«Η Πράξη Έχει Κόστος» από τον Γεώργιο Κόρδη

Πολλοί σιωπούν ίσως με την ψευδαίσθηση πως το πρόβλημα δεν τους αφορά αφού οι ίδιοι έχουν την οικονομική ευμάρεια και τα "μέσα" να ζουν άνετα. Πολλοί κραυγάζουν σπαρακτικά για βοήθεια και πολλοί  καλούν να γίνει κάτι, να κάνουμε κάτι.

Συντάσσομαι με τους τελευταίους.

Όμως πώς θα γίνει αυτό; Άνωθεν  δεν μπορεί να γίνει. Έχουμε πλέον καλή και ικανή ιστορική εμπειρία.

Χρειαζόμαστε μια νέα Εκκλησία του Δήμου, μια νέα κοινότητα πολιτών.

Ποιος όμως ο κοινός λόγος που θα ενώσει και θα δώσει σύσταση σε σώμα; Πού να βρεθεί κοινός λόγος όταν διαρκώς προτάσσεται, από όλους σχεδόν, λόγος ιδιωτικός που στη βάση του έχει το ατομικό συμφέρον; Πού να βρεθεί κοινός λόγος που να δίνει στους ανθρώπους λόγο για να θυσιάσουν κάτι από την ατομική  τους καλοπέραση και να ξοδευτούν για ένα ευρύτερο καλό που ίσως, καθότι τίποτα δεν είναι ούτε βέβαιο ούτε εγγυημένο, μακροχρόνια θα δώσει καρπούς;

Αυτός ο λόγος απουσιάζει και γι’ αυτό πολλές οι φωνές που καλούν για μια επανάσταση του καλού, για μια επαναφορά στην ωραιότητα μιας κοινωνίας ισότητας και δικαιοσύνης αλλά μένουν μονάχα στα λόγια. Ελάχιστοι ρομαντικοί, εραστές της ουτοπίας προχωρούν σε πράξεις μικρές ή μεγάλες.

Ελάχιστοι προχωρούν γιατί η πράξη έχει κόστος και το κόστος πονά.

Καλό Δεκαπενταύγουστο και καλή νηστεία για όσους το επιχειρούν. 

Γεώργιος Κόρδης

Εικόνα Άρθρου: «Σινεμά. Μια κοινωνία  ανώδυνων παρατηρητών»