Vekrakos
Spartorama | «Πρόβλημα Αριθμητικής», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Πρόβλημα Αριθμητικής», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 05/09/2021 Εκτύπωση Άρθρα Κοινωνία Παιδεία Φιλοσοφία
«Πρόβλημα Αριθμητικής», από τον Γεώργιο Κόρδη
Δεν θέλησα ποτέ να ξεχωρίσω, να στέκομαι μόνος σε κοινή θεωρία, διακεκριμένος από το πλήθος, μόνος και ξεχωριστός
Οδός Εμπόρων

«Πολλοί των ανθρώπων με ψέγουν πως φτιάχνω πράγματα αλλιώτικα και  διαφορετικά και πως αυτό το κάνω γιατί είμαι εγωιστής και ζητώ να φαίνομαι.

Μα αυτό δεν είναι αλήθεια.

Εγώ ο έρμος ποτέ δεν θέλησα  να διαφοροποιηθώ από τους άλλους! Ποτέ δεν το θέλησα. Το αντίθετο. Προσπαθούσα σε όλη μου τη ζωή να κρύβομαι , να αφομοιώνομαι στο πλήθος, να μην ξεχωρίζω να περνώ απαρατήρητος, να έρχομαι πάντα δεύτερος. Να σκεφτείς πως ούτε καν καινούργια ρούχα δεν ήθελα να φορώ στο σχολείο γιατί είχα την εντύπωση-μάλλον εσφαλμένη και υπερβολική - πώς όλοι θα με κοιτούν. Κι εγώ δεν ήθελα να με κοιτούν γιατί τότε  θυμόμουνα εκείνη τη μέρα, τη φρικτή εκείνη ημέρα όταν με κοιτούσαν όλοι εχθρικά, όταν έμεινα μόνος σε μια σχολική τάξη να ξεχωρίζω και να με κοιτούν οι άλλοι.

Σήμερα σε ετούτη τη γλυκιά του Ιουνίου ημέρα τώρα που φτάνει αδυσώπητα το θέρος με τη τυραγνιστική του ραστώνη του λέω να ξομολογηθώ και να σας πω την ιστορία αυτή.

Θα πήγαινα Τρίτη δημοτικού στο τριθέσιο σχολείο στο χωρίο. Μια μέρα εν ώρα μαθήματος με καλεί ο δάσκαλος των μεγαλύτερων τάξεων να πάω στην τάξη τους. Μπαίνοντας μου λέγει να λύσω ένα πρόβλημα αριθμητικής που ήταν γραμμένο στο μαυροπίνακα. Έπιασα και το έλυσα εύκολα.

Ύστερα ο δάσκαλος έπιασε και χτυπούσε μπροστά μου τις απαλάμες των παιδιών με βέργα φωνάζοντας τους ταπεινωτικά.

Κι εγώ  στεκόμουνα εκεί μπροστά με κατεβασμένα μάτια και ένοιωθα ένοχος, ένοιωθα πως εγώ έφταιγα που έλυσα το πρόβλημα και πως όλοι με κοιτούσαν, με έβλεπαν  σαν εχτρό.

Στο διάλειμμα δεν θα ξεχάσω ποτέ το φόβο που είχα μη με χτυπήσουν τα μεγάλα παιδιά για αυτό που έγινε. Δεν με χτύπησε κανείς αλλά από τότε δεν θέλησα ποτέ να ξεχωρίσω, να στέκομαι μόνος σε κοινή θεωρία, διακεκριμένος από το πλήθος, μόνος και ξεχωριστός.

Έτσι πορεύτηκα δειλά στη ζωή μου προσπαθώντας να μην φαίνομαι. Κι έτσι κατάντησα θαρρώ μόνος αφού έμαθα να κρύβομαι πίσω από πράγματα αλλόκοτα και ιδιότροπα που έγιναν μέσα στα χρόνια καταφύγιο, μια ασφαλής  ασπίδα για να προστατεύω πίσω της  ικανώς το πρόσωπό μου για να αποφύγω τα βλέμματα τα εταστικά των άλλων».

Σελίδες Ημερολογίου.

 

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

 

Εικόνα άρθρου: Μόνος. Αυγοτέμπερα σε χαρτόνι, 12x17 εκ. 2007


Οδός Εμπόρων