθρώπων. Επιχειρήσεις εστίασης κινητοποιήθηκαν αποθηκεύοντας νερό για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν σωστά τους πελάτες τους, νοικοκυριά γέμιζαν μπουκάλια με νερό, μέχρι και ραντεβού και συναλλαγές επαναπροσδιορίστηκαν.

Και περνάει όλο το πρωινό της Παρασκευής και το νεράκι έρρεε άφθονο και γάργαρο όπως συνήθως. Με άλλα λόγια λάθος συναγερμός.

Το τραγικό είναι ότι η ΔΕΥΑΣ, ενώ προφανώς ανέβαλε τις εργασίες συντήρησης του δικτύου δεν ευαρεστήθηκε να εκδώσει εγκαίρως μια δεύτερη ανακοίνωση που να ακυρώνει την πρώτη για να ησυχάσει ο κόσμος. Ούτε μια συγγνώμη δεν ζητήθηκε για τον λάθος συναγερμό και όλα κυλούν σαν να μην συνέβη τίποτα. Ακόμη και τώρα στο site της ΔΕΥΑΣ δεσπόζει η άκυρη ανακοίνωση της διακοπής.

Σκέφτομαι ότι μόνο ο υγιής ανταγωνισμός της αγοράς μπορεί να ρυθμίσει τέτοιες αυταρχικές συμπεριφορές από την πλευρά μιας εταιρείας η οποία υποτίθεται ότι συντηρείται από τις συνδρομές των πελατών της. Αλλά είπαμε η ΔΕΥΑΣ είναι δημοτικό μονοπώλιο. Μετά από όλα τα σκάνδαλα που έχει εμπλακεί συμπεριφέρεται ως ο απόλυτος άρχων του νερού. Θα ήθελα να έβλεπα την αντίδραση της εταιρείας στο φιάσκο της διακοπής αν υπήρχε εναλλακτική διέξοδος για εμάς τους έρημους δημότες.  

Την Παρασκευή στέλνουν πρόσκληση για δια ζώσης συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου την Τρίτη. Μετά από 52 λεπτά ξαναστέλνουν πρόσκληση για διαδικτυακή συνεδρίαση την Τρίτη.

Την Δευτέρα η αξιωματική αντιπολίτευση δηλώνει ότι δεν θα συμμετάσχει στην συνεδρίαση διαμαρτυρόμενη για τις παλινωδίες και την έλλειψη επαρκούς αιτιολογίας και απαιτεί να γίνει η συνεδρίαση δια ζώσης. Την Δευτέρα ξαναστέλνουν πρόσκληση για δια ζώσης συνεδρίαση την Τρίτη.

«Τι κότες ρε, τι κότες…»

«Εκλεκτικός στην κουζίνα που γεύεται αλλά και χειμαρρώδης καλοφαγάς στο καπηλειό. Απλοϊκός και άμεσος. Επιμελώς ατημέλητος ή ατημέλητα επιμελής.»

Αυτά συμβαίνουν όταν πιέζεσαι να γράψεις κάτι καλό αλλά δεν έχεις υλικό!

Και το αποκορύφωμα: «Δεν στέκεται εντός και επί τα αυτά και προτιμά τα εντός, εκτός εναλλάξ.»

Με άλλα λόγια όπου φυσάει ο άνεμος!

«Ένα οδικό έργο ύψους 90 εκατ. ευρώ, το οποίο συνδέεται άμεσα και με την υλοποίηση μια σημαντικής υγειονομικής μονάδας, προωθεί το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Πρόκειται για την «ΟΔΙΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΣΠΑΡΤΗΣ», ένα project που σχετίζεται και με τη Σύμβαση Δωρεάς μεταξύ του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) και του Ελληνικού Δημοσίου, για την κατασκευή του νοσοκομείο στην πόλη.

Το Ελληνικό Δημόσιο, μεταξύ άλλων, έχει αναλάβει την υποχρέωση για την τάχιστη υλοποίηση του έργου οδικής σύνδεσης του νέου Νοσοκομείου Σπάρτης προκειμένου να εξασφαλιστεί η ευχερής, γρήγορη και ασφαλής πρόσβαση στο νέο Νοσοκομείο.

