Vekrakos
Spartorama | «Στην «Δημοκρατία» της Κυβέρνησης της Ν. Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη», από την Αναστασία Κοκκόλη

«Στην «Δημοκρατία» της Κυβέρνησης της Ν. Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη», από την Αναστασία Κοκκόλη

Spartorama 17/08/2020 Εκτύπωση Άρθρα Κοινωνία Λακωνία Πολιτική
«Στην «Δημοκρατία» της Κυβέρνησης της Ν. Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη», από την Αναστασία Κοκκόλη
Η Αναστασία Κοκκόλη είναι μέλος της Ν.Ε ΣΥΡΙΖΑ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ Λακωνίας και γραμματέας της Ο.Μ. Σπάρτης
Οδός Εμπόρων

«Τα οικονομικά είναι η μέθοδος. Ο στόχος είναι να αλλάξουμε την καρδιά και την  ψυχή». Η φράση ανήκει στην ακραία  νεοφιλελεύθερη πολιτικό Μάργκαρετ Θάτσερ.

Η σημερινή κυβέρνηση στην Ελλάδα, είναι ένα κράμα φανατικών οπαδών της ιδεολογίας  που ασπαζόταν η αγγλίδα πολιτικός και ακροδεξιών, η οποία οδηγεί τους Έλληνες σε ένα επίπονο αδιέξοδο.

Τις  τελευταίες  μέρες,  στα Μ.Μ.Ε  μονοπωλούν  την επικαιρότητα  η  έξαρση  του covid-19  και τα  ελληνοτουρκικά.  Η κυβέρνηση  προκειμένου  να αποσείσει  τις  ευθύνες  της  στο  θέμα  της εξάπλωσης  του  ιού  ,ενοχοποιεί  τους  πολίτες. Για  την  κυβέρνηση    το γεγονός  ότι  άνοιξε τα  σύνορα  σε πολίτες  άλλων  χωρών  στις οποίες είχε  σημειωθεί  μεγάλη  διασπορά  του covid  κάνοντας  μόνο  δειγματοληπτικούς  ελέγχους, δεν είναι  αιτία. Όπως  δεν  θεωρεί  ως αιτία, και  το γεγονός  ότι  άφησε  ανοχύρωτα  τα νοσοκομεία  με το να απολύσει  προσωπικό, και  να μην  τα εφοδιάσει  με τα απαραίτητα  μέσα  προφύλαξης  ,μετατρέποντας  τα νοσοκομεία  σε υγειονομικές  βόμβες. Φυσικά  και είναι  κατακριτέα  η συμπεριφορά  όσων  ανεύθυνα  θέτουν  σε κίνδυνο  συνανθρώπους   μας, αλλά  τεράστια  είναι  και  η  ευθύνη  της  κυβέρνησης  της  Ν.Δ.  για  την κατάσταση  όπως  έχει  διαμορφωθεί.

Στα  ελληνοτουρκικά, ενώ ο  Ερντογάν κατακτά  έναν  προς    έναν  τους  στόχους  του,  ο  Κ. Μητσοτάκης  δεν  κάνει  το  αυτονόητο, να συγκαλέσει συμβούλιο  πολιτικών  αρχηγών. Προφανώς  θεωρεί  τον  εαυτό  του  ικανότατο  και  θέλει  να δρέψει  μόνος  του  τις  δάφνες.

Όσο και να προσπαθούν  όμως  τα  πληρωμένα  Μ.Μ.Ε., ο  απλός  πολίτης  είναι  τρομοκρατημένος  και  με  άλλα θέματα. Πολλοί  συμπολίτες  μας  βιώνουν  ήδη  την  φτώχεια  και  την  ανέχεια, ενώ  οι  περισσότεροι  βλέπουν  με  απαισιοδοξία  το  μέλλον  ,και  περιμένουν  τα  χειρότερα.

Τους  τελευταίους  12  μήνες  οι  νέες  θέσεις  εργασίας  είναι  κατά  170.000  λιγότερες  σημειώνοντας  αρνητικό  ρεκόρ  επταετίας.  Σημειώθηκε  μείωση  του  δείκτη  βιομηχανικής  παραγωγής, όπως και  μείωση  των  εξαγωγών.

Σύμφωνα  με τα  στοιχεία  που ανακοίνωσε  το υπουργείο  οικονομικών, στον  προϋπολογισμό καταγράφεται  έλλειμμα ύψους  6,101  δις  ευρώ, ενώ  το  πρώτο  εξάμηνο  του 2020  τα κρατικά  έσοδα  παρουσίασαν  μείωση  κατά  4 σχεδόν δις  ευρώ.

Αύξηση  κατέγραψε  το σύνολο  των  ληξιπρόθεσμων  υποχρεώσεων  του  κράτους  προς  τους  ιδιώτες, και ανέρχεται  πλέον  στα  1,799  δις  από  1,582  δις  που ανέρχονταν  τον  μήνα  Φεβρουάριο.

Αυτή  είναι  η γενική  εικόνα  της  οικονομίας, βασισμένη σε στοιχεία  του  υπουργείου  οικονομικών, τα  οποία  προμηνύουν  και   την  μεγάλη  ύφεση  στην  οποία  βυθίζεται  ήδη  η χώρα, και  η  οποία  είναι  αποκλειστικά  «επίτευγμα»  της  κυβέρνησης  Μητσοτάκη.

