Vekrakos
Spartorama | «Αυγουστιάτικο - Ετούτοι δεν τη αγαπούν τη θάλασσα, οληνώρα την κολυμπούν», από τον Γεώργιο Κόρδη

«Αυγουστιάτικο - Ετούτοι δεν τη αγαπούν τη θάλασσα, οληνώρα την κολυμπούν», από τον Γεώργιο Κόρδη

Spartorama 02/08/2021 Εκτύπωση Άρθρα Κοινωνία Φιλοσοφία
«Αυγουστιάτικο - Ετούτοι δεν τη αγαπούν τη θάλασσα, οληνώρα την κολυμπούν», από τον Γεώργιο Κόρδη
«Είναι σαν να ακουμπά το χέρι σου σε βυζί γυναίκας εύμορφο και πρέπει με το άγγισμά σου να το πλάθεις κάθε μέρα ωραιότερο για να φτάσει στην μυστική σοφή γεωμετρία του Θεού»
Οδός Εμπόρων

Παλιά στα Θερμιά (Λουτρά)  στην Κύθνο άκουσα αυτή τη φράση απ΄ ένα παλιό ναυτικό που, παίζοντας τάβλι με φίλο, χάζευε που και που τους κολυμβητάς να μπαινοβγαίνουν στην θάλασσα και να λιάζονται στην χρυσή αμμουδιά της ακτής.

Με πήρε χρόνια να καταλάβω κάπως. Θαρρώ πως ακόμα δεν έχω εννοήσει το βάθος και τις διαστάσεις των λόγων του. Όχι πως δεν καταλαβαίνω τις λέξεις και το νόημα τους. Απλώς δεν έχω φτάσει, θαρρώ, να ζήσω σε βάθος μια ανάλογη εμπειρία και άρα δεν έχω ακόμα τέτοιας ποιότητες ζωής για να αποκρυπτογραφήσω τα λόγια εκείνα.

Τα λόγια του γέρο-ναυτικού προϋπέθεταν αγάπη για τη θάλασσα. Μια αγάπη που προσέδιδε  στην θάλασσα  «ιερότητα». Και είναι αυτή η «ιερότητα» που τον οδηγούσε ασυναίσθητα με απλότητα  σε μια στάση «λατρευτική» προς αυτήν.

Άμα αγαπάς κάτι αληθινά το σέβεσαι, δεν το αναλώνεις, δεν το χρησιμοποιείς φτηνά σε πρόσκαιρες ηδονές, δεν το σπαταλάς χωρίς λόγο σοβαρό. Άμα αγαπάς κάτι το τιμάς, το «λατρεύεις», το κρατάς ψηλά για να να μην το χαλάσεις, να μην το φθείρεις για πλήρωση του εγωισμού  σου.

Κάθε επαφή με ό,τι αγαπάς πρέπει, θά λεγε ο γέροντας της Κύθνος, να είναι μια δυνατότητα να βαθύνεις τον έρωτα και την αγάπη για αυτό.  Είναι σαν να χαϊδεύεις  λουλούδι που πρέπει το άγγισμά σου να το θρέφει, να το μεγαλώνει. Είναι σαν να ακουμπά το χέρι σου σε βυζί γυναίκας εύμορφο και πρέπει με το άγγισμά σου να το πλάθεις κάθε μέρα ωραιότερο για να φτάσει στην μυστική σοφή γεωμετρία του Θεού.

Όσα αγαπάς οληνώρα δεν τα «κολυμπάς». Με το σώμα τ΄ αγγίζεις, με τις αισθήσεις τα φτάνεις, σπονδή προσφέροντας στο ιερό τους κορμί, στην αγιασμένη  τους ύπαρξη  κι αυτό είναι η δική σου καλή χαρά.

Έρωτα κερνάς σε όσα αγαπάς και χαρά προσφέρεις. Φτερά μεταξένια πολύχρωμα ωραία τους κεντάς για να πετάξουν ελεύθερα όπου ποθούν, ίσως και μακρυά απ΄ την αγάπη σου, αν αυτή τύχει να είναι ή να γίνει στενή.

(1-8-2021. Δεύτερη γραφή)


Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr


Εικόνα άρθρου: Το χέρι. Από τον εικαστικό διάλογο με την ποίηση του Νίκου Εγγονόπουλου. Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 25x25 εκ., 2007


Οδός Εμπόρων