Ο συνολικός εκτιμώμενος προϋπολογισμός του έργου ανέρχεται σε 90.000.000 και το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης των έργων οδοποιίας προβλέπει να υλοποιηθούν τον Δεκέμβριο του 2024.»

insider.gr, 31/5/2022

Το να στοιχίζει ένας δρόμος τριών χιλιομέτρων 90.000.000 Ευρώ είναι παράλογο.

Το να αναπαράγεις την είδηση χωρίς να μνημονεύεις την πηγή είναι αντιδεοντολογικό.

Όταν δεν κάνεις την δουλειά σου με επιμέλεια μύρια κακά έπονται.

«Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο…». Μέχρι και στην κορυφή του Ταϋγέτου ανέβηκε κάφρος για να μολύνει με την μαύρη μπογιά τού σπρέι του, το μεγαλείο της φύσης. Δεν υπάρχει πιο αντιπροσωπευτικό σημάδι ότι η βάση της κοινωνίας μας είναι σάπια, από αυτή την βέβηλη πράξη. 

Ακούω ότι ανέβηκαν μέλη του ορειβατικού συλλόγου Καλαμάτας και καθάρισαν τις πέτρες - σύμβολο του ταυτόσημου δέους των Αρχαίων Ελλήνων και των Ορθοδόξων Χριστιανών, πιασμένων χέρι - χέρι, απέναντι στην φύση.

Ως πότε όμως…

Και σαν άλλος Στρατηγός Παυσανίας, βάδισε μεγαλόπρεπα, χαιρέτισε τον λαό, σαλτάρισε λεβέντικα στο φορτηγό με τα σκουπίδια -αυτό με το μπλε χρώμα, όχι το άλλο με το κόκκινο- και το οδήγησε στην πύλη της Παλαιόχουνης, την οποία και άλωσε με την μοναδική άνεση του έμπειρου κατακτητή.

Επιμένει ο κ. Δήμαρχος στην τήρηση της λαϊκής ρήσης: 

«Ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι» 

Μετά το δίδυμο Μοιράγια - Δαράκη, επανήλθε με το δίδυμο Μοιράγια - Ζαχαράκη. Να δούμε ποιος θα αποδειχτεί μωρότερος των δασκάλων.

«Για τους λάτρεις της στατιστικής ο Πέτρος Δούκας είναι ο πρώτος άρχων της Σπάρτης που διαγράφεται, από τότε που ο Λυκούργος ανέτρεψε τον Αγησίπολη τον Γ΄ του γένους των Αγιαδών.»

Γιάννης Ανδρουλιδάκης, δημοσιογράφος

Λέτε να το γνώριζε -και αυτό- ο κ. Δήμαρχος; Άλλη μια «πρώτη φορά»!

Δημοτικό Συμβούλιο: «Ουδείς μωρότερος των ιατρών αν δεν υπήρχαν οι δάσκαλοι» 

Είναι εντυπωσιακό πόσο κοντά στην παραπάνω σοφή λαϊκή ρήση είναι ο χειρισμός του θέματος της προεδρίας του Δημοτικού Συμβουλίου από τον κ. Δήμαρχο.

Τι είδους Επιστημονικό Συνέδριο είναι αυτό όταν ο Δήμαρχος της πόλης που το φιλοξενεί, επεμβαίνει σαν σφήνα στο πρόγραμμα, για να απευθύνει τάχα μου χαιρετισμό, και καταλήγει να κάνει «επιστημονική» εισήγηση η οποία κατά πολύ υπερέβη τον χρόνο που είχαν στην διάθεσή τους οι πραγματικοί σύνεδροι για να τοποθετηθούν.

Περιέργως, οι οργανωτές του συνεδρίου όχι μόνο το ανέχτηκαν αλλά και επικρότησαν την κίνηση με επαίνους, φιλοφρονήσεις και απονομή αναμνηστικής καρφίτσας.

