Vekrakos
Spartorama | «Κεράσματα», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Κεράσματα», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 22/05/2021 Εκτύπωση Άρθρα Κοινωνία Φιλοσοφία
«Κεράσματα», από τον Γεώργιο Κόρδη
«...ένα απλό κέρασμα, για να νοιώσω πως είμαι κι εγώ μέσα στην φωτεινή πανήγυρη των ανθρώπων της γης που επιλέγουν κάθε μέρα με κάθε κόστος την ελπίδα, διακηρύσσοντας σιωπηλά πως η χαρά της ζωής θα διώξει το σκότος του φόβου και της θανατηφόρας αμφιβολίας»
Οδός Εμπόρων

Μια από τις χαρές που θυμάμαι από τα παιδικά μου χρόνια ήταν ο πολίτικος χαλβάς που με έφτιαχνε η μάνα μου σαν ρεγάλο που είμουνα καλός μαθητής και πρόκοβα στα γράμματα.

Άμα πήγαινε να πάρει τους βαθμούς μου του τριμήνου στο σχολείο είχα μεγάλη αγωνία και  περίμενα με άγχος να δω πώς πήγα. Ήθελα να έχω καλούς βαθμούς στα μαθήματα που αγαπούσα αλλά και για τα άλλα είχα αγωνία, όπως τα Μαθηματικά, που ποτέ δεν τα διδάχτηκα όμως σωστά και δεν τα αγάπησα παρά σαν μεγάλωσα και γνώρισα το φίλο μου του Γ. Μ που με μύησε όσο ήταν μπορετό  στην ποίησή τους.

Περίμενα λοιπόν έξω απ΄ το σχολείο ή στο σπίτι να δω τί βαθμούς πήρα. Συνήθως, ή σχεδόν πάντα, ήταν καλοί. Έτσι ύστερα εξαφρωμένος πήγαινα να παίξω ποδόσφαιρο, που το λάτρευα κι ακόμα το αγαπώ.

Η μάνα μου με έφτιαχνε  για να με ευχαριστήσει σχεδόν πάντα χαλβά πολίτικο κι έβαζε μέσα και κουκουνάρια και κανέλλα που τη γεύση και τη μυρουδιά της τη λάτρευα κι άμα γύριζα ξεθεωμένος απ΄ τη μπάλα ώρες μετά, έτρωγα με βουλιμία πολύ. Αυτό το απλό γλύκισμα ήταν χειρονομία μυστική, ένα σημάδι πως είχαν ευχαριστηθεί και οι γονείς που δεν ήξευραν, απλοί τίμιοι εργατικοί άνθρωποι, λόγια κολακευτικά ή άλλους τρόπους κομψούς που γνωρίζουν οι εγγράμματοι να μου πούνε πως με αγαπούσαν και πως ένοιωθαν περήφανοι για μένα.

Τα θυμήθηκα όλα αυτά σήμερα που μετά τη δεύτερη δόση του εμβολιασμού που έκανα ακολουθώντας χωρίς δισταγμό την κοινή πορεία των πολλών ανθρώπων του πλανήτη, είπα να κεράσω τον εαυτό μου. Επήγα λοιπόν σε ένα αρτοποιείο εκεί κοντά στο νοσοκομείο του Ερυθρού Σταυρού κι αγόρασα μια τυρόπιτα κουρού με ηδύοσμο μέσα όπως τις κάνουν σε κάποια νησιά των Κυκλάδων ή της Δωδεκανήσου αλλά και στην αγαπημένη μου Κρήτη.

Μια τυρόπιτα κουρού, ένα απλό κέρασμα, για να νοιώσω πως είμαι κι εγώ μέσα στην φωτεινή πανήγυρη των ανθρώπων της γης που  επιλέγουν κάθε μέρα με κάθε κόστος την ελπίδα, διακηρύσσοντας σιωπηλά πως η χαρά της ζωής θα διώξει το σκότος του φόβου και της θανατηφόρας αμφιβολίας.


Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr


Εικόνα άρθρου: Το κέρασμα. Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 35x50 εκ. 1994


Οδός Εμπόρων