«Οι Πεδιάδες» από τον Γεώργιο Κόρδη

Τα Καλοκαίρια αγαπώ τες πεδιάδες για την ειρήνη που φέρνουν στην καρδιά, για την ωραία  ησυχία που κερνούν σε όσους την ποθούν.

Τα καλοκαίρια αγαπώ τες πεδιάδες που μοιάζουν  με κάποιους σπάνιους ανθρώπους, που κι εκείνοι απλώνονται ήμεροι ανάμεσα σε βουνά δυσκολιών και θυμωμένων ανθρώπων τα χνώτα, χωρίς να διεκδικούν πολλά, χωρίς να επιδεικνύονται, χωρίς να κομπάζουν και να σπρώχνουν για μια θέση στις εξέδρες της δόξας και των φτηνών ηδονών.

Έτσι σαν τους σπάνιους ανθρώπους  είναι και οι πεδιάδες του καλοκαιριού. Έτσι, με τις απέραντες αγκαλιές τους να υποδέχονται τα πάντα αναντίρρητα και να τα συμφιλιώνουν, να τα ενοποιούν μέσα στο εύρος της αποδοχής, να τα ομορφαίνουν σε εξαίσιες συντροφίες!

Ακόμα και τες άτοπες και άκαιρες των ανθρώπων ανορθογραφίες οι πεδιάδες ξεύρουν να απορροφούν και να μεταλλάσσουν σε ομορφιά. 

Να, λόγου χάρη, τα θεόρατα των ηλεκτρικών στύλων σαν  στοιχεία αγάλματα φαίνονται  μέσα στες ανοιχτές αγκαλιές των πεδιάδων, σαν σειρές αγαλμάτων  μοιάζουν σε  λιτανεία λατρευτική που οδεύει σε εστίες  ανθρώπων φιλόξενες και ζεστές. 

Αλλά και τα άσχημα των γεννητριών του ανέμου θηρία οι πεδιάδες ενσωματώνουν ήμερα και τρυφερά  και σε πλάσματα ζωντανά τα μεταλλάσσουν, σε χέρια παιδιών  που στριφογυρνούν αδέξια και χαριτωμένα σιγοτραγουδώντας τραγουδάκια χαρωπά.

Όλα τα υποδέχονται οι πεδιάδες οι καταδεκτικές με τα θερισμένα τους τα χρυσά και τα αμέριμνα πλάσματά τους τα ζωντανά.

Έτσι και κάποιοι άνθρωποι σπάνιοι, καταδεκτικοί που δεν ξεύρουν να απορρίπτουν, να διώχνουν, να απωθούν, παρά μονάχα γνωρίζουν την τέχνη της αγκαλιάς, την τέχνη της αποδοχής και της μεταμόρφωσης της βιοτής σε ωραιότητα και ομορφιά. 

Τα καλοκαίρια αγαπώ τες πεδιάδες τις στεργιανές.

Γεώργιος Κόρδης, kordis.gr

Εικόνα άρθρου: Τοπίο έξω από την Ομβριακή Φθιώτιδας, 2022