Τετάρτη, 4 Δεκεμβρίου 2024
«Υπάρχουν, ευδιάκριτα για όσους έχουν μάθει να διαβάζουν την ευμορφία και ασχήμια των πραγμάτων του κόσμου, σημάδια από τα αγγίγματα των άλλων πάνω στα κορμιά και στες ψυχές»
Όλα τα σώματα φέρουν σημάδια, σημάδια από πτώσεις της
παιδικής ηλικίας, από χτυπήματα εσκεμμένα συνομηλίκων, από θυμωμένα χτυπήματα
ανώριμων γονιών, από πληγές ζηλόφθονων φίλων και κακόβουλων εχτρών. Όλα τα σώματα έχουν σημάδια από πληγές που πέρασαν και από
άλλες που δεν θεραπεύτηκαν ποτέ. Υπάρχουν όμως κι άλλα σημάδια στα σώματα των ανθρώπων που
δεν οφείλονται σε χτυπήματα και σε πληγές. Υπάρχουν, ευδιάκριτα για όσους έχουν μάθει να διαβάζουν την
ευμορφία και ασχήμια των πραγμάτων του κόσμου, σημάδια από τα αγγίγματα των
άλλων πάνω στα κορμιά και στες ψυχές. Μπορεί να δει κανείς τις ροές των δακρύων
του παράπονου επάνω σε σκαμμένα μάγουλα, μπορεί να δει τις χαρακιές της αγωνίας σε μέτωπα όσων παιδεύτηκαν να
περιμένουν ματαίως, μπορείς να διακρίνεις τις χαράδρες από χαστούκια σε παριές
κάποιων και την ευφρόσυνες καμπύλες σε μορφές άλλων από χάδια αγάπης τρυφερά. Εύκολα βλέπεις σημάδια αξιοπρέπειας στο κορμί ανθρώπου που
μεγάλωσε χωρίς ταπεινώσεις, με σεμνή πίστη στον εαυτό του και σέβας στην υποστήριξη των άλλων, και
αντίστοιχα τραγικά ευδιάκριτα είναι τα σημάδια της περιφρόνησης σε ένα κορμί
που στέκεται πάντα επιφυλακτικά κι έτοιμο να αποχωρήσει ηττημένο και φοβισμένο
γι΄ αλλού. Και τα σημάδια των εραστών φαίνονται στα σώματα και στα
πρόσωπα των ανθρώπων. Με ανοιχτή και άφοβη
αγκαλιά περπατούν όσοι γεύτηκαν τον έρωτα χωρίς δισταγμούς και ενοχές,
γελούν ευφρόσυνα τα πρόσωπα όσων
ερωτεύτηκαν στ΄ αλήθεια και δεν
χαμογελούν ψεύτικα και προσποιητά όσοι έζησαν το τρυφερό χάδι στη ζωή τους. Το δέρμα όσων αγαπήθηκαν χωρίς όρια είναι απαλό σαν μετάξι, ίδιος καμβάς που αφηγείται ιστορίες μεθυστικές, τα στήθια γυναικών που τα σμίλεψε ο πόθος όσων τις αγάπησαν βαθειά είναι λόφοι θεσπέσιοι απ΄ όπου αενάως
ανατέλλουν ήλιοι και φεγγάρια ολόγιομα. Ο τρόπος που στέκονται οι άνθρωποι σε μεταμεσονύχτιες μεταφυσικές πλατείες, ο τρόπος που περπατούν
τον άδειο χώρο, ο τρόπος που διασχίζουν κατάμονοι το κενό, όλα είναι σημάδια
των σχέσεων που έτυχαν στη ζωή τους, είναι σημάδια που άφησαν επάνω τους οι
άλλοι ή σημάδια που επέτρεψαν οι ίδιοι ν΄ αφήσουν επάνω τους οι άλλοι, είναι
κραυγές, ψίθυροι ή νανουρίσματα ψιθυριστά, κάλεσμα για όνειρα ωραία και πολλά ουτοπικά. Είναι το χέρι που κρατά. Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr Εικόνα Άρθρου: Ψηφιακή ζωγραφική. 2019. Limited edition of 7 Giclee prints.