Πέμπτη, 18 Απριλίου 2024
Κι αυτό, αντικειμενικά, μαρτυρά πως η τοπική «εθνικοφροσύνη» είναι κίβδηλη και αποτελεί μόνο «ιδεολογικό» φερετζέ και μανδύα πολιτικό
Κι έρχεται, τώρα, το καίριο ερώτημα: Οι Σπαρτιάτες και οι Λάκωνες, έπραξαν το καθήκον τους
απέναντι στην Τιμή που τους έγινε; Η απάντηση (δυστυχώς) είναι… ΟΧΙ! Κι επειδή κάθε τόπος
έχει αυτό που του αξίζει, έτσι εξηγείται, διαχρονικά, γιατί η Σπάρτη και η
Λακωνία παραμένουν ουραγοί, βουλιαγμένοι στη στασιμότητα και την υπανάπτυξη. Ζούμε σε έναν τόπο που προβάλλει, διαχρονικά, την
«εθνικοφροσύνη» ως παραγόμενο τοπικό
προϊόν και μάλιστα με «Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης (Π.Ο.Π.)». Ακόμα κι αυτή, όμως, η «εθνικοφροσύνη» καλλιεργείται και
παράγεται στη Σπάρτη και στη Λακωνία με τρόπο στρεβλό, ως ύπουλη εθνικοφροσύνη,
ως στείρα προσήλωση στον συντηρητισμό, την αντίδραση και την οπισθοδρόμηση, ως πατριδοκαπηλία και ως
παρακράτος (όποτε και όταν δοθεί
ευκαιρία). Ναι! Οι κατά κυριολεξίαν ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ (εθνικά φρονώ) θα «βούλιαζαν» το ΣΑΪΝΟΠΟΥΛΕΙΟ αμφιθέατρο, για να παρακολουθήσουν το υπέροχο
κι εμπνευσμένο συμφωνικό έργο «ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ» του Σπαρτιάτη Δημήτρη Μηνακάκη, για
τα 2.500 χρόνια από τη πλέον θρυλική μάχη όλων των εποχών. Όμως, οι Σπαρτιάτες και οι Λάκωνες απουσίασαν
προκλητικά (και δεν είναι η πρώτη φορά). Κι αυτό, αντικειμενικά, μαρτυρά πως η τοπική «εθνικοφροσύνη»
είναι κίβδηλη και αποτελεί μόνο «ιδεολογικό» φερετζέ και μανδύα πολιτικό. Το αγωνιώδες και τραγικό συνάμα ερώτημα: «Πού είναι οι
Σπαρτιάτες ν’ ακούσουν το «ή ταν ή επί τας; Αν τους έφερνα «οριεντάλ» θα ήταν
γεμάτο…» της κ. Χρυσαυγής Σαϊνοπούλου,
άξιας Προέδρου του Σαϊνοπουλείου Ιδρύματος, μετά το τέλος της συναυλίας,
αποτελεί καταγγελία μαζί και καταδικαστική απόφαση. Το μήνυμα που έγραψαν πάνω στον Τάφο Τους οι Τριακόσιοι των
Θερμοπυλών: «Ω ξειν, αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις
κείνων ρήμασι πειθόμενοι», φαίνεται ότι δεν έφτασε ποτέ στη Σπάρτη και στη
Λακωνία. 20-7-2021
Βαγγέλης Μητράκος