Vekrakos
Spartorama | «Ακροδεξιά: Το φίδι ξαναγύρισε στο αυγό του», από τον Βαγγέλη Μητράκο

«Ακροδεξιά: Το φίδι ξαναγύρισε στο αυγό του», από τον Βαγγέλη Μητράκο

Ευάγγελος Μητράκος 11/10/2020 Εκτύπωση Άρθρα Κοινωνία Πολιτική
«Ακροδεξιά: Το φίδι ξαναγύρισε στο αυγό του», από τον Βαγγέλη Μητράκο
«Κρύβεται και πάλι στο αυγό του και θα περιμένει την επόμενη ευνοϊκή συγκυρία για να ξαναβγεί»
Οδός Εμπόρων

Η απόφαση του Δικαστηρίου, σύμφωνα με την οποία η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ είναι εγκληματική οργάνωση, ικανοποίησε βαθύτατα τους δημοκρατικούς πολίτες, άργησε,  όμως, χαρακτηριστικά, να έρθει.

Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ ιδρύθηκε το 1980 από το Νίκο Μιχαλολιάκο και εξελίχθηκε σε ένα σκληρό ακροδεξιό, νεοναζιστικό κόμμα. Έκτοτε δεν έκρυψε, ποτέ, ούτε τις  προθέσεις, ούτε τις μεθόδους της, βάζοντας ως σκοπό να υπονομεύσει τη δημοκρατία και το Σύνταγμα και να ισχυροποιήσει μέσα στην κοινωνία τις ολοκληρωτικές φασιστικές - ναζιστικές ιδέες  της, τον ρατσισμό, τον  εθνικισμό, την ακροδεξιά τρομοκρατία,  την ξενοφοβία και τον  φασισμό.

Για να πετύχει τους στόχους της άρχισε να κλιμακώνει τη δράση της με βίαιες επιθέσεις εναντίον μεταναστών, μειονοτήτων, Ελλήνων αντιθέτου ιδεολογίας, συνδικαλιστών, δημοσιογράφων, πολιτικών, αριστερών ακτιβιστών κλπ. Επωφελούμενη από την ανοχή του κράτους και των θεσμικών αρχών η  τρομοκρατική δράση της γινόταν συνεχώς εντονότερη. Η ηθική κατάρρευση και η πλήρης απαξίωση του ελληνικού πολιτικού συστήματος με την παράδοση της χώρας στα δόντια των αδηφάγων αφεντικών μέσω των μνημονίων και οι αλλεπάλληλες εθνικές ταπεινώσεις έδωσαν φτερά στη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, η οποία όχι μόνο οδήγησε την εγκληματική δράση της στα άκρα, αλλά είδε, συγχρόνως, ένα σημαντικό τμήμα του ελληνικού λαού να την αγκαλιάζει εκλογικά, επικροτώντας τη ναζιστική ιδεολογία και πρακτική της:

Έτσι, στις αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010 κέρδισε 1 έδρα, για πρώτη φορά, στον δήμο Αθηναίων και στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου 2012 μπήκε στη Βουλή παίρνοντας έγκριση με το εκπληκτικό ποσοστό 7  των ψήφων, ήτοι 440.894 ψηφοφόρους και 21 έδρες!!! Διαπιστώνοντας οι ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΕΣ ότι οι μέθοδοί τους έχουν ανταπόκριση αλλά κι εξασφαλισμένη ανοχή και ατιμωρησία «ξέφυγαν τελείως» με ναζιστικές δράσεις, επιθέσεις, τρομοκρατία και τραμπουκισμούς, γενόμενοι, ουσιαστικώς, κράτος εν κράτει. Όλοι, πλέον, έβλεπαν ότι θα χυνόταν κι αίμα και μόνο η ελληνική πολιτεία, τα θεσμικά της όργανα και το πολιτικό κατεστημένο «περί άλλων ετύρβαζαν». Και το αίμα ήρθε: Ο 27χρονος Σαχζάτ Λουκμάν από το Πακιστάν δολοφονήθηκε από μέλη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στις 17 Ιανουαρίου 2013 στα Πετράλωνα της Αθήνας, ενώ ο  πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας Ελλάδος Τζαβέντ Ασλάμ δήλωνε (ποιος τον άκουγε, όμως,)  πως η Χρυσή Αυγή ήταν υπεύθυνη για έξι ή εφτά δολοφονίες ακόμα και δεκάδες επιθέσεις, για τις οποίες δεν υπήρξε δίωξη. Παρ’ όλα αυτά το σύστημα συνέχισε να στρουθοκαμηλίζει,οι ακροδεξιοί οπαδοί πλήθαιναν και στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013 ήρθε και το δεύτερο θύμα, η εν ψυχρώ και οργανωμένη, αυτή τη φορά, δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Η επακόλουθη συμπεριφορά της ελληνικής κοινωνίας ήταν ακόμα τραγικότερη: Ένα, μόλις,  χρόνο μετά από τις δύο στυγνές δολοφονίες και τα όργια της ακροδεξιάς,, η ελληνική κοινωνία, γενόμενη - ουσιαστικά – συμμέτοχος και ηθική αυτουργός, εκτόξευσε το ποσοστό της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ στις ευρωεκλογές του 2014 στο 9% (!!!) περίπου, με 536.913  ψήφους (!!!), ένα αιματόβρεχτο ποσοστό ντροπής που δεν θα διαγραφεί ποτέ από την Ιστορία, ένα ποσοστό ντροπής που δεν δικάστηκε ποτέ σε κανένα δικαστήριο και σε καμιά θεσμική έκφραση του κράτους. Βλέπετε, οι 536.913  ψήφοι ήταν (και είναι) ένα σημαντικότατο ποσοστό, που κανένα κόμμα δεν θα ήθελε (και δεν θέλει) να στενοχωρήσει, αφού η ψήφος (όπως και το χρήμα)  δεν έχει χρώμα.

