«Ο Καπουτσίνος», από τον Γεώργιο Κόρδη

Να, για παράδειγμα μπορεί κανείς να στίψει ένα λεμόνι με τρόπο που ο,τι απομείνει να μείνει εύμορφο και άρτιο χωρίς τσαλακωμένη όψη. Μπορεί άλλος να διπλώσει τα σιδερωμένα ρούχα με τρυφερ?τητα περισσή σα να είναι κειμήλια οικογενειακά και να εναποθέσει σε συρτάρια με τάξη λατρευτική.

Μπορεί κάποιος γυρίζοντας στο σπίτι μετά από ημέρα κουραστική στο κυνήγι των αναγκαίων της ζωής να βγάζει τα παπούτσια του με ιεροπρέπεια αληθινή και να τα τακτοποιεί με σέβας ο ένα δίπλα στο άλλο σα να είναι να κοιμηθούν αγκαλιά σαν τρυφεροί παθιασμένοι εραστές.

Ο τρόπος που εναποθέτει κανείς μια φέτα τυρί λευκό ελληνικό επάνω σε μια ντοματοσαλάτα μπορεί να γίνει έργο τέχνης, ίχνος αληθινό που μαρτυρά για την ψυχή εκείνου που παρασκεύαζει την θροφή για μεσημεριανό ή βραδυνό της οικογένειας ή της παρέας των φίλων.

Αλλά κι άλλα πιο ταπεινά πράματα μπορούν να γίνουν μάρτυρες για τες ποιότητες των ψυχών, μπορούν επιφάνεια να γίνουν του κρυμένου οράματος της χαράς που ενεδρεύει στα σωθικά των ανθρώπων που συχνά, αν όχι πάντα, δεν αποκαλύπτεται ποτέ με τρόπους σπουδαίους και φανταχτερούς.

Να, για παράδειγμα, ο τρόπος που αφήνει κανείς μια σακούλα σκουπιδίων σε ένα σκουπιδοντενεκέ είναι δηλωτικός των ψυχών. Άλλοι, οι πολλοί των ανθρώπων, πετούν με σιχασία τα σκουπίδια, σχεδόν από απόσταση και τρέχουν να καθαρθούν. Μερικοί, ολίγοι και σπάνιοι άνθρωποι πλησιάζουν τους κάδους με ευλάβεια και τους ανοίγουν προσεκτικά και εναποθέτουν μέσα τα υπολείμματα των τροφών και άλλων πραγμάτων που δυστυχώς δεν μπόρεσαν να αναλώσουν με λύπη και σεβασμό στην ύλη. Σχεδόν τα εναποθέτουν όπως τους νεκρούς των στον χάσκοντα τάφο του φρικτού αποχωρισμού. Μερικοί μάλιστα, -και ο γράφων το έχει ακούσει με τα ίδια του τα ώτα αυτό- εύχονται στα σκουπίδια καλό ταξίδι επιστροφής στην γη εξ ης ελήφθησαν και καλή επάνοδο μέσα σε άλλες μορφές ζωής.

Έτσι κι εγώ σήμερα μέσα σε σκέψεις αφελείς, έπιασα κι εστόλισα και έδωσα μορφή στον καπουτσίνο μου καφφέ με ένα πρόσωπο άγνωστου αρχαίου στρατηλάτη για να έχω να ανακαλώ σε κάθε γουλιά την ευμορφία του μακρυνού άσκοπου ταξιδιού και την ωραιότητα της μάταιης περιπλάνησης στην αγκαλιά των οραμάτων της καλής χαράς.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr