«Γίναμε Καρπαζοεισπράκτορες;» από τον Γιάννη Μητράκο

Καθώς βγαίνουν στην επιφάνεια οι λεπτομέρειες που σχετίζονται με αυτό το πολύ σοβαρό ζήτημα διαπιστώνεται ότι ο Αιγύπτιος πρόεδρος –πρώην στρατιωτικός ηγέτης- ενώ συζητούσε με τον Έλληνα πρωθυπουργό για τη Μονή του Σινά και διαβεβαίωνε πως η Αίγυπτος θα σεβαστεί το υπάρχον αιώνιο καθεστώς και δεν θα θίξει τα ιστορικά κεκτημένα, την ίδια στιγμή έδινε το πράσινο φως για να εκδοθεί μια δικαστική απόφαση, που εκκρεμούσε και ήταν γνωστό στην ελληνική πλευρά, παραβιάζοντας κάθε τι συμφωνηθέν και αλλοιώνοντας τον ιδιοκτησιακό χαρακτήρα ενός ιερού τόπου που υπήρχε πριν ακόμα να εμφανιστεί στο προσκήνιο το αιγυπτιακό κράτος με τη σημερινή του μορφή. 

Η τακτική των Αιγυπτίων ίδια και απαράλλαχτη με αυτήν που ακολουθεί εδώ και χρόνια η Τουρκία απέναντι στη χώρα μας. Δοκιμασμένη στην αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας μας στο Αιγαίο, στο γκριζάρισμα του καθεστώτος των ελληνικών βραχονησίδων, στην απειλή πολέμου αν επεκτείνουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 μίλια, η ωμή παρεμπόδιση ερευνών για ορυκτούς ενεργειακούς πόρους στην ελληνική υφαλοκρηπίδα, η σφήνα της προδήλως τουρκολιβυκής ΑΟΖ με κορυφή την ανερυθρίαστη μεταβολή της Αγια-Σοφιάς σε τζαμί!

Η κυβέρνηση δέσμια της εναγώνιας εξωτερικής της πολιτικής για «ήρεμα νερά» με την Τουρκία επιτρέπει στον θρασύτατο κι επίμονο Πρόεδρο Ερντογάν να διατυπώνει κάθε είδους μαξιμαλιστική απαίτηση κατά της χώρας μας και να επιβάλλεται ως περιφερειακή δύναμη στην ευρύτερη περιοχή μας με το μανδύα του ειρηνοποιού – τρομάρα μας! – και με τις ευλογίες των Αμερικάνων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην οποία ανήκουμε. Η πατρίδα μας, δυστυχώς, με ευθύνη των κυβερνώντων, αδυνατεί ή δεν θέλει να αξιοποιήσει τη θέση της που είχε κατακτήσει με σκληρούς αποφασιστικούς αγώνες και είχαν  διατηρήσει «ως κόρην οφθαλμού»  όλοι πρωθυπουργοί, ακολουθώντας τη συμφωνημένη παγίως εθνική γραμμή.

Αλλά όταν είσαι σχεδόν πάντα πρόθυμος να ακολουθήσεις τα κελεύσματα των άλλων, όταν απεμπολείς σχέσεις και συμμαχίες αιώνων για να είσαι δήθεν με «τη σωστή πλευρά της Ιστορίας»,  όταν αδυνατίζεις την αμυντική θέση της χώρας σου για να ενισχύσεις έναν πόλεμο που έπρεπε να είχε διπλωματικά αποφευχθεί εν τη γενέσει του, όταν προτού να μιλήσουν οι δυνατοί δηλώνεις παρόν, όταν δεν είσαι αποφασιστικός κι έτοιμος για όλα, όταν δίνεις την εντύπωση πως είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή να παραχωρήσεις κάτι για να διατηρήσεις ένα ψευδεπίγραφο ήρεμο κλίμα, τότε όλοι όσοι ορέγονται να πάρουν κάτι από εσένα  θα το τολμήσουν γιατί διαισθάνονται πως δεν πρόκειται να τους προβληθεί καμία αντίσταση! Γιατί ο Χατζηαβάτης, όσο σκύβει το κεφάλι, τόσο ανοίγει την όρεξη στον Καραγκιόζη να τον καρπαζώσει !

Σ’ αυτήν την περίεργη εποχή φοβόμαστε να εκδηλώσουμε τον πατριωτισμό μας για να μη μας βάλουν την ταμπέλα του εθνικιστή! Κι όμως: «Ο πατριωτισμός είναι φυσιολογικό σύμπτωμα, συνοδεύει το ανθρώπινο φαινόμενο όπου γης διαχρονικά. Είναι στη φύση του ανθρώπου –στα γνωρίσματα του είδους- να συνδέεται  με τη γη που την κατοικεί, την καλλιεργεί, της καταθέτει μόχθο και ιδρώτα. Είναι και «ζώον κοινωνικόν φύσει» (από τη φύση του)ο άνθρωπος, δένεται τόσο με την πάτρια γη όσο και με τους συν-πατριώτες, κοινωνεί μαζί τους τις ανάγκες του, μοιράζεται την ικανοποίηση των αναγκών του, κοινωνεί τη ζωή και την ύπαρξή – συζεί, συνυπάρχει. Το δέσιμο του με τη γη-πατρίδα και τους συν-πατριώτες το υπερασπίζει ο άνθρωπος ακόμα και με θυσία της ζωής του. Που σημαίνει: ότι η γη και οι συν-κοινωνοί ήταν  γι’ αυτόν τόσο πολύτιμα , ζωτικά δεδομένα, που χωρίς αυτά δεν αξίζει να ζει-προτιμούσε να πεθάνει, παρά να τα χάσει. Το σπίτι-στέγη-εστία, οι τάφοι των προγόνων, οι βωμοί και τα ιερά (τόποι όπου γινόταν πράξη η σχέση με το υπερβατικό) όπως και οι συν-κοινωνοί των αναγκών, όσοι μετείχαν στην πραγμάτωση της κοινότητας του βίου, συνθέτανε για τον άνθρωπο την οικειότητα της πατρίδας, την πιστότητα στο ίδιο το δώρο της ζωής- και αυτό το βιούμενο γεγονός το λέγανε πατριωτισμό»! (Χρήστος Γιανναράς, Επιφυλλίδα ο3/01/2016 στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ με τίτλο: Πατριωτισμός, Εθνικισμός, Ευρωσκεπτικισμός)

Αναμένουμε την αποφασιστική απάντηση της  ελληνικής κυβέρνησης προς το αιγυπτιακό κράτος για να διατηρηθεί το καθεστώς 1500 χρόνων στο Σινά και να πάψουμε να εμφανιζόμαστε παντού και πάντα  ως οι καρπαζοεισπράχτορες της περιοχής. Οι εφήμεροι κυβερνώντες το χρωστούν στην Ιστορία μας! 

Γιάννης Μητράκος