«Ψαλτών το Ανάγνωσμα», από τον Γεώργιο Κόρδη

Τραγική κατάσταση. Ένας θόρυβος εκκωφαντικός και άκομψος που καταλαμβάνει όλη την περιοχή επιτείνοντας την ήδη υπάρχουσα αταξία και ασχήμια.

Οι άνθρωποι αυτοί, σκέφτομαι με όχι, οφείλω να ομολογήσω και να απολογηθώ, φιλάνθρωπο ύφος, δεν καταλαβαίνουν πολλά από ιεροπρέπεια, ούτε από την σημασία και λειτουργία του τρόπου των εκκλησιαστικών τεχνών.

Οι τέχνες στην εκκλησιαστική ζωή των χριστιανών, όπως εξάλλου και σε κάθε άλλη εκκλησιαστική-κοινοτική ζωή είναι λειτουργία που υπηρετεί και δεν πρέπει επιβάλλεται στις αισθήσεις και στες ψυχές των ανθρώπων. Γι’ αυτό οι τέχνες πρέπει να έχουν ύφος κατάλληλο και τρόπο κατάλληλο που να είναι συμβατός μέ το περιεχόμενο που μεταφέρουν, το οποίο οφείλουν σεμνώς και εναργώς να αναδεικνύουν και να παρουσιάζουν στις αισθήσεις και στες ψυχές των ακροατών ή θεατών.

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πόση σχέση ύφους έχουν όλες αυτές οι φωνασκίες και τα τσιρίγματα με όσα λέγονται στα Ευαγγέλια, στην Θ. Λειτουργία του Αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου, στους εξαίσιους  ύμνους των ποιητών της Εκκλησίας!

Τεράστια άγνοια και απέραντη  παρεξήγηση που δείχνει, φοβάμαι, πως  πολλοί άνθρωποι που ασκούν τις  εκκλησιαστικές τέχνες  σήμερα δεν σκέφτονται ούτε προβληματίζονται για την λειτουργία της τέχνης τους, έχοντας αναγάγει σε ιδεολόγημα και σε δόγμα  τρόπους παλιούς και το ύφος άλλων καιρών  επιμένοντας συχνά, αν όχι πάντα, σε μιά ξηρή επανάληψη και σε κακοποιητική επίδειξη τεχνικής αρτιότητας που καμμιά σχέση δεν έχει με τις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου. Ενός υποκειμένου που άλλα ζητά κι άλλα ποθεί άμα εισέρχεται στον ναό  με την βασανισμένη ψυχούλα του και τα αφόρητα της ζωής του προβλήματα. Ενός προσώπου που ψάχνει να θεραπεύσει τα τραύματα του φεύγοντας την τύρβη της καθημερινότητας, τον θόρυβο των πόλεων και την βαρβαρότητα της εξουσίας των ανθρώπων. Κι ενώ την ειρήνη, την ησυχία και την χαρά  ψάχνει στον ναό που θα του επιτρέψει να μαζευτεί εις εαυτόν και να αναφερθεί στον Χριστό και στους αγίους του και να εννοήσει τις αποτυχίες του και τις αδυναμίες του, να ποθήσει ζωή αληθινή και χαρά καλή, και να γευτεί λίγο την γλυκειά γεύση της ενότητας και της ειρήνης, έρχεται αντιμέτωπος-και το εννοώ- με μια τέχνη ψαλτική που δεν συμβάλλει διόλου να οδηγηθεί προς τα εκεί. Αντιθέτως, κι ενώ προσπαθεί να ακολουθήσει τα λόγια της Θ. Λειτουργίας έχει διαρκώς τον αντιπερισπασμό της μουσικής με το ενοχλητικό τσιριχτό ύφος και έναν θόρυβο χειρότερο και από γήπεδα ποδοσφαίρου, όπου εκεί τουλάχιστον η έκσταση ακόμα λειτουργεί.

Τι να πω. Μπορεί και να είναι οι μέρες του Καλοκαιριού που κάνουν τες αισθήσεις περισσότερο ευαίσθητες και την καρδιά λιγότερο υπομονετική. Δεν ξέρω, τί να πω. Πάντως τα θηρία των αγρών δεν θα εξημερώνονταν με μια τέτοια μουσική...

Αγία Παρασκευή, 26-7-2021
Γεώργιος Κόρδης