Vekrakos
Spartorama | «Απ΄ όλες τες εικόνες τη ζωής μου...», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Απ΄ όλες τες εικόνες τη ζωής μου...», από τον Γεώργιο Κόρδη

Γεώργιος Κόρδης 16/12/2017 Εκτύπωση Άρθρα Φιλοσοφία
«Απ΄ όλες τες εικόνες τη ζωής μου...», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Εξήντα χρόνια τώρα ψάχνω κι αναζητώ με το μυαλό, με τα χέρια, με το κορμί, με την καρδιά»
Οδός Εμπόρων

Απ΄ όλες τες εικόνες τη ζωής μου ετούτη θυμάμαι πιο πολύ. Που ήταν Φθινόπωρο υγρό και κρύο και ο θείος μου να σβαρνίζει το χώμα για την καλή σπορά. Καθισμένος εγώ επάνω στο σιδερένιο πλέγμα ανάμεσα σε εκατοντάδες σπουργίτια, κορυδαλλούς κι άλλα πουλιά να κοιτώ τον μολυβένιο ουρανό και να ακούω τιτιβίσματα χαρούμενα των πετεινών τ΄ ουρανού. Τη χαρά αυτή, την ελευθερία αυτή, την απέραντη ξεγνοιασία δεν την έζησα ποτέ ξανά.

Εξήντα χρόνια τώρα ψάχνω κι αναζητώ με το μυαλό, με τα χέρια, με το κορμί, με την καρδιά. Πέρασα θάλασσες και διάβηκα ωκεανούς, περπάτησα ερήμους και θύελλες καβαλίκεψα. Τη μοναξιά ώρες ώρες τηθάσεψα και πάλι νικημένος βγήκα. Έφυγα τες εξουσίες για την γοητεία των χρωμάτων και των γραμμών την εξαίσια κομψότητα. Είδα, άκουσα. Οι αισθήσεις μετέλαβαν, τα χέρια έχτισαν, μετέδωσαν. Τα μάτια συνάντησαν μορφές, βυθίστηκαν στην ωραιότητα. Αφέθηκα χωρίς όρους από αυτήν να πληγωθώ. Ηδονές προσπέρασα, σε άλλες αφέθηκα. Αμάρτησα και μετανόησα.

Στημένος τώρα σε τοίχους καλοδεχτικούς μπροστά ακούω πουλιά που ξέγνοιαστα πετούν, τιτιβίσματα αθώα κορυδαλλών, τον ήχο της θάλασσας πρωί που ξημερώνει θύελλα, βήματα ελαφρά ήμερων αγγέλων που φέρνουν συγχώρεση.

Στα 60 μου σκέφτομαι την αγάπη της καρδιάς των μαρτύρων λίγο πριν τη θυσία τους και για μένα θρηνώ...

Kαληνύχτα


Οδός Εμπόρων