Να δούμε το επόμενο συνέδριο που θα οργανώσουν, ποιος θα το πάρει στα σοβαρά.

Εάλω η πόλις… δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό...

Αναπαύσου εν ειρήνη, επιτέλους, μεγάλε καλλιτέχνη!

Συγχώρησε τις υπερβολές μας και το πήγαινε έλα της σορού σου.

Βλέπεις, είμαστε σε παρακμή, προς τη σήψη, και ψάχνουμε απεγνωσμένα για ήρωες που θα μας σώσουν ή θα μπορούσαν να μας σώσουν.

Τις τελευταίες μέρες μάθαμε απ΄ έξω τα σπουδαία τραγούδια σου.

Ακούγεται ήδη ο επιθανάτιος ρόγχος μας ο οποίος αποκτά σιγά – σιγά τον ρυθμό της μουσικής σου.

Σήμερα έγινε η επίσημη τελετή εορτασμού των 2.500 χρόνων από την μάχη των Θερμοπυλών στον χώρο που βρίσκεται ο ανδριάντας του Λεωνίδα, στη Σπάρτη.

Πρωταγωνιστής, όπως πάντα, ο κ. Δήμαρχος ο όποιος αντί του λογοτύπου του δήμου επέλεξε να λανσάρει ως κονκάρδα στο πέτο του μια λευκή περικεφαλαία.

Ας μου εξηγήσει κάποιος παρακαλώ. Η κονκάρδα που φοράει ο κ. Δήμαρχος στο πέτο του δεν είναι πανομοιότυπη με την περικεφαλαία που έχει λανσάρει ως λογότυπο η Spartan Race του Joe;

Γίναμε αποικία ή μου φαίνεται;

Έλεος κ. Δήμαρχε!

Υπομονή, σε λίγο καιρό θα τσακωνόμαστε για το αν οι πτωχοί πλην όμως τίμιοι ανεμβολίαστοι φοιτητές πρέπει να πληρώνουν από την τσέπη τους τα εργαστηριακά τεστ.

Protagon.gr

Όταν μαζί με την φύση καίγεται και η μνήμη μας…

Στον ελαιώνα Παπαδόπουλου, στις Ροβιές Ευβοίας, κάηκε ελιά 2.500 ετών.

Πριν

Μετά

Κάηκαν και οι λέξεις, δεν έμεινε τι να πεις!

protagon.gr

Ενός λεπτού Ντροπή…

Καμιά απάντηση δεν είναι ικανοποιητική για όσα συμβαίνουν σχετικά με τις πυρκαγιές. Ούτε καν η λέξη «συμφέροντα» δεν είναι η κατάλληλη. Παρά μόνον η παράνοια του ανθρώπου μπροστά στο μεγάλο «τίποτα». Δεν χρειάζεται κανέναν ιό η ανθρωπότητα για να καταστραφεί. Μπορεί άνετα και μόνη της.  

Και τα μεγάλα λόγια για ατομική ευθύνη, συλλογικό και δημόσιο καλό, ευαισθησία, ενσυναίσθηση, ανθρωπισμό, δικαιώματα, αξίες, πατρίδα και όλα τα παρόμοια μοιάζουν νεκρό χαρτί.

Έστω ενός λεπτού ντροπή …

Από ανάρτηση στα ΜΚΔ
Ειρήνη Μπόμπολη

Διαβάζοντας το άρθρο «Τέθηκαν οι βάσεις για την δημιουργία τεσσάρων συνδέσμων ανάπτυξης της περιοχής» και αφού διαπίστωσα ότι δεν υπάρχει ούτε ένα αντρικό όνομα -πέραν αυτό του κ. Δημάρχου- που να μνημονεύεται στους συντονιστές, ήταν αναπόφευκτο να σκεφτώ μια σοφή παροιμία του λαού μας:

«Αλλού τα κακαρίσματα και αλλού γεννούν οι κότες»

Ειλικρινά εύχομαι ο λαός, έστω για μια φορά, να πέσει έξω.

