Το εσωτερικό φως του Γιώργου Κόρδη, στο Βυζαντινό Μουσείο

Ο Γιώργος Κόρδης μας ξεναγεί σε ένα κήπο μορφών από την ιερά παράδοση. Αλλά με τον δικό του τρόπο, τον τρόπο ενός μάστορα, ενός ανθρώπου, δηλαδή, που έχει βιώσει, σωματοποιήσει και εξαϋλώσει ανθρώπινα φορτία και έχει βαφτιστεί με άυλες, πνευματικές και θείες ενσταλάξεις. Όλα τα μορφοποιεί και τα παραδίδει στον θεατή σαν πρόσφορα, με μια αθόρυβη χειρονομία. Αυτό που συγκινεί στην τέχνη του Γιώργου Κόρδη είναι το εύρος της ελευθερίας του σε καθεστώς σεβασμού. Και αυτό ισχύει διότι υπάρχει γνώση και απουσιάζει οποιαδήποτε πρόθεση ή ανάγκη εντυπωσιασμού. Μπροστά στις εικόνες του, νιώθεις τη συνέχεια της παράδοσης, χωρίς τα δεσμά της. 

«Ο Κόρδης δείχνεται ο πιο συνεπής ίσως "επίγονος" του Κόντογλου», γράφει ο Γιώργος Μυλωνάς και αυτό το σημειώνω όχι για να υπογραμμίσω την αξία του Γιώργου Κόρδη, αλλά για να καταδείξω, εμμέσως, πως η παράδοση εξελίσσεται με αυτοσυνειδησία, μελέτη και ανανέωση. Ο Γιώργος Κόρδης έχει αγωνία για το παρόν και το μέλλον της αγιογραφίας, και αυτό, ίσως, τον ωθεί σε μια συστηματική δουλειά: διδασκαλία, ζωγραφική, αγιογράφηση ναών, επαφές με άλλους αγιογράφους στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Νέες γενιές αγιογράφων, όσοι θα αγιογραφούν στις δεκαετίες που θα έρθουν, θα έχουν πολλά να μάθουν, κυρίως από τη λεπτή ισορροπία παράδοσης και ανανέωσης. Όλα έχουν τον χρόνο και τον χώρο τους, αλλά κυρίως το εσωτερικό σημείο στοχασμού και συνείδησης.

Φωτο: Γιώργος Κόρδης, λεπτομέρεια από την «Επιστροφή του Ασώτου».

Νίκος Βατόπουλος, kathimerini.gr