«Οι Ακροκεντρώοι» από τον Παναγιώτη Κουμουνδούρο

ΟΙ «ακροκεντρώοι» έχουν σαν βασικά ιδεολογικά στοιχεία το αντιαριστερό μένος και το μίσος για το λαό, για να μη ταυτιστούν με τη «πλέμπα».

Πριν πάμε στο ρόλο που διαδραματίζουν οι «ακροκεντρώοι» στη δημόσια σφαίρα, όπου υιοθετούν γκεμπελικές πρακτικές για να υποστηρίξουν την άποψή τους, έχει σημασία να πούμε ότι η έννοια του «κέντρου» εδώ και δεκαετίες δεν μπορεί να οριστεί με σαφή και συγκριμένα χαρακτηριστικά, καθώς δεν είναι μια αυτόνομη ιδεολογία, όπως είναι για παράδειγμα η ιδεολογία της Δεξιάς ή της Αριστεράς. Επιμένω και θα επιμένω ότι πολιτικό κέντρο φυσικά δεν υπήρχε, ούτε και θα υπάρξει παρά µόνο φορείς της συγκατάβασης και της «μετριοπάθειας», που  δεν είναι τίποτε άλλο από τη νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι δεν πρέπει να υπάρχουν πολιτικές αντεγκλήσεις αλλά ένας πολιτικός αχταρμάς.

Η μετριοπάθειας δεν ορίζεται από αντικειμενικά κριτήρια, ούτε είναι γραμμένη σε κάποιες «πλάκες του Μωϋσή», καθώς καθορίζεται πάντα από τον εκάστοτε συσχετισμό δύναμης. Με λίγα λόγια το «κέντρο» διαμορφώνεται από τους κυρίαρχους συσχετισμούς. Συμπέρασμα το Κέντρο είναι «κατασκευή».

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης  κυβερνάει τη χώρα επτά χρόνια τώρα και πλέον σε ολόκληρη την Ευρώπη έχει γίνει συνώνυμο της διαφθοράς και του αυταρχισμού. Το Politico πριν λίγες μέρες έλεγε ότι χρησιμοποιεί την κοινοβουλευτική πλειοψηφία για συγκαλύψει το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ, με αφορμή τις αντικοινοβουλευτικές πρακτικές στις προτάσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης για Προανακριτική Επιτροπή. Η Γερμανική Taz χαρακτηρίζει τον πρωθυπουργό ως «νεκροθάφτη της δημοκρατίας».

Οι ξερόλες ακροκεντρώοι μιλούν για «διαχρονικές παθογένειες» και για «βαθύ κράτος» που θα το αντιμετωπίσει ο Μητσοτάκης. Ποιος ο πρωθυπουργός που επί των ημερών του η χώρα έχει γίνει συνώνυμο της διαφθοράς; Όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο των υποκλοπών πολλοί ακροκεντρώοι, αντί να ελέγξουν την πολιτική εξουσία για τις παρακρατικές πρακτικές, έλεγαν ότι αυτό το ζήτημα «δεν νοιάζει τον κόσμο» για να φύγει ο φακός της δημοσιότητας από αυτό το θέμα που ζόριζε τον πρωθυπουργό. Εκεί που τα έδωσαν όλα είναι το έγκλημα  των Τεμπών, οι ακροκεντρώοι χαρακτήριζαν λαϊκιστικές τις μαζικές διαδηλώσεις του κόσμου που ζητούσε δικαιοσύνη για τις 57 ψυχές που χάθηκαν στα Τέμπη.

Τώρα που στη Γάζα γίνονται εγκλήματα που ανατριχιάζουν κάθε άνθρωπο που έχει στοιχειώδη συνείδηση, οι περιβόητοι «μετριοπαθείς» υιοθετούν τη γραμμή του Νετανιάχου, πως δεν υπάρχει πραγματικός λιμός και ότι όλα αυτά είναι «θεωρίες των αλληλέγγυων κτλ». Βλέπετε μέσα από αυτές τις τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις οι ακροκεντρώοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που λέγεται «κοινή λογική» ή αδογμάτιστες αντιλήψεις, ίσα ίσα δυσκολεύεσαι να βρεις πλέον διαφορές από τις απόψεις των ακροδεξιών.

Μιλάνε για το «κίνδυνο των δογμάτων» και έχουν γίνει οι πιο δογματικοί και φανατικοί. Μισούν οτιδήποτε έχει να κάνει με την κοινωνική δικαιοσύνη, διότι μισούν το λαό, το μίσος για τον λαό, αποτελεί ουσιαστικά μίσος για την ίδια τη δημοκρατία. Για τους ακροκεντρώους δεν έχει σημασία τι συμβαίνει στην πραγματικότητα, αλλά το μίσος τους για οτιδήποτε προοδευτικό και αγωνιστικό. Ο λαός για αυτούς είναι μία «άβουλη μάζα», ενώ οι ίδιοι νιώθουν ευχαρίστηση που ταυτίζονται με τους ισχυρούς του κόσμου, ακόμη και όταν γίνονται εγκλήματα, όπως στη Γάζα.

Πόσο  μετριοπαθές είναι αλήθεια να πεθαίνουν παιδιά από την πείνα και εσύ ο ακροκεντρώος να μιλάς για fake news. Αυτή η μαύρη προπαγάνδα γινόταν από τον Γιόζεφ Γκέμπελς στη πιο σκοτεινή περίοδο της ιστορίας.

Παναγιώτης Κουμουνδούρος