Εδώ και μερικές ημέρες κυκλοφορεί στα ειδησεογραφικά sites ένα καλογραμμένο κείμενο που τιτλοφορείται «Ψήφισμα Διαμαρτυρίας για την Εγκατάσταση Μεταναστών από Μουσουλμανικές χώρες στον Δήμο Σπάρτης». 

Το κείμενο αυτό, γεμάτο καίρια επιχειρήματα και εύστοχα ερωτήματα θέτει επί τάπητος το θέμα που έχει αναστατώσει τις τελευταίες εβδομάδες ολόκληρη την Σπαρτιατική, αλλά και την Λακωνική κοινωνία. Πολύ σωστά θέτει τους προβληματισμούς, ενώ στο τέλος υπονοεί ότι συλλέγονται υπογραφές από τους κατοίκους της Σπάρτης. 

Προσωπικά, έχω μερικές απορίες. Ποιος ή ποιοι είναι οι συντάκτες αυτού του κειμένου; Το αόριστο «πολίτες – κάτοικοι του Δήμου Σπάρτης», δεν αρκεί. Υπάρχει κάποια ομάδα, ή κάποια επιτροπή που χειρίζεται το θέμα; Αναγνωρίζω ότι κάποιοι θα ήθελαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, αλλά κάπως – κάπου πρέπει να υπάρχει αυτό το κείμενο. Υποτίθεται ότι μαζεύονται υπογραφές. Όσο και αν ρώτησα γνωστούς και φίλους από κανέναν δεν ζητήθηκε η υπογραφή του. Ούτε κανείς ξέρει τι πρέπει να κάνει για να το υπογράψει. Το ιδεατό θα ήταν να υπάρχει επίσημα σε κάποιον χώρο και να πηγαίνει όποιος θέλει να υπογράφει, ή μια επιτροπή να γυρίζει στους δρόμους και τα μαγαζιά της Σπάρτης και να ζητά από τους πολίτες της Σπάρτης, εφόσον το επιθυμούν φυσικά, να υπογράψουν. 

Προσωπικά, πιστεύω ότι επειδή το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό, θα πρέπει σύντομα το ψήφισμα να εμφανιστεί δημόσια και να υπογραφεί από όσους περισσότερους Σπαρτιάτες γίνεται. Διαφορετικά, το μέγιστο όπλο των χιλιάδων πολιτών που συμφωνούν επώνυμα και ενυπόγραφα με το ψήφισμα, κινδυνεύει να «καεί». Μετά από λίγες μέρες είναι σίγουρο ότι το αναπόφευκτο συμπέρασμα θα είναι ότι δεν συγκεντρώθηκε ικανός αριθμός υπογραφών, και έτσι το ψήφισμα αποσύρθηκε. Θα μιλάμε τότε για ατυχή σύλληψη, ή για προβοκάτσια;

Ήμουν σήμερα στην Παλαιολόγου. Περιπολικό της αστυνομίας, με αναμμένους τους φάρους, ξεκίνησε από τα σχολεία και διένυσε όλη την Λεωφόρο με κατεύθυνση προς το στάδιο. Στην πορεία του, όποτε συναντούσε διπλο-παρκαρισμένο όχημα, σταματούσε -κόβοντας την κυκλοφορία- και ενεργοποιούσε τις σειρήνες, μέχρι να εμφανιστεί ο ιδιοκτήτης του οχήματος και να το πάρει. 

Φανταστείτε την σκηνή. Αλλόφρονες ιδιοκτήτες έτρεχαν να προλάβουν το περιπολικό για να μην πάρουν κλήση.  Ένας οδηγός μάλιστα που έπινε ανέμελος τον καφέ του σε καφενείο της Παλαιολόγου, έψαχνε αλλόφρων ψιλά για να πληρώσει τον καφέ και να φύγει. Ναι, είχε διπλο-παρκάρει παράνομα για να πιεί με τη ησυχία του τον καφέ του. 

