Vekrakos
Spartorama | «Ο χιουμορίστας και τα καρπούζια (Μαρτσέλο Μαστρογιάνι)» του Πέτρου Γκάτζια

«Ο χιουμορίστας και τα καρπούζια (Μαρτσέλο Μαστρογιάνι)» του Πέτρου Γκάτζια

Spartorama 12/07/2022 Εκτύπωση Άρθρα Κοινωνία Παιδεία Πολιτισμός
«Ο χιουμορίστας και τα καρπούζια (Μαρτσέλο Μαστρογιάνι)» του Πέτρου Γκάτζια
«Όταν λοιπόν άνοιξαν οι πόρτες, οι περισσότεροι αξιοσέβαστοι άνθρωποι του Τύπου, οι οποίοι ήταν κυρίως Ρώσοι, έπεσαν με τα μούτρα πάνω στα καρπούζια μην πιστεύοντας στα μάτια τους για το ανέλπιστο δώρο.»
Οδός Εμπόρων

Η ιστορία που θα αφηγηθώ, θα μπορούσε να είναι ένα μικρό διήγημα ή μέρος ενός βιβλίου. Το 1988, τρία χρόνια πριν από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο θρύλος του ιταλικού σινεμά αλλά και ένας ηθοποιός που απολάμβανε εκτίμησης και αναγνώρισης σε όλο τον κόσμο, ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, βρέθηκε στην Οδησσό για την ταινία του Μαύρα μάτια, σε σκηνοθεσία Νικίτα Μιχάλκοφ, η οποία έπαιρνε μέρος στο περίφημο τότε φεστιβάλ κινηματογράφου της πόλης. Θα ήταν το τιμώμενο πρόσωπο. 

Ηθοποιός και σκηνοθέτης έφτασαν στην εκδήλωση με μια μικρή καθυστέρηση, καθώς οδηγούσαν ένα ανοιχτό αυτοκίνητο και οι κάτοικοι της Οδησσού τούς σταματούσαν κάθε τόσο για αυτόγραφα. Μπήκαν αγχωμένοι στην αίθουσα όπου θα δινόταν η συνέντευξη Τύπου, φοβούμενοι ότι θα αντιμετώπιζαν τους εξαγριωμένους δημοσιογράφους. Το αντίθετο. Τους βρήκαν αποχαυνωμένους, με τα ρούχα τους λερωμένα και παντού πεταμένες φέτες από καρπούζια. Λες και είχε γίνει μάχη. 

Τι είχε συμβεί; Οι διοργανωτές του φεστιβάλ ήθελαν να πρωτοτυπήσουν και σκέφτηκαν να προσφέρουν σε δημοσιογράφους και κριτικούς ένα κλασικό καλοκαιρινό φρούτο: το καρπούζι. Μόνο που το παράκαναν. Έφεραν μεγάλες ποσότητες, γεμίζοντας απ’ άκρη σ’ άκρη όλη την αίθουσα. Να σημειωθεί όμως ότι εκείνη την εποχή ήταν εξαιρετικά δύσκολο και σπάνιο να βρεις φρέσκα φρούτα στη Σοβιετική Ένωση και, αν τα έβρισκες, ήταν πανάκριβα. 

Όταν λοιπόν άνοιξαν οι πόρτες, οι περισσότεροι αξιοσέβαστοι άνθρωποι του Τύπου, οι οποίοι ήταν κυρίως Ρώσοι, έπεσαν με τα μούτρα πάνω στα καρπούζια μην πιστεύοντας στα μάτια τους για το ανέλπιστο δώρο. Μέσα σε δέκα λεπτά είχαν εξαφανιστεί τα πάντα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, αρκετοί μετά έφυγαν τρέχοντας, για να προλάβουν τον άλλο μπουφέ για το μεσημεριανό γεύμα. 

Ο Μαστρογιάνι και ο Μιχάλκοφ, μπαίνοντας λίγο αργότερα στην αίθουσα, αντίκρισαν αυτούς που δεν είχαν καμία διάθεση να μετακινηθούν. Οι διοργανωτές έμειναν άφωνοι και η όλη εκδήλωση θα κατέληγε σε πανωλεθρία, αν ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι δεν έπαιρνε την κατάσταση στα χέρια του. 

Κάθισε στην κορυφή ενός τραπεζιού, το οποίο ήταν γεμάτο με απομεινάρια από καρπούζια, πήρε στα χέρια του μια φαγωμένη φέτα και έδωσε εντολή σε μια φωτορεπόρτερ που τον ακολουθούσε και είχε μαζί της μια αυτόματη Polaroid, να τον καταγράψει την ώρα που έκανε ότι την έτρωγε. 

Έτσι και έγινε. Αμέσως μετά, ο Μαστρογιάνι εξέτασε προσεκτικά αυτή την εικόνα αντίθεσης που είχε προκύψει –η δόξα του ιταλικού σινεμά πάνω από ένα βρόμικο τραπέζι, γεμάτο φλούδες από καρπούζια– και μετά είπε: «Μπορείς να τη δημοσιεύσεις. Μόνο που η λεζάντα θα γράφει: Όλα αυτά τα έφαγε ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Η Παναγία να τον φυλάει!»


Πέτρος Γκάτζιας, diastixo.gr


Οδός Εμπόρων