Είναι  το  αποτέλεσμα  συνειδητών  επιλογών  των  κυβερνώντων , οι  οποίοι  ηδονίζονται  να  ονειρεύονται  μια  οικονομία  που  θα  βασίζεται  στην ελεύθερη  αγορά  χωρίς  κρατικές  παρεμβάσεις, στην μετατόπιση  της  εξουσίας  προς  τους  ιδιώτες, και σε  ένα σχεδόν    ανύπαρκτο  κοινωνικό  κράτος.

Παρόλη  την  κακή  οικονομική  κατάσταση  της   χώρας, η  κυβέρνηση  της  Ν.Δ.  διακατέχεται  από  υπέρμετρη  αλαζονεία  και  από  έναν  συνεχή  διογκούμενο  αυταρχισμό, χαρακτηριστικά  τα  οποία  συνοδεύονται  από  ασφυκτικό  έλεγχο  σε  κάθε  κέντρο  εξουσίας  όπως  η  δικαιοσύνη, ο  τύπος  έντυπος  και  ηλεκτρονικός,  ακόμα  και  η  παιδεία.

Ο στόχος τους να επιβάλλουν  τις  νεοφιλελεύθερες  πολιτικές  τους  σε συνδυασμό  με την  εκδικητική  μανία  και  μισαλλοδοξία  απέναντι  σε  όσους  τους  αμφισβήτησαν  και  τους  αμφισβητούν  ακόμη  , τους  ωθεί  σε  πρακτικές  που  κάθε  άλλο  παρά  δημοκρατικές είναι.

Στην χώρα που γεννήθηκε η δημοκρατία, παρακολουθούμε  να  συστήνονται  προανακριτικές  επιτροπές  οι  οποίες  σκοπό  έχουν  να  τιμωρήσουν  όσους  προσπάθησαν  να  αποκαλύψουν  σκάνδαλα  των  τελευταίων  ετών, τα  οποία  συνδέονται  με  πολιτικά  πρόσωπα.

Παρακολουθούμε  να  γίνεται δίωξη  εισαγγελέα  εν  μέσω  έρευνας  για  συγκεκριμένο  σκάνδαλο  (Novartis).

Ακούμε  υπουργό  να  ανακοινώνει  δικαστικό  πόρισμα  πριν  αυτό  βγει, και  να απειλεί  εισαγγελέα  προδικάζοντας  ότι  ο  τελευταίος  θα  μπει στην  φυλακή.

Εισαγγελείς  παραιτούνται  από  υποθέσεις  και  μετακομίζουν  στο  εξωτερικό.

Πώς  να ισχυριστούμε  ότι  η  ελληνική  δικαιοσύνη  είναι  τυφλή, αμερόληπτη, και  ανεξάρτητη, όταν  υπηρετεί  προσωπικά  συμφέροντα  κομματικών  στελεχών  και  οικονομικών  παραγόντων;

Όταν  τα  κυκλώματα  στον  χώρο  της  κωλυσιεργούν   επί  χρόνια  με  αποτέλεσμα  να  παραγράφονται  εγκλήματα ; Τι  είδους  δικαιοσύνη  είναι  αυτή  και  τι  εμπιστοσύνη  μπορούν  να της  έχουν  οι  απλοί  πολίτες;

Στην  Ελλάδα  του  2020  τα  έργα  γίνονται  με  απευθείας  αναθέσεις   χωρίς  διαγωνισμούς, και  τα  Μ.Μ.Ε  χρηματοδοτούνται  επιλεκτικά  χωρίς  να  τηρούνται  ούτε  τα  προσχήματα, με  μοναδικό  κριτήριο  το  αν  είναι  φιλικά  προς  την  κυβέρνηση  ή  όχι.

Τους  τελευταίους  μήνες  γίναμε  μάρτυρες  αστυνομικής  βίας  βλέποντας  συμπολίτες   μας  να  ξυλοκοπούνται  άγρια  και  να  διασύρονται  δημόσια. Τα   όργανα  της  τάξης  όπως  και  αυτοί   που τα  καθοδηγούν  απολαμβάνουν  πλήρη  ασυδοσία, και  έχουν  μετατραπεί  σε  έναν  από  τους  στυλοβάτες  της  εξουσίας  αντί  να  κάνουν  το  καθήκον  τους  που  δεν  είναι  άλλο  από  το  να  διασφαλίζουν  την  ασφάλεια  των  πολιτών.

Αποκορύφωμα ο νόμος που οδηγεί  στην  ποινικοποίηση  των  διαδηλώσεων, και  που δυστυχώς  βρήκε στήριξη  και  από  κόμμα  του οποίου η  ιστορία  δεν συμβαδίζει με την  στάση  του αυτή.

Κι ενώ όλα αυτά μας κάνουν να αναρωτιόμαστε αν ζούμε σε δημοκρατική  χώρα, βλέπουμε  κάθε είδους μανδαρίνους  να  καταλαμβάνουν  θέσεις  αναξιοκρατικά, χωρίς  προσόντα, και  με  περιφρόνηση σε κάθε  κανόνα. Έτσι  εξηγείται και η  ανεπάρκεια  και η αναποτελεσματικότητα που παρατηρείται στους περισσότερους  τομείς.

Ζούμε στην «Δημοκρατία» των άριστων. Στην «Δημοκρατία»  της  φτώχειας,  της ανασφάλειας, των ημετέρων, και του  αυταρχισμού. Του  πλουτισμού για λίγους, της  ατιμωρησίας και της συγκάλυψης σκανδάλων. Και δεν μας ταιριάζει.


Οδός Εμπόρων