Σάββατο, 20 Απριλίου 2024
«Εκεί ψηλά, ψηλότερα από τον Ψηλορείτη και τον Ταΰγετο» βρίσκεται πια, ο Ελευθέριος Ψαρρός
«Ήταν Κρητικός, μπεσαλής και περήφανος για την καταγωγή του. Ένας αετός από τα Σφακιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρέθυμνο για να καταλήξει «ερωτικός μετανάστης», όπως έλεγε, στην Λακωνία»
Σε ηλικία 89 ετών και μετά από ολιγοήμερη νοσηλεία στο νοσοκομείο Τριπόλεως, άνοιξε καινούργιους δρόμους προς του ουρανούς ο εκλεκτός συμπολίτης μας Ελευθέριος Ψαρρός. Ο εκλιπών καταγόταν από την Κρήτη και βρέθηκε στην Λακωνία το 1956 ως έφεδρος αξιωματικός του
μηχανικού οπότε και γνώρισε την μετέπειτα σύζυγό του Γεωργία, και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Σπάρτη. Το 1959 προσελήφθη στην Τεχνική
Υπηρεσία Δημοσίων Έργων από όπου και και παραιτήθηκε το 1970 για να ιδιωτεύει ως εργολήπτης
δημοσίων έργων μέχρι το 1998 που συνταξιοδοτήθηκε. Ιδιαίτερα δημοφιλής στην τοπική κοινωνία, με συχνές και εύστοχες παρεμβάσεις σε τεχνικά θέματα, ευτύχησε να μεγαλώσει δυο παιδιά τον Μάρκο, Πολιτικό Μηχανικό, και την Έλενα, τα οποία του χάρισαν δυο εγγόνες την Άρτεμη (Βεκράκου), ιατρό και την Γεωργία (Ψαρρού), νομικό. Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί, την Τρίτη, 28/5/2022 στις 12:30 η εξόδιος στην Αγία Τριάδα στο Γύθειο. Το spartorama.gr συλλυπείται θερμά τους οικείους του Παραθέτουμε παρακάτω την συγκινητική ανάρτηση του υιού του Μάρκου Ψαρρού στα ΜΚΔ «Ευτύχησα να έχω έναν πατέρα που με δίδαξε πολλά δια του
παραδείγματος. Με έμαθε να διαβάζω βιβλία από πολύ μικρός. Με παρότρυνε να
διαβάζω ιστορία. Είχε μανία με τον Β΄ΠΠ. Με έμαθε να αγαπάω τον αθλητισμό και
με έκανε αθλητή. Δεν ήθελε να είμαστε πρώτοι, ήθελε όμως να βελτιωνόμαστε
συνεχώς. Ήθελε να είμαστε αγωνιστές, να αγαπάμε την άμιλλα και να μην
εγκαταλείπουμε την προσπάθεια για κανένα λόγο. Ήταν περήφανος για την πρόοδο των παιδιών και των εγγονιών
του. Του άρεσε να ρωτάει για να μαθαίνει πράγματα που δεν ήξερε. Εντυπωσιαζόταν
από τις τεχνολογικές εξελίξεις και την αστρονομία. Υπήρξε πολυγραφότατος με άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά,
κυρίως για θέματα σχετικά με το επάγγελμα του αλλά και ένα βιβλίο για το χωριό
του. Ήταν Κρητικός, μπεσαλής και περήφανος για την καταγωγή του.
Ένας αετός από τα Σφακιά που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Ρέθυμνο για να
καταλήξει «ερωτικός μετανάστης», όπως έλεγε, στην Λακωνία. Την οποία αγάπησε
περισσότερο και από την πατρίδα του Την
αγάπησε ίσως περισσότερο και από τους ίδιους τους Λάκωνες! Αγαπούσε τη ζωή και ήταν φοβερά κοινωνικός και αγαπητός στον
κόσμο. Τα τελευταία χρόνια, ειδικά την περίοδο του κορωνοϊού, περάσαμε πολύ
χρόνο μαζί, όσο δεν είχαμε περάσει τα προηγούμενα 30 χρόνια και δεθήκαμε πολύ
περισσότερο. Τελευταία με παρότρυνε να τελειώσω το βιβλίο που γράφω και ζήταγε
να διαβάσει κάθε τι που έγραφα. Δεν διάβασε μόνο το τελευταίο κεφάλαιο που
έγραψα. Δεν πρόλαβε! Του άρεσε, όπως μου έλεγε ο ίδιος, που ήθελα να διαδώσω
ό,τι είχα μάθει. Του άρεσε να διαδίδεται η γνώση για το καλό του κοινωνικού
συνόλου. Με έμαθε να αγαπάω το όμορφο. Μας έμαθε να αγαπάμε τα ταξίδια. Μου έμαθε ότι οι άντρες έχουν λόγο και τον κρατάνε! Δεν
αδίκησε στην ζωή του κανέναν! Όσοι δούλεψαν για αυτόν λένε ΟΛΟΙ τους ότι δεν
είχαν ποτέ καλύτερο εργοδότη! Βοήθησε πάρα πολλούς που το είχαν ανάγκη! Πολλοί φάνηκαν αχάριστοι απέναντι του! Και ας τους είχε
βοηθήσει! Ο Θεός τον ευλόγησε να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή για 66
χρόνια με την μάννα μας. Η έγνοια του ήταν να μην πέσει στο κρεβάτι ανήμπορος και
ταλαιπωρήσει την γυναίκα του, τα παιδιά και τα εγγόνια του. Ο λεβέντης αυτός, ο αιώνιος έφηβος, ο πατέρας μας, έφυγε
σήμερα το απόγευμα για την γειτονιά των αγγέλων. Εκεί ψηλά, ψηλότερα από τον Ψηλορείτη και τον Ταΰγετο που
κουρνιάζουν οι περήφανοι αετοί, άξια παρέα τους! Καλό ταξίδι αγαπημένε μας πατέρα! Να μας προσέχεις από εκεί πάνω! Θα μας λείψεις, αλλά δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ, ούτε εσένα
ούτε ό,τι μας δίδαξες!»
