Spartorama | «Οι Νεκροί, οι Άδικα Νεκροί Όλου του Κόσμου» από τον Γιάννη Μητράκο

«Οι Νεκροί, οι Άδικα Νεκροί Όλου του Κόσμου» από τον Γιάννη Μητράκο

Γιάννης Μητράκος 10/05/2025 Εκτύπωση Άρθρα Ιστορία Κοινωνία Παιδεία

Δεν υπάρχει ούτε ένας δίκαιος πόλεμος στην Ιστορία της Ανθρωπότητας

Σαν να μη μας έφταναν οι τόσες ανοιχτές πληγές των εμπόλεμων συρράξεων και των εμφυλίων συγκρούσεων στον πλανήτη μας, ένας καινούριος πόλεμος ξέσπασε ανάμεσα στην Ινδία και το Πακιστάν για το διαμφισβητούμενο κρατίδιο του Κασμίρ.

Και ποια ήταν τα πρώτα θύματα; Δυστυχώς όπως συμβαίνει πάντα οι αθώοι άμαχοι πολίτες, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, ανήμποροι ηλικιωμένοι.

Όσο πίσω και να γυρίσει κάποιος, ανατρέχοντας σε τραυματικές σελίδες της Ιστορίας, παντού η ίδια αποκρουστική θλιβερή εικόνα: χιλιάδες αθώα θύματα που με το αίμα τους «χρωματίζουν» το αφήγημά τους πολεμοκάπηλοι ηγέτες κι έμποροι όπλων που κερδοσκοπούν σε βάρος της ανθρώπινης ζωής.

Παρά τα όσα λέγονται από τα επίσημα χείλη αυτών, που αιματοβάφουν τον πλανήτη μας, περί εθνικού συμφέροντος, αποκατάστασης της αδικίας και άμυνας σε επιθετικές προκλήσεις και όσα καλλιεργεί η χρυσοπληρωμένη προπαγάνδα που προσπαθεί να δικαιολογήσει το θάνατο, τη φρίκη και την καταστροφή. Δεν υπάρχει ούτε ένας δίκαιος πόλεμος στην Ιστορία της Ανθρωπότητας.

Όπως γράφει στην αυτοβιογραφία του «Ελπίδα» ο μακαριστός Πάπας Φραγκίσκος (Εκδόσεις GUTENBERG, 2025): «Ο πόλεμος, ο κάθε πόλεμος, είναι ιεροσυλία, γιατί η ειρήνη είναι δώρο Θεού, είναι όμως ένα δώρο που έχει ανάγκη από τα χέρια των ανθρώπων για να καλλιεργηθεί. Αν οι πολιτισμοί μας τούτη τη στιγμή σπέρνουν τον θάνατο, την καταστροφή, τον φόβο, την αδικία, την απογοήτευση, σημαίνει ότι οφείλουμε να εργαστούμε σκληρά για μιαν αλλαγή που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα των ατόμων και των λαών, με πρώτους τους αδύναμους, τους περιθωριοποιημένους, όπως κι όλα τα δημιουργήματα του Θεού, του κοινού μας οίκου, σβήνοντας το μίσος και αντικαθιστώντας το με αδελφοσύνη».

Εδώ και πολλές δεκαετίες, αν μη αιώνες, όλοι αυτοί οι ηγέτες που αποφασίζουν για το θάνατο των αθώων και την καταστροφή των έργων της ειρήνης, θυσιάζουν τους άλλους - τα πιόνια στη σκακιέρα της άφρονης πολιτικής τους - αλλά οι ίδιοι μένουν στο απυρόβλητο κι ακόμα σε περίπτωση ήττας κάνουν τα πάντα για να αποφύγουν τις δίκαιες επιπτώσεις των εγκλημάτων τους.

Είναι τρομακτικό, αλλά με την όλη εμπόλεμη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον πλανήτη μας, με τις εικόνες της φρίκης που μεταδίδουν «ζωντανά» τα τηλεοπτικά δίκτυα, με τη συνεχή απάνθρωπη απαρίθμηση των χιλιάδων θυμάτων, με την προβολή της διεστραμμένης βίας κατά της ανθρώπινης ύπαρξης, κινδυνεύουμε να συνηθίσουμε και να αποδεχτούμε τα εγκλήματα που διαπράττονται σε κάθε γωνιά του κόσμου μας, σαν κάτι το φυσιολογικό και δικαιολογημένο! Κάτι τέτοιο δεν πρέπει να επιτρέψουμε να συμβεί!

Τα αθώας θύματα της Γενοκτονίας των Αρμενίων, του Ολοκαυτώματος των Εβραίων, της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, του Βιετ Νάμ, της εισβολής στην Κύπρο, της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, του πολέμου του Κόλπου, του Αφγανιστάν, της διάλυσης της Γιουγκοσλαβίας, της σύρραξης Ισραήλ – Παλαιστινίων και τόσων άλλων πολεμικών συγκρούσεων που απαξιώνουν και μηδενίζουν την ανθρώπινη ζωή, ζητούν δικαίωση στην Ειρήνη.

Ο ποιητής Χρήστος Κουλούρης στο ποίημά του «Οι νεκροί», που μελοποίησε ο αξέχαστος συνθέτης Γιάννης Σπανός, θρηνεί αυτήν την ατέλειωτη σειρά των αθώων θυμάτων, που δεν πρόλαβαν να χαρούν τη ζωή. Μακάρι οι στίχοι του να στοιχειώνουν την ψυχή - αν έχουν ψυχή - όλων αυτών των δήθεν ηγετών που εγκληματούν κατά της Ανθρωπότητας.

Ποιες καμπάνες τραγουδούν απ’ τα μεσάνυχτα τον όρθρο;