Παρ’ όλο που, επί 10ετίες, οι καμπάνες κινδύνου χτυπούσαν εκκωφαντικά «χρειάστηκε» το  αίμα του Παύλου Φύσσα, για να ξεχειλίσει το ποτήρι, να γκρεμιστούν  τα οχυρά που πίσω τους  κρυβόταν η 30χρονη ανοχή της πολιτείας και της κοινωνίας απέναντι στο νεοναζιστικό μόρφωμα της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και να σταλεί – επιτέλους – ο φάκελος «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» στη Δικαιοσύνη, όπως έπρεπε –ήδη- να έχει γίνει από τα πρώτα χρόνια της δράσης της. Όταν αυτή η απλή και αυτονόητη ενέργεια πραγματοποιήθηκε και άρχισε να διαφαίνεται η απόδοση δικαιοσύνης  το νεοναζιστικό «πουλόβερ» άρχισε να ξηλώνεται, στις εκλογές του Ιουλίου 2019 η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ δεν μπήκε καν στη Βουλή και ύστερα διαλύθηκε οργανωτικά. Εδώ, ακριβώς, φαίνεται, εκτός άλλων πολλών, και η πολιτική ποιότητα των 536.913  ψηφοφόρων και οπαδών της, οι οποίοι εγκατέλειψαν το καράβι, όταν κατάλαβαν πως έρχεται φουρτούνα. Ό,τι μαύρο σκόρπισε στο ναζιστικό διάβα της η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, επί τόσα χρόνια, ακόμα κι αυτός  ο θάνατος, ΔΕΝ στάθηκαν ικανά να συνετίσουν τους υποστηρικτές και ψηφοφόρους της ακροδεξιάς. Αντίθετα σαν αφιονισμένοι θεατές σε ρωμαϊκή αρένα, σε κάθε ναζιστικό χτύπημα, «ζητούσαν»  συνεχώς- αίμα κι άλλο αίμα, φυσώντας αέρα στα πανιά της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Όταν όμως αισθάνθηκαν πως ο νόμος, επιτέλους, θα κάνει τη δουλειά του, κρύφτηκαν μέσα στις τρύπες τους και διαχύθηκαν στα άλλα κόμματα, από τα οποία (δυστυχώς) κανείς δεν άκουσε, προεκλογικά, ότι δεν θέλουν τις ψήφους των χρυσαυγιτών!

Και τα καίρια ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν είναι: 

  • Γιατί οι «θεματοφύλακες» χώρας άργησαν τόσο πολύ, όταν ΟΛΟΙ γνώριζαν ποιες έπρεπε να είναι οι αναγκαίες θεσμικές ενέργειες, που θα χτυπούσαν -έγκαιρα- το κακό στη ρίζα του, πριν γιγαντωθεί;
  • Γιατί το πολιτικό σύστημα δεν αναφέρθηκε ποτέ (και δεν αναφέρεται)  στο θεμέλιο και τον αιματοδότη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ, που ήταν μισό εκατομμύριο «Έλληνες» πολίτες;
  • Γιατί το πολιτικό σύστημα δεν κάνει καμία αυτοκριτική και καμία αναφορά στις αιτίες που δημιούργησαν το νεοναζισμό στην Ελλάδα; Πρόκειται για πολιτική παρθενογένεση; Κανείς δεν ευθύνεται; Δηλαδή, θα συνεχίσουμε, μετά την απόφαση και τις ποινές, στον ίδιο δρόμο σαν να μη συμβαίνει τίποτε;

Όσοι υποστηρίζουν πως μετά  την καταδίκη της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και των στελεχών της θα πρέπει πλέον να κοιμόμαστε ήσυχοι, πλανώνται πλάνην οικτράν και παραπλανούν την κοινή γνώμη και το λαό. Γιατί η μεγάλη απειλή για τη δημοκρατική κοινωνία είναι ακριβώς αυτοί οι 536.913  ακροδεξιοί οπαδοί – ψηφοφόροι της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Οι ιδεολογικοί αυτοί οπαδοί και υποστηρικτές ΔΕΝ εξαερώθηκαν. Υπάρχουν και κυκλοφορούν δίπλα μας, κοντά μας, μέσα στην κοινωνία μας. Η ιδεολογία τους παραμένει σε αναστολή μέχρι να βρουν ευκαιρία να ξαναβγούν στο προσκήνιο. Στο «πολιτικό» DNA τους είναι γραμμένη η 4η Αυγούστου, η δικτατορία του Μεταξά, η μοναρχία, ο δοσιλογισμός της κατοχής, τα χίτικα, το κυνήγι των κομμένων κεφαλών και ο ταγματασφαλιτισμός του εμφυλίου, τα στρατοδικεία της μετεμφυλιακής περιόδου, τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τα ξερονήσια, οι εξορίες, οι φυλακίσεις και οι διωγμοί των δημοκρατών, οι δηλώσεις μετανοίας, το φακέλωμα, τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, η χούντα της 21ης Απριλίου, η ΕΠΕΝ, το ΕΝΕΚ και η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ της μεταπολίτευσης  κλπ, κλπ.

Άρα, το φίδι δεν κάνει, σήμερα, παρά εκείνο που έκανε πάντα όταν βρισκόταν στα δύσκολα: Κρύβεται και πάλι στο αυγό του και θα περιμένει την επόμενη ευνοϊκή συγκυρία για να ξαναβγεί. Άλλωστε, πρόσφατη μελέτη του Κέντρου Ερευνών για τον Εξτρεμισμό (C-REX) του Πανεπιστημίου του Όσλο δείχνει ότι η Ελλάδα βίωσε περισσότερη ακροδεξιά βία κατά κεφαλήν το 2016-2019 από οποιαδήποτε άλλη χώρα της Δυτικής Ευρώπης.

Με δεδομένο ότι η ανάπτυξη της ακροδεξιάς είναι άμεσα συνδεδεμένη με το εκάστοτε ιστορικό, πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο της κάθε χώρας είναι φανερό πως δεν μένει άλλη λύση παρά μια ριζική αλλαγή της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πραγματικότητας της χώρας, ώστε να δημιουργηθούν οι συνθήκες εκείνες που θα «σκοτώσουν» το φίδι, για να μην, ποτέ, εμφανιστεί ξανά.

Η ακροδεξιά στην Ελλάδα δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει και να απειλεί, αν δεν αμφισβητηθεί η επικυριαρχία των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα, αν δεν τελειώσει η οικονομική, πολιτική και στρατιωτική εξάρτηση της χώρας από ξένα κέντρα αποφάσεων, αν παραμείνει ως έχει η δομή της οικονομικής ανάπτυξης και της πολιτικής εξουσίας, αν δεν σπάσουν τα δεσμά που χάλκευσαν στη χώρα τα μεγάλα συμφέροντα του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, αν δεν χαραχτεί μια πορεία της χώρας που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τους οραματισμούς του ελληνικού λαού, αν ο Λαός δεν γίνει κυρίαρχος στον τόπο του μέσα σε μια δίκαιη κοινωνία, αν δεν πάψουμε ως Έλληνες να ελπίζουμε σε από μηχανής θεούς για προστασία του ελλαδικού χώρου και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων. 

                                                                                

10-10-2020 

Βαγγέλης  Μητράκος 


«(…)Την πρώτη φορά που αναφέραμε ότι σφάζανε τους φίλους μας με μέτρο και αραιά-αραιά, βγήκε μια κραυγή απόγνωσης και φρίκης. Είχανε σφάξει, τότε, εκατό. Όταν όμως ύστερα σφαχτήκαν χίλιοι, και τελειωμό δεν είχανε οι σφαγές, απλώθηκε παντού σιωπή.
Όταν έρχονται και πέφτουν σαν βροχή τα εγκλήματα, κανείς τότε δεν βγαίνει να φωνάξει Σταματήστε!
Όταν τα εγκλήματα γίνονται σωρός, γίνονται και αόρατα.
Όταν τα βάσανα είναι αβάσταχτα και θεριεύει ο πόνος, κραυγή από πουθενά δεν ακούγεται.
Γιατί και οι κραυγές... έτσι πέφτουνε κι αυτές... σαν βροχή, σαν βροχή καλοκαιριάτικη.»

Μπέρτολτ Μπρέχτ


Οδός Εμπόρων