Vekrakos
Spartorama | Οι αθλιότητες στη Σπάρτη και το αιώρημα για την χρεωκοπία της χώρας

Οι αθλιότητες στη Σπάρτη και το αιώρημα για την χρεωκοπία της χώρας

Spartorama 10/02/2022 Εκτύπωση Άρθρα Δημοτικά Κοινωνία Λακωνία Πολιτική
Οι αθλιότητες στη Σπάρτη και το αιώρημα για την χρεωκοπία της χώρας
Εποποιία του αίσχους ήταν η σύσκεψη στην Λακωνική πρωτεύουσα. Όμως άθελά της συνέβαλε στην αναζωπύρωση της συζήτησης για την πτώχευση της χώρας
Οδός Εμπόρων

Το φρικώδες στη σύναξη της Σπάρτης δεν ήταν η υπόμνηση για τα τριχίλιαρα που σκορπίστηκαν βιαστικά και επιπόλαια. Ούτε οι ανοησίες ότι με αυτά κέρδισε τις εκλογές το 2007 ο Καραμανλής. Εκτός κι αν οι εκλογές αυτές διενεργήθηκαν μονάχα στην Ηλεία… 

Η αθλιότητα από τα «ανυποψίαστα και γι αυτό προνομιούχα» ανθρωπάκια που μετέσχον στη σύσκεψη έγκειται στο ότι κανένα από αυτά δεν είχε εγγράψει τους 84 νεκρούς στη συνείδηση και στη μνήμη του. Κανένα δεν βρήκε μιά λέξη να πεί για την οδύνη και το πένθος που σκόρπισαν οι ανθρώπινες απώλειες. 

Χασκογελούσαν οι άθλιοι. Ορισμένοι υπερθεμάτιζαν κρεμασμένοι από τα αφρισμένα χείλη του Δούκα, προσπαθώντας να ενισχύσουν με γλοιώδη χαμόγελα την κομπορρημοσύνη του αίσχους (Εποποιία!) και άλλοι παρέμεναν αμίλητοι, βυθισμένοι σε ένοχη σιωπή. 

Αδιάφοροι και χοντρόπετσοι οι βαθμοφόροι και τα στελέχη της ΝΔ, δικαίωσαν εκείνους που θεωρούν βρώμικη την πολιτική, και τους περισσότερους πολιτικούς τοξινωμένους από την τοξίνη της απεχθούς μικροπολιτικής και της κομματικής ιδιοτέλειας. 

Το έμεσμα στη Σπάρτη ξεπερνά την νομιμοποιητική κοινοτοπία της αθλιότητος (Τα΄χει αυτά η πολιτική), υπερφαλαγγίζει την ψύχρα του ωμού κυνισμού και σταθμεύει στον χώρο του απάνθρωπου. Εκεί όπου η ύβρις έναντι των νεκρών και των οικογενειών τους συνιστά μέγιστη ασέβεια προς την Ύπαρξη και τη ζωή. 

Ωστόσο, ουδέν αμιγές. Η αποκαλυπτική σύναξη στην Λακωνική πρωτεύουσα επανέφερε στο προσκήνιο το αιώρημα και τις αντιμαχίες για την πτώχευση της χώρας. Ουδεμία έκπληξις: οι ταξιαρχίες του Σημιτικού εκσυγχρονισμού και οι Μητσοτακικοί θύλακοι των μίντια έδειξαν ένοχη την κυβέρνηση Καραμανλή. Το λένε χρόνια τώρα. Και το επανέλαβαν με εκδικητική αυταρέσκεια. 

Οποία ελαφρότης! Μα είναι δυνατόν, έχει συμβεί ποτέ στην υφήλιο, να καταβαρθρώσει την οικονομία η πενταετής διακυβέρνηση και να οδηγήσει τη χώρα σε πτώχευση και δή έχοντας παραλάβει «μια οικονομία που πέταγε», όπως ισχυρίζονται οι απολογητές του Σημιτισμού; 

Δεδομένες (και) οι ευθύνες της κυβέρνησης Καραμνλή, αλλά ποιά οικονομία πέταγε; Εκείνη που έκρυβε τα χρέη της με λογιστικά κόλπα(Swap της Goldman Sachs) και φόρτωσε στις πλάτες της επόμενης κυβέρνησης την υπέρογκη δαπάνη για τους εξοπλισμούς; 

Για ποια χώρα που ευημερούσε μιλούν; Εκείνη που μπήκε στην ΟΝΕ με ψέματα και αλχημείες και έπεσε ανυπεράσπιστη στον λάκκο των λεόντων με καταστροφικές συνέπειες στην οικονομία; 

Αν αμφιβάλλουν ακόμη οι απολογητές, ας ρίξουν μια ματιά στις δηλώσεις- εκ των υστέρων, φεύ!- σχεδόν όλων των Ευρωπαίων ηγετών για την απροετοίμαστη Ελλάδα και τις επιπτώσεις στην οικονομία της. 

Όσο για τα τριχίλιαρα του εκμαυλισμού και τις προεκλογικές ροές εξαγγελιών, υποσχέσεων και χρήματος, ουδεμία πρωτοτυπία: συνήθης πρακτική όλων των κυβερνήσεων. Ολων! Από την «απλοχεριά» των κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου, μέχρι τα φτηνά αυτοκίνητα του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, τα δέκα δις(!) του «πακέτου Σημίτη», τις παροχές της κυβέρνησης Καραμανλή (από τις αρχές του 2008 άρχισαν) και τις κοστοβόρες γαλαντομίες των επομένων-λιγότερες είναι η αλήθεια. 

Εν τέλει, ευθύνη για την πτώχευση της χώρας φέρουν σχεδόν όλες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Με τελευταίο κρίκο στην σκουριασμένη αλυσίδα, την κυβέρνηση Κώστα Καραμανλή. Πάντως είναι ο μόνος πρωθυπουργός που πήγε σε εκλογές (2009) και δεν προέβη σε καμμία προεκλογική εξαγγελία. 

Ισως γιατί σταδιακά τις είχε κάνει από το 2008. Ισως πάλι, από ενοχές για την δική του οικονομική πολιτική που απέτυχε να συμμαζέψει την προβληματική οικονομία και να αντιμετωπίσει, όσο γίνεται, τα χρόνια δομικά της προβλήματα. 

…Εν είδει κατακλείδος: Η συζήτηση και ο προβληματισμός για την πτώχευση της χώρας μας, έστω με ένθεν και ένθεν υπερβολές και αναπόφευκτες υποκειμενικές προσεγγίσεις, δεν βλάπτουν. Ισα ίσα. Βλαπτική είναι η λήθη. Γιατί λειτουργεί ως βατήρας για νέα άλματα στο κενό.

 

Γιάννης Τριάντης, News247.gr


Οδός Εμπόρων