Πολλή επιτυχημένη η κίνηση της τροχαίας, ως δείγμα  αυστηρής προειδοποίησης. Αν το κάνει αυτό κάθε μέρα επί έναν μήνα, με ανοικτή την φορά που θα αρχίσει να κόβει κλήσεις, έχω την εντύπωση ότι πολλοί από εμάς θα το διπλο-σκεφτούν να διπλο-παρκάρουν («έλα μωρέ, για μισό λεπτό»), τις περισσότερες φορές από κεκτημένη ταχύτητα και την συνήθεια της ατιμωρησίας. 

Ας μπει επιτέλους μια τάξη σε αυτήν την έρημη την Παλαιολόγου και θα ανάψουμε κεράκι στο όνομα της Τροχαίας.

Νέα μπίζνα στον ορίζοντα. Αν έχεις ένα «αξιοπρεπές» τουριστικό κατάλυμα, συγκρότημα κατοικιών ή ξενοδοχείο μπορείς να το νοικιάσεις με μέχρι 12 Ευρώ την ημέρα, το κεφάλι, σε «μετανάστες». Καθόλου άσχημα ενόψει του χειμώνα που έρχεται και είναι νεκρή περίοδος. Όχι που έχουμε ανάγκη το Airbnb. 

Μόνο που τα γεωγραφικά κριτήρια εξαιρούν από την πρόσκληση ενδιαφέροντος τις Περιφέρειες Βόρειου και Νότιου Αιγαίου. Να μου το θυμηθείτε. Οι νησιώτες θα οργανώσουν συλλαλητήρια για «διαφυγόντα κέρδη»!

Όλο και περισσότερο ακούγεται τελευταία ότι δεν συνεργάζεται η αντιπολίτευση, η μείζων όσο και η ελάσσων, με την νέα Δημοτική αρχή και αυτό δεν είναι για το καλό της Σπάρτης. Εννοείται ότι μιλάμε για ανάληψη Αντιδημαρχιών και την προεδρία Νομικών Προσώπων και όχι απλές χειραψίες και ψηφοφορίες σε συνεδριάσεις. 

Μα πως είναι δυνατόν κάποιος να αναλάβει την ευθύνη ενός τομέα χωρίς να έχει την εξουσία; Εξουσία και ευθύνη είναι αδελφές και πάνε πάντα μαζί. Διαφορετικά ο έχων την εξουσία -κατά περίπτωση-  αναλαμβάνει την ευθύνη για τις επιτυχίες και αποποιείται την ευθύνη για τις αποτυχίες. 

Τέτοια σχήματα ποτέ δεν δούλεψαν στην ιστορία και αυτοί που τα προτείνουν συνήθως αισθάνονται αδύναμοι, ενώ κατέχουν την εξουσία, να αναλάβουν συγχρόνως και το κόστος της ευθύνης. 

Ακραίο το σχόλιο της κας Έρης Ρίτσου σχετικά με την αποκάλυψη της προτομής του πατέρα της και του Νικηφόρου Βρεττάκου έξω από το πρώην Παρθεναγωγείο στο Γύθειο. Φυσικά, είναι δικαίωμά της να γράφει τη γνώμη της και να την διαλαλεί. 

Δεν μπορώ όμως να δεχτώ να διαμαρτύρεται για την παρουσία του Μητροπολίτη Γυθείου επειδή, λέει, οι δυο ποιητές -ως αριστεροί προφανώς- ήταν άθεοι. Κατά την ταπεινή μου γνώμη οι έννοιες άθεος και ποιητής είναι ασύμβατες. Άθρησκος, ναι, μπορεί να είναι ένας ποιητής, άθεος ποτέ Δεν νοείται ποιητής που να μην πιστεύει σε κάποια μορφή ανώτερης Δύναμης. Αλλιώς είναι κενός νοημάτων και κοροϊδεύει τον εαυτό του. 

Και μπορεί για τον πατέρα της να ξέρει κάτι περισσότερο από εμάς. Για τον Βρεττάκο όμως; Και μόνο το «Αν δε μου ‘δινες την ποίηση, Κύριε, δε θα ‘χα τίποτα για να ζήσω», αρκεί. Το «Κύριε» με κεφαλαίο Κάπα φυσικά, χωρίς να εννοεί απαραίτητα τον Χριστό.